Oxyvia

A dlaczego nigdy więcej? Jesień wraca co roku... Chyba że tu mowa o jesieni życia albo wręcz świata. Ojej!... Bardzo smutno zabrzmiała Twoja miniaturka.

Dobry wiersz. Oryginalnie wyrażony patriotyzm.

Ha ha! Ładne, miłe i zabawne. :)

Wiersze i myśli są ponadczasowe, poza przestrzenne. Lubię się tak zgubić w czasie i przestrzeni, żeby dotknąć czystej poezji. :)

Chciałabym mieć taki dom z przypieckiem, ogród z ogniskiem i widok z horyzontem. :) Ładny wiersz, taki spokojny i ciepły.

Bardzo mi się podoba ta sentymentalna, smutna migawka w filiżance do kawy.

Gratuluję wszystkim Zwycięzcom! Poproszę od Was na Priva adresy, na które będę miała zaszczyt wysłać nagrody.

He he! Ale ręczę, że gdyby taki wierszyk pojawił się sam z siebie na forum, to jasny szlag by Cię trafił. Jetem pewna. I nie tylko Ciebie. No właśnie. ;-)))

Alunko, świetny wiersz. Bardzo mi się podoba. Życie jak wstążka - to dość oryginalne, natomiast próba wyliczenia sumienia za pomocą wzoru matematycznego - to jest świetny kontrast, prawie oksymoron - bo wiadomo, że sumienie jest niemierzalne i Ty to doskonale pogłębiasz.

Dokładnie tak: ŻADNEJ GRUPY SPOŁECZNEJ NIE WOLNO OBRAŻAĆ, także prostytutek za sam fakt, że są prostytutkami. Co do wulgaryzmów, które nie dotyczą nikogo (nie są inwektywami) - osobiście uważam, że w literaturze tylko wtedy mają sens i usprawiedliwienie, kiedy wiążą się z treścią dzieła i wnoszą coś ważnego do utworu. Jeśli natomiast są tylko "ozdobnikami", "efektami" - wtedy niszczą utwór i powodują, że staje się on po prostu odrażający dla wielu ludzi. Co do prawa zaś, to nawet takie "bezprzedmiotowe" używanie wulgaryzmów bywa karane mandatem, jeśli jest ono czynione publicznie. Natomiast obrażanie kogokolwiek - pojedynczych ludzi oraz całych grup społecznych - jest karane dużo poważniejszymi konsekwencjami, od wysokich grzywien po więzienie nawet - w zalezności od tego, jaką krzywdę wyrządzono poszkodowanym słowami. I nie jest to straszenie Michała. :) A teraz popatrzcie - gdyby ten wierszyk wyglądał na przykład tak: "Na rogu Ballindamm i Jungfernstieg no fakt nigdy w życiu nie widziałem tylu katoli naraz w tym tak wielu starych moherów tańczyli gibali się modlili amen amen Hamburg miałem płaszcz niekrzyżowy krzyż rozpostarli przed Ratuszem miasto zapłaciło i nikt do niego nie przybił genitaliów" Jak by się Wam podobało? Dobry wiersz, Michał?

Kingo, bardzo dobre, pomysłowe i wiele znaczące neologizmy - podobają mi się, a wiesz, że przykładam dużą wagę do tego środka wyrazu poetyckiego! Niestety umyka mi znaczenie całości, głównej myśli wiersza - ona mi niknie w natłoku różności, w kaskadzie obrazów - przepraszam, nie chcę Ci robić przykrości, ale to wszystko nie składa mi się w całość. A przy dużej ilości neologizmów literackich trzeba wyjątkowo precyzyjnie i jasno wyrazić zasadniczą myśl wiersza, bo inaczej zginie w różnościach właśnie. Na przykład rozumiem, że dwie pierwsze strofy są opisem Sukiennic? Ale dlaczego "całoczernie wszystkich części pierwszej myśli"? I dlaczego "na pół słone grzęzną w ziemi?" Nie rozumiem tych sformułowań, nie kojarzą mi się z niczym, ani z wyglądem Sukiennic, ani z niczym innym. Jest jeszcze kilka takich fragmentów w wierszu. Nie mniej wiersz przyciąga swoją melodią, ma styl, jest liryczny i nastrojowy nawet wtedy, kiedy się go nie rozumie - a to już świadczy o dużym talencie Autorki. :)

Gratuluję wszystkim Zwycięzcom! Poproszę od Was na Priva adresy, na które będę miała zaszczyt wysłać nagrody.

Emanuelu, wszystko możliwe, bo każdy z Żurantów podał całkowicie innych kandydatów, więc może być tak, jak z wyborem Papieża Polaka - ostatecznie wszyscy zgodzą się na wybór kogoś, kogo wcześniej nikt nie lansował na to miejsce... ;-)))

PS. Miała pomóc Kaliope, uosobienie łagodności i spokoju. Może jej się uda jakoś okiełznać wszystkich Żurantów?

No i co będzie? Rozgrywka Żury na oczach widzów? Wszystko jawne? No to szykuje się niezłe widowisko... ;-)))

Witaj, Nato. :) Dzięki za odniesienie wiersza do rzeczywistości. Tak, nasze wytwory (np. budowle) przezywają nas, ludzi, z reguły sa mocniejsze od nas. Ale wiersz można też chyba rozumieć jako utratę wiary religijnej i każdej innej? Nowy pomysł na formę - tak, próbuję różnych form i tematów, ale wiersze wolne i nieregularne piszę od dawna, tyle że rzadziej niż regularne. Ten pisałam kilka lat temu. Pozdrawiam ciepło. :)

Ha ha ha ha ha!!! Świetne!

Ha ha ha! Lubię krowy, to bardzo sympatyczne zwierzęta.

Asiu, rozkładasz wiersza na czynniki pierwsze :) Pisząc, miałam na myśli rodzaj komunikacji, kiedy już wszystkie sposoby zawiodły. Twój trop również nie jest pozbawiony sensu. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję :) W każdym razie Peelka została nabita w butelkę i można to odnieść do bardzo różnych sytuacji w życiu. I dobrze! :)

Bardzo smutny wiersz, Alunko. Jeśli odzwierciedla Twoje nastroje, to nie pozostaje mi nic innego, jak życzyć Ci dużo pogody ducha i dobrego humoru. Jest takie przysłowie: "Humor ratuje ludziom życie". Wiem, że to prawda. Serdeczności.

Bardzo wieloznaczny wiersz. Mnie się skojarzył z alkoholiczką, która po prostu nie dała sobie rady z problemami - z rzeką życia - i uciekła w butelkę. Piękny wiersz, oczywiście, jak to Twoje wiersze, Ala.

Tak, i to chyba bywa najsmutniejsze. Każdemu życzę, żeby zawsze miał z kim, a wtedy też zwykle jest i dokąd.

Bardzo ładny wiersz. Oj, jak miło mnie nastroił! Będzie mi się dobrze spało, chociaż to nie moja wena mnie dziś poniosła. :) Aczkolwiek...może niezupełnie to prawda. Napisał mi się taki limeryk po wygłupach językowych ze znajomymi poetami na Fejsbuku: Limeryk francuski PewiĘ FrącUZ z Pariżewa tVistem, sVingiem ciągle śpiewa: "Hojna jesień dary niesie, gamĄ beżU gna po lesie, chryzątem barw słącE przyćmiewa". Trudno się go czyta, bo "po francusku". :) Straszne głupoty, bo głupawka nam okrutna odbiła. ;-))) Pozdrawiam, Bolku, i życzę dobrej nocy z weną. ;P

O, to jest złota myśl, a nawet przezłota! ;-)

Ano tak, smutno i jesiennie, bo przemijająco. Listopad nastraja do takich wierszy. Dzięki za przeczytanie i za "fajną" oraz "prawdziwie ujęty". :) Pozdrowienia. :)