Oxyvia

Stasiu, bardzo mi się ten wiersz podoba! Dla mnie jest wzruszający z powodu zakończenia - ja też lubię to, co szare i nie stara się przyciągnąć uwagi: mam słabość do ludzi nieśmiałych, do dzieci, które chowają się w tłumie. Co prawda wróble akurat są wrzaskliwe i wcale nie nieśmiałe, o nie! Ale są bezpretensjonalne, takie... normalne. Dlatego je lubię. Czy nie wzbudzają uśmiechu? Jestem zgoła innego zdania! Kiedy je obserwuję, zawsze mimowolnie się uśmiecham. Są takie pocieszne! Jak dzieci. :-) I masz rację, że w stadzie siła. To jest prawda uniwersalna. A zeszłej wiosny widziałam przepiękne zjawisko. Zakochana parę. On skakał i zbierał z chodnika jakieś smakowite okruszki, przynosił do niej i wkładał jej do dziobka. A wtedy ona w podzięce ślicznie tańczyła przed nim, trzepocząc i szeleszcząc bardzo szybko skrzydełkami, nieledwie jak świerszcz! Wtedy on znów szukał smakołyków na chodniku i dawał ukochanej do dziobka.I tak w kółko. Uroczy widok!

Taaak? A mnie uczono na religii, że spowiedź jest obowiązkiem, a niespowiadanie się - grzechem. I dopóki chodziłam do kościoła, zawsze sprawdzali, kto i kiedy ostatni raz był u spowiedzi, nawet przy spowiedzi ksiądz wymownie pytał: "Kiedy była ostatnia spowiedź?" To Twoje słowa. Ja się nie wypowiadałam ani słowem na temat ludzi ze wsi, że sa mądrzy czy głupi, słuchają księży czy nie, winni czy usprawiedliwieni. To nie ma znaczenia. Żadnego tutaj. Ale Ty ubliżasz ludziom, obrzucasz obelgami bliźnich, których nawet nie znasz. A Pan Bóg patrzy... Ciebie nie wiem, czym. Mnie próbował Kościół straszyć piekłem. Moją córkę również: kiedy była w pierwszej klasie podstawówki, siostra prowadząca religię nakrzyczała na nią, że jeśli jej matka się nie nawróci i nie zacznie chodzić na msze, to kiedyś ją diabli wezmą do piekła. Moje dziecko przez długi czas potem miało koszmary, że nocą diabli wpadają przez okno i mnie porywają albo nawet pożerają (potwory). W końcu pani psycholog stwierdziła, że najlepiej będzie, kiedy mała przestanie chodzić na religię i widywać tę siostrę. No i przestała. Ha ha! Nie wiem, co się w szkołach dzieje? Rozmawiasz z wieloletnią belferką, Pancusiu wszystkowiedzącynajlepiej. Przytaczane przez Ciebie teksty zapewne się zdarzają w środowisku młodzieży trudnej. Ale w podstawówce, kiedy w klasie jest dziecko innej wiary, a większość jego kolegów i koleżanek chodzi na religię, to ono się czuje obco; zwłaszcza, że koledzy mu nie skąpią przycinków. Dlatego większość dzieci chodzi na religię, nawet cudzoziemców, którzy nigdy nie mieli nic wspólnego z katolicyzmem. I o to chodzi z tyą religię w szkole! Historii się nie neguje??? Z czego wnioskujesz, że jestem niewierząca??? Ile lat uczysz w podstawówce?

O, jaki fajniutki, wiosenny wierszyk! Jak ja bym chciała mieć ogródek, ech!...

Ha ha ha! Dobry wiersz! I Almare'go tyż dobry! Ha ha ha!

będą, specjalnie dla ciebie,w innym wierszu. pozdrawiam No, uspokoiłeś mnie. Dzięki. ;-)))

A, no i tak jak mówię: poezja jest sprawą gustu, jest niemierzalna - podoba się albo nie. I już. Nie będę tu dyskutować o Panu Lindzie. Po prostu wiem, że niektórym jego wiersze bardzo się podobają i zdobył wiele, naprawdę wiele nagród od różnych, niezależnych od siebie jury. To znaczy, że dla niektórych ludzi jego wiersze nie są bez wartości. Poza tym, Messa, on je też umie śpiewać - jak Ty - i może to jest największą wartością jego sztuki?

Acha, zapomniałam zaznaczyć, choć to chyba dla większości ludzi oczywiste: nie atakuję tu żadnych pojedynczych osób, znam bardzo pozytywnych księży, Papież też był w porzo, na ile pozwolił Mu Watykan - wierzę w Jego najlepsze intencje. W Kościele też zdarzają się różni ludzie, zupełnie tak samo jak w dawnej Partii. Nic nie jest czarne ani białe, jak w baśni czy w westernie.

pełna zgoda. komuniści poszli o krok dalej, odebrali społeczeństwom możliwość samoorganizacji, usiłując planować i organizować wszystko, co w efekcie prowadzi np. do biedy. kościół( hierachowie - ideolodzy) tak daleko nie poszedł, choć ma w swym gronie wyznawców socjalizmu i to zagorzałych.obie strony uwielbiają celebrować swą "wielkość " zasłaniając się służeniu ideii. :)) Czy poszli o krok dalej? Nie sądzę. Zauważ, że Kościół usiłuje kontrolować wszystko i we wszystko się mieszać, ba! - wszystkim rządzić! Na wsiach Kościół decyduje, na kogo wyborcy mają głosować. Kościół daje odpłatnie śluby, chrzciny, odprawia obrzędy pogrzebowe, każe się (za darmo) spowiadać - wie, kto z kim, co, kiedy, po co i dlaczego. Kościół wie o swoich wiernych absolutnie wszystko i rządzi za pomocą straszenia i "zbawiania". Kościół wprowadził się do szkół i teraz wie, kto wierzący, a kto nie, poza tym w ten sposób niewierzące dzieci czują się w szkole obco, więc też często chodzą na religię, do kościoła i łożą na tacę. Kościół miesza się w politykę i potrząsa największymi mocarstwami. Dla niewiernych i nieposłusznym (krajów i ludzi) zgotował kiedyś wojny krzyżowe i świętą inkwizycję. Czy rzeczywiście komuniści poszli o krok dalej?

Fagocie, bardzo dziękuję - miło mi i lekko od tej pochwały. :-)

Łomatko, Alicjo, zawiało masochizmem! Ja tam lubię się zakochiwać bezkrwawo. ;-)

Ha ha ha! Fajne! Humorystyczne i trochę liryczne - tak jak trzeba i w świetnej proporcji!

Almare, wiersz nadal piękny, ale gdzieżeś podział te wszystkie uśmiechy, które tam były, kiedy czytałam go pierwszy raz? Gdzie się teraz ...uśmiechasz uśmiechasz uśmiechasz kiedy myśli całują całują nieustannie ??? Brakuje mi tych uśmiechów, one mi się bardzo, bardzo podobały!

Acha, zapomniałam: rozdźwięk między Kościołem a władzą "komunistyczną" ma swoje przyczyny głównie w tym, że są to instytucje konkurencyjne, bardzo podobne w swej ideologii i metodach działania: głoszą równość wszystkich ludzi, szlachetność ubóstwa, każą wielbić Władzę i czcić jako jedynie prawowitą, wierzyć bezkrytycznie w głoszone przez tę Władzę dogmaty, oddawać cześć świętym portretom, relikwiom i insygniom... Można znaleźć jeszcze dużo podobieństw. Konkurencja dwóch instytucji władzy, dążących do absolutu, do niepodzielnego rządu dusz.

Normalnie nie nadążam! ;-D Dobrze, że się Wam tak fajnie gada na temat pana Lindy! Cieszę się! To dla niego świetna reklama, a co za tym idzie - reklama "mojej" imprezy! (Co prawda robię te wieczory bezinteresownie, ale im więcej ludzi, tym ciekawiej i lepiej się bawię). Każdy ma swój gust poetycki (i nie tylko), tak jak każdy ma swoje poglądy polityczne (i nie tylko). I jeśli nikogo przy tym nie krzywdzi ani nie poniża, to też nikogo nie musi przepraszać. (A nawiasem, mojemu stryjowi należą się wielkie podziękowania od wielu ludzi). Pozdrawiam wszystkich Dyskutantów serdecznie! :-)

Trzymaj się. Mnie też to spotkało dwa lata temu, zresztą nie pierwszy raz w życiu. Bywały ostre kryzysy, ale przeżyłam i zawsze wypływałam w końcu na powierzchnię. Kryzysy zawsze się kończą - taka ich cecha dominująca.

Rachel, tym bardziej dziękuję za przeczytanie i koment bez docinków i złośliwości, jak to niektózy mają we zwyczaju. Oczywiście, że moje wiersze nie każdemu się muszą podobać - każdy ma inne upodobania i wrażliwość. Miło, że byłaś. :-)

Piaście, dzięki za wizytę! Co za miła niespodzianka! Bardzo się cieszę, że podoba Ci się wiersz i że spełnił swoje zadanie. :-) Pozdrawiam również. PS. Almanach czeka odłożony. A może w sobotę wpadniesz na wieczór poetów podkarpackich do Anina? Będzie też Jacek Suchowicz. Wezmę książkę dla Ciebie.

to ślicznie zrobiłaś. Fajny pomysł na wiersz. Może trochę przedobrzony, za mocno dociśnięty. Ja bym go poskrobała trochę, delikatnie. "grzbiet" jak u wielbłąda - za mało kobiecy - ale to już inny aspekt. Ogólnie "w porzo" :-) Dzięki, Fanno kochanno. :-) Za mocno dociśnięty - być może, wiele osób mówi mi takie rzeczy w różny sposób - ale ja nie potrafię pisać inaczej, zawsze wyrażam wszystko do końca, do dna (tak jak z tym wypalaniem ropiejącej miłości) - widocznie ma to dla mnie jakąś wartość terapeutyczną. Za mało kobiecy? Hmmm... Pewnie z powodu zbyt słabej kobiecości nie jestem żoną. ;-) Ale jeśli ogólnie w porzo, to dobrze, ni ejest źle. :-)

O, dzięki za wyjaśnienie. Patrz, o tym nie wiedziałam. Człowiek uczy się przez całe życie. Elo, Ziom! ;-)

Nie wiem, czy należał i nie interesuje mnie to. Wiem, że wielu wartościowych ludzi należało do Partii i niczego im to nie ujmuje. Niektórzy działali w ramach Partii na rzecz innych ludzi, np. mój stryj, który pomagał rodzinom w ciężkich warunkach uzyskiwać mieszkania - nie należąc do Partii nie mógłby tego dokonywać; przy tym należał i należy do najporządniejszych ludzi, jakich znam. Jest wiele podobnych historii. I naprawdę, Messa, przestańmy już obrzucać się wzajemnie inwektywami "partiowo-komuchowymi" - pora z tego wyrosnąć nareszcie. Pisze aforyzmy, owszem, a także fraszki, wiersze poważne, nawet bardzo smutne... Mogą się nie podobać, oczywiście, ale niektórym się podobają, nawet bardzo. Swojego zdania tu nie będę zdradzać, bo kiedy ogłaszam czyjś wieczór poetycki, chcę być bezstronna. Pozdrawiam. JJ.

Tak, teraz jest lepiej wg mnie. Fajnie, że moje czepialstwo czasem na coś się komuś przydaje. :-)))

Tereso, bardzo dziękuję! Cieszę się, że mój wiersz pomógł Ci zrzucić troski z ramion - właśnie taki jest jego cel: oczyszczający. Pozdrawiam również serdecznie.

???!

spoko, tylko to inne rejony. raczej niemiecki Śląsk :) O, moja babcia i dziadek też mieszkali na niemieckim Śląsku! Tośmy ziomale są! Ale w takim razie nie kapuję tej "czarnej sukienki" ślubnej...

Tereso, wiersz bardzo ekspresyjny, pełen lęku przed samotnością, niespokojnej nadziei na miłość. Ale w pierwszej strofie jest przeładowana metafora "dopełnieniowo-okolicznikowa": "snując bawełnę - (gdzie?) - na tropach - (czego?) - niepokoju - (czego?) - mrocznej drogi - (z czym?) - z wiarą gonię - (co?) - nadzieję" Ciężko się czyta tak naładowane rzeczownikami zdanie.