macte poema

Miło mi usłyszeć, że praca nie idzie na darmo.

Dziękuję Małgosiu za konstruktywną krytykę. Wiersz zmieniłem w trzech miejscach, idąc na przeciw radom Naty i Małgorzaty. Pozdrawiam

Tak, słowik i kaczki trochę się wybijają - pomyślę. Słodki ten wiersz nie jest, choć cukierek dobrze pasuje do tematu - niespełnienia.

Nie żałuję blasku o różanym świcie pocałunków tęsknych, wydawanych skrycie łagodnego wejrzenia w poświacie księżyca rąk mocno splecionych, słodkich wtórów słowika Nie brak mi czułości, słanych szczodrze w darze łez, kojących dali, porywów w nadmiarze wartko krwi pulsującej, ciepła Twojej dłoni snów, szeptów namiętnych, słońca na lustrze wody Wspomnienie tych pragnień, już tylko mi się śni bieluśkie płateczki wiatr unosi z wiśni czerwony miąższ i pestka w mojej dłoni w ten czas pobladły, rozszumiały, stracony Widzę celów nowych, kuszące postaci Ciebie nie ma dłużej - czy jeszcze zobaczę

Bardzo intrygujące - podoba mi się.

Opine rozkłądają się pół na pół. Drogi M., cieszy rozdzielenie wiersza od mojej wiary. Pozdrawiam

Dzięki! Jeszcze wrócę do tego wiersza. Chyża prawda na razie zostaje - chodziło mi o prawdę uciekającą, nieuchwytną.

Czy ten typ wersyfikacji wyszedł już z mody?

Smutne, ale prawdziwe. Czasem sprzeczności, przeciwieństwa przyciągają ...

Ciekawe, ujęła mnie czwarta zwrotka. Patrzę inaczej, lecz wiersz uważam za dobry.

Krótkie spięcie, grom z nieba, wznoszę się na fali tak przyjemnie i błogo być adorowanym półbóg, król uwielbiony, czekasz roześmiana choć ten raz, nieskończony, dobrana z nas para Wtem, rozwiane złudzenie, przędza się zerwała milczałem jak zaklęty, zastygłem jak skała rzeka wspomnień oplotła dno kamiennym nurtem patrzę z niedowierzaniem, choć zrozumieć umiem A Tyś nie uchwyciła czasu straconego schowana toniesz w bramie, bez cienia mojego wygladam niczym złodziej, skazany, zmyślony spłakany, myśli plączę, o niebo zwaśnionym Uwierz w prawdę gorzką, co w oczach zamieszkała połowę siebie dałem, pozostałaś cała

Dziekuję za wszystkie komentarze. Wiara jest dla mnie ważna. Czy prawdziwa? No cóż, nikt nie może być pewny. Pozostaję w nadziei zbawienia - to dużo.

Czystość jest niezwykle ważna, bo bez czystości bieleją kości, tych co przed nami źródła wiary nie z poznali Oni czekają, a my idziemy, im wszystko jedno, my zapomniani w tym świecie wymyślonym W ogniu nadziei nosimy w sercu ból, morza dobroci pełne, zbawienie To Bóg w nas wokół: woła szepce, milczy, istnieje

Wiersz dobrej próby. Propozycje tytułu: "W kołysce" (Kołysani); "Mała dziewczynka"; "W objęciach serc". Pozdrawiam

Dzięki Nata. Już nie będę zmieniał.

Wiersz mi się podoba - ładna zabawa słowem, zaawansowana. Cieszy mnie temat czasu. Też chciałbym coś o nim napisać, ale brak mi pomysłu.

Dobry tekst. W trakcie miałem wrażenie, że powtórzenie jest celowe. I tak, i tak mi sie podoba.

No tak, godne polecenia, to może niezręczne słowa. Powiem inaczej - godne najwyższego szacunku.

Zawsze miło przeczytać taki komentarz. Ela - dziekuję! Zawirowanie, zagubienie to jeden z tematów wiersza.

Ostatnie słówko "serca" powtórzone w tej zwrotce, nie jest potrzebne. W to miejsce warto wymyślec jakieś oryginalne słówko np. nadziei, albo "kołysząca ..." - jak dwa wrzosy z dłońmi wzniesionymi do nieba - to tylko przykład.

Mnie też rozbawił ten wiersz. Rytm mi nie przeszkadza. Spodobał mi sie taki, jaki jest.

Zwięzły, hermetyczny. Byc może nie rozumiem za dużo, lecz kusi mnie by słówko "być" zmienić na "byt". Pozdrawiam

Urzekające.

W pierwszym odruchu nie spodobał mi się. Fragment "...a piana liże piersi" trudno mi było zaakceptować. W końcu jednak przekonała mnie poetyka "morza marzeń". A więc zrobiło sie ciekawie ...

Trochę zbyt mocny, jak na mój gust. Ująłbym trochę z wymowy ostaniej zwrotki - być może tacy ludzie też sa potrzebni.