Antoni Slawbicki

stare zdjęcia czarnobiałe i te późniejsze prawie jak kolor ja i mój świat piękni, młodzi łza w oku niby wczoraj wspomnienia bez ciebie zamykam album łza coraz większa bezdomne tęczowe fotografie nie do wklejenia full colour najpiękniejsze spóźnione

no i mam dylemata!

dziękuję za mały szlif do pierwszej wersji

stare fotografie czarnobiałe i te późniejsze prawie jak kolor to ja, my piękni, młodzi łza w oku niby wczoraj wspomnienia bez ciebie zamykam album łza coraz większa bezdomne tęczowe zdjęcia nie do wklejenia full colour najpiękniejsze spóźnione

no pięknie, ale ta przeróbka całkowicie zmieniła mój zamysł

ale mnie idzie o poezję

no dzięki bardzo

stare fotografie o barwie czarnej i białej i te późniejsze imitujące kolor to ja, my, oni piękni, młodzi bez wyjątków łza w oku niby wczoraj wspomnienia lecz ciebie tam znaleźć nie mogę łza coraz większa album zamknięty jesteś taka kolorowa

miły wierszyk

bardzo miły wierszyk

kocham ciebie mała noc, deszcz wycieraczki włączone ktoś z naprzeciwka ktoś oślepia ciągle na krótkich światłach chociaż nie jadę w twoją stronę tylko to mi do głowy przychodzi jedyna prawda jaka mam milczę bo z kim miałbym rozmawiać sobie opowiadałem to tyle razy

dziękuje za cenne uwagi, i trochę zmieniłem

przyszedłem cię zjeść bez popijania i bez ubrania delicją jest dziewczę na stole w rosole czy cię dziwią moje łaknienia mój smak na cię i apetyt przyprawię cię winem wraz z goździkami liliową różę dodam do smaku żałować nie będę niczego raz śmierć koźlęciu raz spadnie głowa przedmowa, będę cię jadł pomalutku kęs, wino i szczypta słowa szept nie rozmowa zanim z łupinek rozbiorę, obiorę zanim woń smaków rozpali zmysły, namysły zanim skórka się przyrumieni zanim obrus w łóżko się zmieni w czerwieni policzki a ten mój głód nienasycony w twoją obłość wpatrzony za długo się mną zabawiałaś oliwy do ognia wciąż lałaś kusiłaś oczkami, ząbkami już czas mała juz czas

umrzeć tak po prostu dyskretnie i cicho bez rozgłosu po każdym odwróceniu głowy po każdym nieoddanym uśmiechu odejść bez namaszczenia na chwile aby dać szanse kolejnej próbie

przyszedłem cię zjeść bez popijania i bez ubrania czyż tak rzadko dziewczę na stole choć jeśli, to zwykle tam tańczy czyż są dziwne moje łaknienia mój gust i apetyt przyprawię cię winem wraz z goździkami liliową różę dodam do smaku żałować nie będę niczego raz śmierć koźlęciu raz spadnie głowa przedmowa, będę cię jadł pomalutku kęs, wino i szczypta słowa szept nie rozmowa zanim z łupinek rozbiorę, obiorę zanim woń smaków rozpali zmysły, namysły zanim skórka się przyrumieni zanim obrus w łóżko się zmieni w czerwieni policzki przyszedłem cię zjeść bo mam ochotę bo jestem nienasycony w twoją stronę wpatrzony sama mi drzwi otworzyłaś naiwnie?

kilku słów szukanie czekanie na tchnienie frezje też są przepiękne będą jej pasowały może kiedyś może będzie okazja i jest dobrze

dla ciebie kwiaty polne i śpiew skowronka z łąki i zapach malin leśnych i smak poziomki bez ciebie gwiazdy bledną i księżyc smętnie ziewa i mysz się w dziurkę chowa i płaczą drzewa bo z tobą w świat wyruszać gorące wyspy zwiedzać dla ciebie gotów jestem swą dusze, diabłu sprzedać

miłe, tylko tytuł mi nie pasuje

fak faktem, że też ciągle mi takie błędy się zdarzają, oczywiście że dać a nie dąć

umrzeć tak po prostu dyskretnie i cicho bez rozgłosu po każdym odwróceniu głowy po każdym nieoddanym uśmiechu odejść bez namaszczenia na chwile aby dąć szanse kolejnej próbie

nie myślę o tobie ale o twoich włosach czule głaskanych które pierwszym widokiem będą po nocy wspólnej nie myślę o tobie ale o kawie czarnej gorącej słodzonej pocałunkiem na dzień dobry nie myślę o tobie ale o zdarzeniach których nic nawet wiersz nie przepowie

tańcząc na linie pomiędzy wzgórzami jary poprzeczne pomiędzy kręgami czekają błędu mojego obłędu czekają na kwity lub dwa bilety z tego samego kina z miejscami obok

dłonie połączyć to jakby trumnę z troskami zakopać napić się wody gwiazdki doczekać i być to litania różaniec odmawiany dotykiem koronka bo tylko Bogu i nam wiadome że spełnia się że razem że komunia

Panie, co stworzyłeś Niebo a z nadmiaru pomysłów żyrafę dobroci Twojej bez końca lecz pozwól daj mi nadzieję na grzech gdy doliczysz do pięciu nie patrz przymruż oko na chwilę na jedną noc a potem weź na ten ostateczny chociaż gotowy nie będę bo czy ktoś może być gotowy na to spotkanie odejmij każdą godznie każdą chwilę czekania tęsknoty może starczy wieczności może coś zostanie

może mi jesteś powierniczką, mała przed tobą każdy jest jakiś ... znasz wszystko wysłuchasz i się uśmiechniesz czasem się zniecierpliwisz czasem wyprosisz spojrzeniem ciągle jesteś w podróży ciągle daleko i choćbym rękę wyciągnął choćbym naprężył co trzeba gwiazdy nie sięgnę wiersz tylko czasem bez rymu