Oxyvia

O, już wiem - właśnie o to chodzi, tutaj tkwi ten błąd gramatyczny: tzw. niezgodność form w wypowiedzeniu. Dlatego właśnie zdanie jest niezrozumiałe -bo zaimek "je" nie może dotyczyć jednej przyjaźni, może zaś dotyczyć kobiet, ale wtedy sens się nie klei. Może spróbuj to jakoś poprawić, żeby zlikwidować ten błąd? Na pewno się da. Dzięki za wyjaśnienie i pozdrówka. :) a guzik tam :) Już to wyjaśniłem wyżej - "Wiedząc, gdzie jest podmiot, gdzie orzeczenie, myślę, że problemu nie powinno być." Ponadto drugi wers logicznie dopełnia pierwszy. Przypomnę może, że: orzeczenie, to ta część zdania, która opisuje czynność podmiotu. A ponieważ wiadomym jest, że podmiotem nie może być "bardzo" ;), wychodzi na moje, że to "kobieta", jako podmiot wszystkiemu jest winna. ;p Pozdrawiam. Masz ewidentny błąd gramatyczny, który nawet ma swoją nazwę, Mądralo. :) I bardzo mi to zaburza spójne czytanie wiersza. Twoje tłumaczenie, że wiadomo (niby), iż to kobiety sa podmiotem, niczego nie zmienia. To tak, jakbyś tłumaczył, że w zdaniu: "Mając siedem lat, ojciec kupił mi rower" - wiadomo, że to ojciec jest podmiotem, a nie "mi", więc też wiadomo, że to ojciec kupił rower swojemu synowi. A guzik, wcale to nie musi być jasne, bo jest tu błąd gramatyczny! Taka "jasność" jest tylko dla samego Autora, bo wie, co miał na myśli. A wykładać gramatyki mi nie musisz, bo jestem z zawodu nauczycielką polskiego i korektorką. Może właśnie dlatego mam duże trudności z rozumieniem tekstów z błędami? A może dlatego, że zakładam, iż poeci ich nie robią? :)

Gdybym tak miała błądzić tu sama po nieskończoność w pomrokach Ziemi, tracić kochanych, przeżywać zmiany, samej niezmienną być w dziejach cieni, to nie chcę żadnych zbędnych zmartwychwstań, nie pragnę nigdy smutnych odrodzeń, chcę tylko czas swój przeżyć artystką, która do końca sama się tworzy. Dzięki za wiersz-pytanie retoryczne. :) Serdeczności, Bolku!

Przez Peelkę przemawia gorycz rozczarowania miłością, która zostala zwabiona i oszukana "parszywym słowem". Strasznie smutny i bolesny wiersz, jakby odpowiedź na wiersz Emila Grabicza o cyniku-uwodzicielu. Bardzo mi sie podoba, chociaz krzaczki okrutnie mi przeszkadzają w odbiorze.

Krysiu, popraw "krzaczki", bo się nie da czytać! :)

O, już wiem - właśnie o to chodzi, tutaj tkwi ten błąd gramatyczny: tzw. niezgodność form w wypowiedzeniu. Dlatego właśnie zdanie jest niezrozumiałe -bo zaimek "je" nie może dotyczyć jednej przyjaźni, może zaś dotyczyć kobiet, ale wtedy sens się nie klei. Może spróbuj to jakoś poprawić, żeby zlikwidować ten błąd? Na pewno się da. Dzięki za wyjaśnienie i pozdrówka. :)

Grażyna, strasznie mi się podoba Twój wpis - bardziej niz mój wiersz! Nawet nie zauważyłam, że faktycznie to z niego okrutnie wynika - ta bezwzględność przemijania i tracenia wszystkiego, ale i nasza siła miłości, która pozwala to przetrwać. Jak Ty to pięknie ujęłaś! Serdeczności!

Krysiu, dzięki za miłą wizytę. W wierszu ta niemożność - to nie ograniczenie zmysłami, ale lęk przed ewentualnością zaistnienia po życiu w innej, niematerialnej postaci, natomiast z tą samą świadomością i własną, ludzką pamięcią - to byłby koszmar dla mnie zbyt okrutny, żeby mógł być prawdziwy. Ściskam serdecznie.

łaskotanie jest fajne, ale nie przeceniam. chemia, sny, byty na granicy światów, to mnie porusza, oprócz głupot czasem lubię zanurzyć się głębiej. i to by było na tyle:)) Bardzo się cieszę, bo to moje klimaty. A "głupoty" też. :)

Dobry wiersz. Dużo w nim treści. Jest wielki zawód życiowy, rozczarowanie miłością i samodzielnością. Jest przerażenie życiem, niechęć do dorosłości. Jest ucieczka pod skrzydła mamy i błaganie o powrót beztroskiego dzieciństwa - nie wiadomo, czy realnie, czy tylko w marzeniach. A kto z nas nigdy tego wszystkiego nie doświadczył? Podoba się. Plusz. :)

Świetne! ;-))) Ale miłość to wcale nie durnoty! I Ty dobrze o tym wiesz, Emm! Ani Twój wierszyk to nie durnoty! Zapluszam, oczywiście. :-)

A dla mnie jest to niejsne nadal: "bardzo są zazdrosne o przyjaźń kobiety więc je tuż po ślubie dobierają same" - kto dobiera? i co dobiera? albo może kogo? - nie rozumiem. :-( W każdym razie jest tu jakiś błąd gramatyczny, to pewne. Sorki, HAYQ.

Emm, nie przeceniaj mnie! Ale bardzo Ci dziękuję za miłe słowa, które mnie rozpieszczają i łaskoczą w próżność... :-)

Oryginalnie wyrażona niepewność, kiedy się poznaje kogoś nowego i chciałoby sie, żeby rozwinęło się z tego coś więcej. :)

O, fajny wiersz! Bardzo miły ukłon w stronę kobiet (lub choćby tej jednej kobiety?). W kazdym razie poprawiłeś mi humor, który rozwalił mi wiersz Emila Grabicza. :) Dzięki. Zapluszam.

Anno, bardzo Ci dziękuję za podobanie i za plusika. :) Cieszę się. Ściskam. :)

Czytam to jako satyrę na pospolitego skurczybyka. ;-) Dobre! Świetnie pokazałeś płyciznę mentalną taniego oszusta, który rezygnuje z czegoś znacznie większego i głębszego niż seks jako ćwiczenie gimnastyczne, beztrosko krzywdzi kobietę, która chciała go pokochać, i ni w ząb nie rozumie, jaka w tym jego właśna strata. Szczerze mówiąc, kiedy słyszę o takich świniach albo to, co oni sami wygadują o sobie i uwiedzionych dziewczynach, nóż mi się w kieszeni otwiera. Ale to, że takie uczucie obudził we mnie Twój wiersz, to świadczy o tym, że jest bardzo dobrze napisany! Lepiej chyba, niż niejeden wiersz o "zimnym draniu " czy "kochasiu, który odszedł w siną dal", czy też o rozmaitych "odrażających drabach" Starszych Panów na przykład, bo tamte piosenki tak mnie nie wkurzają! ;-)))

nie mogłabym znieść jednej straty: po śmierci nie mieć całego świata nie mogłabym szczególnie znieść utraty bliskich: istot i miejsc szczególnie drogich z mózgami ciał: z pieszczotą uczuć z tym, co kto znał z tym, czym kto był zanim się zmienił: nie mogłabym Was oddać Ziemi nie mogłabym pożądać ciepło zmienionych bytów: bez chemii wieku bez płci, bez różnic i bez relacji: nie mogłabym was śnić inaczej

Sďż˝, Oxy, ja teďż˝ w to wierzďż˝. Moďż˝e nawet to przeczytajďż˝ i skorzystajďż˝ z instrukcji obsďż˝ugi kobiety niedoskonaďż˝ej :) Pozdrawiam serdecznie, Graďż˝yna. ps. Plusy wy��czyďż˝am sama. Twďż˝j wpis, to dla mnie najwiďż˝kszy plusiak :))) I słusznie - może ja też wyłą…czę? A jak się to robi? Bo i mnie to drażni, nie cierpię konkurencji, jeśli mam być szczera. :)

A jak dmuchnie lutym chuchem mróz siarczysty, czterokonny, to odjedzie w jego saniach pies bezpański, człek bezdomny. Witaj. Bolku! :)

problem w tym, że ja już a pierwszym;D witaj, pozdrawiam cię serdecznie! Hejka! :-))) Ja pewnie też za pierwszym, ale nie chciałam tak drastycznie straszyć tych chlapaczy... ;-)

Ale na szczęście Tusek wycofał sie z podpisania ACTA! Hurrra! :-))) (ACTA miała nie tyle ogłupiać, ile kontrolować naród i każdego człowieka na każdym kroku, i eliminować niewygodnych z całego życia publicznego).

PS. Nie mogę zaplusić, bo właśnie Angello wyłączył tę funkcję. Spróbuję jutro. Pozdrawiam, Grażyno!

Świetne! Pewnie: to nie uroda jest, do cholery, nasz…ą jedyną… i najważniejszą… wartością…! To nie za urodę chcemy być kochane, do diabła! Ilu facetów to rozumie? Ilu naprawdę potrafi pokochać kobiertę? Wiem, że są… i tacy. Są… gdzieś, są…, wiem. :) Świetny wiersz o miłości, wartościach i romantycznym seksie z winem w tle. Kapitalny wiersz!

Heh, rozum swój to oni mają, a jakże! I na przykład konsekwentnie wciąż redukuja oświatę w Polsce. Teraz chcą zlikwidować licea ogólnokształcące. Myślisz, że z głupoty? Na pewno nie. Mają swoje cele w ogłupianiu narodu. Pozdrawiam, Marku.

Piękne! Zapluszam! Rozumiem, że w ciszy czuje się prastary romantyzm naturalny, który w wierszach czy w ogóle w mowie nie zawsze się udaje... Tak, romantyzm chyba lepiej milczeć. Tylko że czasami się nie da. :-)