macte poema

Najpierw wiersz ujął mnie serdecznie, potem jego historia wielce wzruszyła ... Celująco!

Rycerze to tacy, którzy piszą błędne wiersze.

Tak, zmiany zamieszczę w osobnym wierszu. Próba Stanisławy ciekawa, choć mnie nie zadawala. Błętkitny zamęt to na przykład taniec lub zmaganie się błednych rycerzy. Pozdrawiam wszystkich

Dzieki za komentarze: ukłony dla Stanisława i Ewy. Droga Ewo! Ciekawa recenzja, bardzo takie lubię. Już odpowiadam: Zgadzam sie z literką "i". Dalej: jeśli nie "mego życia", to czy będzie pasować "dla mnie"(?) Dalej: inwersja - chciałbym ją zostawić, bo dokładnie i krótko wyraża to co czuję. W moim spojrzeniu upraszcza wiele spraw - oczywiście piszę o całej zwrotce, jest najważniejsza w całym wierszu. Dalej: "Ja, Ty, On, Ona" - zakodowana informacja, dwie pary, być może to wyrzucę. Prosze odpowiedz na moje stanowisko, bo nie zmieniając treści, chcę zmienić wiersz. Mogłabyś pomóc?

OK, dodam tylko, że chodziło mi o tytułową pokorę i proponowałem kończące zdanie poświęcić właśnie jej. Pozdrawiam pięknie i słonecznie

Cóż, takie wiersze piszę. Dziękuję Wam, Tomaszu i Mayko. Pozdrawiam i do spotaknia przy doskonalszych wierszach.

Istotnie, potrzebowałem Ciebie. Byłaś mi migotliwą ozdobą. Być może, moja niedostępna powierniczko, właśnie dlatego, że Ty, aby być szczęśliwą, potrzebowałaś mężczyzny innego. I dobrze się stało, teraz tylko lepiej będzie. Ja, Ty, On, Ona odnajdziemy się przecież w tym błękitnym zamęcie. A kiedyś błyśniemy na niebieskim firmamencie ...

Z uwagą przeczytałem. Piekny wiersz, subtelny. Nie chcę nic zmieniać, lecz ostatnie słowa można by przedzielić słówkiem "z" - "jestem z człowiekiem" Pozdrawiam

Bardzo przekonywująca wypowiedź, dotyka wewnętrznej konstrukcji człowieka - bardzo dobry.

Twórczość jak najbardziej poetycka - piątka z plusem. Inaczej patrzę na rzeczywistość miejską, lecz gratuluje wrażliwości.

Nataszko! To niedojrzałość powodowała to co nazywasz rezygnacją. W moim słowniku brzmi to: smutek, niespełnienie, niemożność spotkania z kimś. Pozdrawiam

Dobre! Trafiłem tutaj spóźniony, więc spieszę ze słowami uznania. Samotność - też takie wiersze pisałem ...

Jak i poprzednie ten wiersz jest dobry, mocny - jak szampan uderzający do głowy, jak bezmiar zatracenia. Pozdrawiam

Tak drogie Kwiaty, to moja prywatna wyliczanka. Oczywiście plus zakończenie. Dziekuję za słówko i pozdrawiam

Dziekuję Ani i Nacie. Słyszałem już wczesniej, że ciekawe niekiedy utwory są niepokojąco blisko kiczu. A więc będę robił sowje ...

SUper :)

Natasza, nie szukaj ukrytych znaczeń. W tym wierszu zamieszczam wyznanie, którego nie zdołałem przedstawić komuś ... W skrócie treść brzmi: myślę o Tobie; dziękuję, że jesteś; jaka szkoda, że nie jesteśmy razem. Pisanie takich wierszy mnie pomaga.

Ciekawa uwaga o rymie "wzburzone - wyśnione". Dzięki Patryk! Wskazówkę Ani nie wiem jak odcyfrować - pop prostu nadal bedę robił swoje. Małgosiu, cieszę się, że trafiły do Ciebie moje wyjaśnienia. Nataszo, moim zdaniem nie ma sprzeczności. Wyjaśnienie jest proste: zapał nie został użyty, nie musiało to przecież zależeć tylko ode mnie. Zdaję sobie sprawę, że w tej sytuacji łatwo jest pisać takie słowa bez pokrycia, lecz pasują do mojego spojrzenia, rozmantycznej duszy, itd... Pozdrawiam odwiedzających

Dziękuję za Twoją niewiarę Nataszo. Na tym samym forum zamieściłem wiersz "Wyznanie", z wyproszonym przez Ciebie fragmentem o budującej się świadomości. Pozdrawiam ciepło i promiennie

Dziękuję za komentarz Małgosiu. W rytmie ostatniej zwrotki nie dostrzegam większych zakłóceń, przecież wyhamowuje ona nieco pęd wiersza, ale jeszcze się zastanowię. Z tym moim stylem, to przesada - chciałbym zawsze pisać na tym poziomie, lecz nie zawsze to wychodzi. Pozdrawiam ciepło i słonecznie

Bardzo dobry tytuł, a wiersz nie rozczarował - przeciwnie, wzbudził uznanie. Teraz widzę, że jest bardzo ostry, kłujący. Świetnie jest to wkomponowane w treść. Najbardziej do mnie przemawia pierwsza i trzecia zwrotka. Ogólnie więcej niż dobrze.

Wydaje mi się, że to dobry wiersz... moim zdaniem trochę odstaje samo zakończenie.

Jak na tak poważny temat, za krótko, do rozwinięcia - tak mi się wydaje.

Krótkie i dobre. Znakomicie podkreślona konieczność milczenia. Jestem na tak.

Jakże ceniona zwięzłość. Wybija mi się w czytaniu słówko "przedziałek".