Oxyvia

Ha ha ha! Świetne. :D Tylko masz literówkę: " [color=#FF0000]m[/color]astępnie musi ściąć główeczkę" - następnie. Pozdrawiam.

Odebrałam wiersz dość podobnie jak Jola. Pozdrawiam Wszystkich.

Życzę Peelce tej odwagi i ufności, bez tego nie da się nic w życiu stworzyć. Miły wiersz. Pozdrówka. :-)

Bardzo fajny wiersz, uśmiałam się. :D Ale powiem Ci, że takie "idealne" żony są straszliwie nudne... Nie od jednego pana to słyszałam. Pozdrowienia!

Z tego wynika, że w umyśle Peela jest ciągle bardzo twardy, wręcz arogancki podział na granice - ty jesteś taki, a ja taki, ty tam, a ja tu, ty Słowak, a ja Polak, ty gorszy, a ja lepszy... No bo jeśli ktoś zaznacza z taką kategorycznością, że dla niego granice są twarde jak skały, to nie jest to miłe ani nie świadczy o równym traktowaniu ludzi spoza tych stanowczych, wyimaginowanych (czy symbolicznych) granic. Może zresztą źle rozumiem wiersz. Jeśli tak, to przepraszam, ale tak odczytałam - w takim razie naprowadź mnie na "dobrą" interpretację, ok? Pozdrawiam. Oxy.

Gratulacje! Tak trzymaj! :-)))

Jak to: nie przypuszczałeś, że Cię ktoś pamięta??? Ciebie się nie da zapomnieć! Ktoś, Kto tak pisze, tak komentuje i tak rozrabia - drugiego takiego nie ma i nie będzie! Fajnie, że dałeś się ściągnąć, dzięki; sam widzisz, jak Cię tu ludziska lubią. :-)

Świetne.

Bardzo ładne.

Przekażę, Sionek. :-) Dzięki za informację. Oxy.

Jasna, Marianna - nie wiem, czy Marek jeszcze tu zajrzy, w każdym razie przyjmuję gratulacje i dziękuję w Jego imieniu. Przekażę Mu, kiedy tylko będę miała z Nim kontakt (mam nadzieję, że niebawem). Oxyvia.

Może zajrzy...

Adolfie, wydobrzałeś? No to leć szybko do Empiku, zanim ludziska wykupią ostatnie egzemplarze ZNAJ!

A NIE. Co z Ciebie za fan? Kup se! O!

No właśnie, tak se też pomyślałam. ;-DDD

Widać, Mistrzu, że jesteś baaardzo zajęty w tej chwili. Ale może znajdziesz inną chwilkę, żeby wpaść do Empiku czy do biblioteki. :-)

O popa, no, tego nie znałam! To naprawdę jego?

No, Ty wiedziałaś wcześniej, bo Ci mówiłam. :-) Co do pozdrowień, vide mój respond do Almarego.

O, nie, piracić nie będę! To już Mistrz (sonetu) nie może przejść się po prasę z wierszami swojego ucznia??? /żarcik/ Pozdrówka! :-)

Dzięki, pozdrowię, kiedy tylko będę miała okazję (to nie jest człowiek najłatwiejszy w kontaktach). :-)

Jeśli ktoś pamięta Boskie Kalosze, Wstrentnego czy Sokratexa i chciałby poczytać jego wiersze w druku, to informuję, że w najnowszym numerze ogólnopolskiego kwartalnika artystyczno-naukowego ZNAJ nr 6 jest aż 5 wierszy Boskiego z dawniejszych czasów. W dwóch poprzednich numerach (czyli w 4 i 5) jest po jednym jego utworze z czasów "Sokratejxkich". Najnowszy numer można dostać w każdym Empiku w Polsce. A poprzednie zapewne w bibliotekach naukowych. Można też zaprenumerować ZNAJ, bo to jeszcze nie koniec. Ale nie trzeba. Jak kto chce. :-) Edit: Zapomniałam dodać, że Wstrentny Boski Sokratex tera się nazywa Marek Sztarbowski. (Bo nie każdy wie).

Hi hi hi! Dobre! Miałam kiedyś ojca chrzestnego, który bardzo mnie kochał. Mieszkał w Anglii, bo tam wylądował w czasie wojny, zakochał się w Kornwalijce i ożenił. Nigdy się nie pokłócili. A wiesz, dlaczego? Bo ani wujek nie znał angielskiego (nie mówiąc o kornwalijskim), ani ciocia Esme nie znała polskiego. Porozumiewali się po francusku, a każde z nich znało kilka zdań na krzyż w tym wspólnym języku. To dopiero było udane i dobre małżeństwo! Byli razem przez prawie 50 lat! I przez cały ten czas każde z nich musiało się domyślać, czego potrzebuje i pragnie drugie. Ech, żeby ludzie tak umieli w "normalnych" małżeństwach!...

Zagłosowałam i uzasadniłam. :-)

Bardzo mi się ten wiersz podoba, bardzo. Wyraża lęk młodzieży przed odpowiedzialnością i dorosłością oraz lęk o młodzież w okresie jej dorastania. To "moje" tematy. Świetnie napisane, piękny język, obrazowanie, przenośnie. Na przykład to: być w chmurach jest dobrze i źle jest uciekać przed nimi kapie deszcz i rozmazuje siedzących pod tęczą a pogoda dziś taka niepewna jak płyty tektoniczne wchodzimy sobie na pięty Wszystko świetne w tym wierszu, ale to, co zacytowałam, robi na mnie najsilniejsze wrażenie. Pozdrawiam serdecznie.

Strasznie mi miło, że już kilka razy czytałeś mój wiersz! A jeszcze milej, że uważasz, iż ma w sobie mądrość! To wielkie słowo, pewnie nie zasługuję aż na tyle, ale bardzo miło mi to czytać! :-) A boldy już pozmieniałam, chociaż nie jestem pewna, czy tak lepiej... Pozdrawiam serdecznie.