Antoni Slawbicki

jestem poruszony

rządzie, rzędzie tak oczywiście, dzięki

zwróć się o pomoc do lekarza

to jest bardzo ciężka choroba

to chyba już świadczy o chorobie

a gdzie wiersz

jak wiosna co przychodzi nieproszona jak zima bieli stęskniona jak jesień co gasi letnie zapały tak minął wiek cały od ust twoich całowania od włosów głaskania od spacerów we dwoje stąd i smutki moje

czy to przypadek nasze drogi zbiegły się jak za promieniem Schwarzschilda producenci filmowi mieli dobre dni ci ambitniejsi żadnego gniotu dla tłumu w ostatnim rzędzie zawsze był ktoś przynajmniej tam hotelowe recepcje świeciły pustkami nikt więcej na nas nie zarobił nawet ksiądz w kościele tylko Pan Bóg od moich pacierzy coraz bardziej pełen chwały

ale przecież nie o prostą logike tu idzie, tu trzeba mysleć ciut odmiennie

a jeśli rzeki zawrócić nie mogę co do morza zieloną doliną już zmierza a ono blisko rwące potoki wspomnieniem a wodospady, kto to dziś pamięta ocean przed mną, głębia tam pan wód

też jestem zaskoczony

i ten knot byłby niezłą, przewrotną puentą, poszedłbym w tę stronę pozdrawiam

przypadkowy, celowy, niechcący badawczy, zwiadowczy, spłoszony przepraszam, nie szkodzi bezczelnie nieśmiały presto vivace a tu herbatka gorąca da capo al fine a czas ucieka

przypadkowy, celowy, niechcący badawczy, zwiadowczy, spłoszony przepraszam, nie szkodzi bezczelnie nieśmiały presto vivace czas na herbatę da capo al fine a czas ucieka

bo nie ma sposobu

nie wiem co to jest Smerczyński, a Smreczyński staw to jest takie małe, niezwykle urokiwe jeziorko w tatrach

jak wiosna co przychodzi nieproszona jak zimy biel stęskniona jak jesień co gasi letnie zapały tak minął wiek cały od ust twoich całowania od włosów głaskania od spacerów we dwoje stąd smutki moje

no tak, był błędzik,ale już poprawiłem,dziękuję

gdybyśmy jak ptaki wędrowne między Biebrzą a stawem Smreczyńskim między Mnichem a Karsiborem bez domu w pułapie chmur za pan brat z żurawiami bliscy niebu i boskim sekretom na rozpostartych skrzydłach wbrew prawu ciążenia gdybyśmy nawet imion zapomnieli prawie wolni i uskrzydleni prawie doskonali prawie jak ptaki

dziękuję za wszystkie uwagi

rozwlekłe, trochę nudnawe, jednostajne i mało oryginalne ale obiecujące, pozdrawiam i życzę sukcesów w 2007roku

nigdy nie byłem w tym mieście ono tak nie po drodze zewsząd daleko nawet, gdy byłaś tam małą dziewczynką z kucykami poznałbym po włosach są rzeczy niezmienne jakby pamiętnik napisany przed odnalazłbym wziąłbym za rękę i powiedział moja jak dziecko dziecku radośnie, jak w tonacji As-dur objąłbym ramieniem aby mi wiatr ciebie nie porwał ośmielony lekkością twojego uśmiechu gdybym potrafił cofnąć czas gdybym mógł i byśmy szli uliczkami małego miasta daleko, aż za ostatnie domy a dalej, polną ścieżką w nadwymiar

bo tu nic nie ma

nenufary gdybyś wiesz przecież ja, bez wahania lecz ludzie dokoła patrzą stąd pewnie twój palec, w bezruchu

chyba słuszne uwagi, w końcu to warsztaty,dziękuje i wesołych świąt