macte poema

Dzieki, Ewa, no tak, taki ze mnie romantyczny typ. Mam nadzieje, że w dwóch ostatnich zwrotkach oprócz zgrozy można dopatrzyć się też szczypty dobrotliwego humoru. Pozdrawiam

Dziekuję Małgosi za trochę łaskawszą opinię. Jeszcze coś napiszę, zadziwę, nie schowam uczucia, co pod skórą zaszyfrowne ...

Jeżeli pisałem o krytyce, to subtelnej, zachęcejącej do poetyckich popisów. Ach, gdyby opinie były tak dopracowane, jak ten wiersz ...

Ok, przyjmuję. Nie mam jednak pomysłu na zmiany.

Dorastamy do siebie niespiesznie porządku tego nic nie odmieni po deszczu rośnie, w słońcu krzepnie dojrzewa jabłoń, owoc się czerwieni Pomyśleć czas o dumnych, wzniosłych szczytach morzach rozkołysanych, rwących rzekach gdy przez okno szaruga wnika w życie nie czekajmy w domowych pieleszach Tam przyczajona groza, blady strach tutaj dręcząca dopada zmora albo już czas, albo nie pora Gorycz bezwiednie chowa szczęścia blask namawia do tego co wczoraj albo już czas, albo nie pora

Bardzo ciekawe przemyślenia w tym wierszu i świetnie wypowiedziane. Odczutuję go jako krytykę mojej tu obecności, nie pełnej, nie dość poetyckiej. Pozdrawiam

Trzeciej zwrotki nie rozumiem. Na jej miejsce wstawiłi bym słowo "ukołysani". W drugiej zrotce zastanawiaja mnie "kosze chmur pełne". Kojarzą mi się z chmurnym obliczem. Chyba że chodzi o obłoki. Nastrój wiersza bardzo mi odpowiada. Pozdrawiam

W tym skrócie myślowym u Nataszy chodziło o postawę mężczyzny w wierszu - moim skromnym zdaniem. Zgadzam się z taką kryryką. Każdy, nawet współmażonek, tylko siebie może winić za utratę ludzkiej godności.

Prawdziwy! Temat super. Literówka "podobą" - podobną. "W świeżości zakrętach" trochę się wybija ponad całość. Reszta przypadła mi do gustu. Pozdrawiam

Lubię wiersze, które mają jakiś cel.

Dopisuję się do grona entuzjastów tego wiersza.

Kolejny dobry wiersz, Magdo. Fragment: "nie wygrasz" moim zdaniem niepotrzebny. Mówi o tym dużo lepiej pointa. Pozdrawiam

Dziekuję za chwilę spotkania, nie spotkania i do napisania. Czekam z niecierpliwością na kolejne wiersze Nataszy - mp

Dzieki Nataszo! Dążę do klasycznego sonetu, ale wciąż mi nie wychodzi. Gdy wiersz prawie gotów trudno zapiąc go na ostatni guzik. Zresztą nie zawsze trzeba to robić, tak jak z koszulą i krawatem. Pozdrawiam

Ciekawa opowieść, wzruszająca. Niech odpoczywa w pokoju

Podoba mi się. Warto tutaj przystanąć.

Ja też się uśmiecham :)

Z przyjemnością przeczytałem. Czy ciężki. Ideały można nazwać nie wprost: zgoda, sprawiedliwość, lecz inaczej. Zastanawia mnie czy konieczna jest czwarta zwrotka ze źle skrojoną sprawiedliwością. Pozdrawiam

Dobry, refleksyjny. "Ku suficie" wyrzuca mi moja poprawność. Całość bardzo na tak.

Udana miniaturka, bardzo sugestywny wiersz. Pozdrawiam

Dziękuję Elu za stateczną obecność! Czekam na burzliwe, krytyczne komentarze.

Dziekujęza każdy komentarz. Wiersz ten przetrwał już próbę czasu, jakieś półtora roku conajmniej. Biorę pod uwagę jednak trudności w odbiorze. Do następnych wierszy ...

Dobrze się czyta. Postawa bohaterki godna polecenia. Pzdr.

Hmm. Wiersz ten zajmuje 5 sms-ów - sprawdzałem, wciąż mam go w komórce. Nie będę go skracał.

Dziekuję. Pozostaję przy swoim liścienniku.