Yavanna

Pomiędzy ustami Kradnącymi chwile ulotne Dźwięczą słowa niewypowiedziane Pomiędzy dłoniami Niewinnie zbliżonymi Drżą obietnice nocy upojnej Pomiędzy niedzielami Dni mijają usłane Tęsknymi serca porywami Status quo

Jestem tylko i aż Obrazem nienazwanym W swej nieporadności Wiatrem dla drzew W ciała sile i słabości Śpiewem słowika We wzruszeniu do łez Namiętności kochanką W zatrzymaniu po bezdech Szronem na szybie W smutku pustce Dotykiem czułym W uśmiechu znienacka Mruczeniem kota W Twej bliskości Jestem i to wystarcza

Czułością dla siebie się otul Sobie bądź najdroższą Przyjaciółką i kochanką Matką i córką Opiekunką i wybranką Wyjdź poza czas Poza swoje ograniczenia Przekonania i wyobrażenia Idź dalej i dalej Przekrocz rzekę zapomnienia W miejscu jedni ze wszystkim Samotności nie ma Przekrocz rzekę córko I wróć do pełni (nie)istnienia W krainie Za granicami wszystkiego Jest tam i tu Zawsze i teraz Wyjdź poza smutek Poza tesknotę Przekrocz próg niespełnienia Sprawdź, co tam odnajdziesz Na gorzkie żale czasu już nie ma

Płynąłeś W rytm mego bębna Przez przestrzenie Tobie tylko znane Powietrze drżało Elektrycznym łukiem Między nami W muśnięciu palców Co pruło materię Szytą szwem Ponoć niezniszczalnym

Rozpuszczam ciało Komórka po komórce Sączę w ziemię wojnę Co toczy się wewnątrz Napięcia, konflikty Oczekiwania, frustracje Oglądam w wiadomościach W skali makro To czas Spokoju i zawieruchy Serca i bezduszności Zła i dobra W jednym uścisku Dlaczego ten czas Tak zapierdala A ja ciągle stoję Znieruchomiała Przed nicością

Mroczne sny Obolałego umysłu Niechętnemu przebudzeniu By uciec codzienności Taki paradoks lepszej Rzeczywistości Wstań dziecko Nowy dzień przywitaj Radością napełnij Uczyń swoim światem Najlepszym z możliwych W tym kawałku życia

@Adaś Marek Kosmos pod wieloma względami jest niesamowicie pociągający. Fizyczny i metafizyczny. Dziękuję bardzo i pozdrawiam serdecznie.

W księżycowych promieniach słońca Odbicie mego serca Czy dociera do Ciebie Czy słów milczący potok Znajduje ujście W rzece Twojej ciszy Serpentyny uczuć dzień po dniu Spływają czasem minionym Ku przyszłości nieznanej Celebruję chwile niepozorne W equilibrium nadziei i zwątpienia W jutro, które nie nadchodzi

Przekraczając siebie Żegnam złudzenia Jest to co jest I więcej nic nie ma Zamykam Naszą Przeszłość Krwią i łzami Radości i smutku Zalaną Mroczną i jasną Lakuję pieczęcią Która rozdziela Czas i przestrzeń Tego co było I co będzie A wąska szczelina Pomiędzy Wirem zasysa Resztyki popiołów Spalonych w emocjach Iluzji Do niezobaczenia

@poezja.tanczy Piękne dzięki 🙏za wszystkie komentarze dzisiaj. Pozdrawiam

@poezja.tanczy Dzięki

@piąteprzezdziesiąte 😂 Cudownie spojrzeć na wiersz z innej perspektywy, fajne skojarzenie. Neuroplastyczność na szczęście nie wymaga otwierania czaszki. Dzięki i pozdrawiam

Przeszywam na nowo Obwody w głowie Hakuję zielone światła Neuronalnych skrzyżowań Wydeptuję nowe ścieżki Synapsami brukowane Przyszłość jeszcze nie jest Zmarnowana

@Hiala @violetta Dziękuję

@violetta Dziękuję

Dogonić czas Co ulatnia się Powrotem Księżyca w pełni W lemniskacie Zamknąć Smak nocy Twoich ust

Nie bardzo potrafię sobie wyobrazić przyrząd zapobiegający udławieniu. I niezależnie od ceny nie kupiłabym 😅. A kompromis, cóż - nagłe olśnienie, że to przecież banalnie proste rozwiązanie. Nie trzeba wymyślać na siłę, a są literki. 😃 Dzięki za zasianie idei zmiany. Pozdrawiam

Nigdy nie wiesz Czy to nie ostatnia W Twym życiu czereśnia Czy wiosna Cię znowu Śpiewem kwiatów przywita Czy ukochany kiedyś Twe serce pocałunkiem rozpali Czy zatańczysz jeszcze Z mieczem na szyszkach Czy Mleczna Droga roziskrzy Swe gwiazdy w Twych oczach Czy jezioro będzie pachnieć Rybią wodą z ogniska Nigdy nie wiesz

Czułości promienie Na spacer chcę wypuścić Po Twoich skóry załomach Ciężar zbroi Wykutej w ogniu zdarzeń Młotem czasu Zdejmij ze mnie

@piąteprzezdziesiąte Jeśli już, to skutek uboczny.

Noc taka rześka O pierwszej nad ranem W turkusie i czerwieni Wrotyczu żyły splecione Klejem miłości Toczą bielą Eteryczne fluidy Przez ręce obudzone Ciałem płynnie wpadam W przestrzeni rozstępy Labiryntem przemierzam Szczeliny świata Prowadzona kijem Uwolnionym ze smyczy Wielki Wóz świeci gwiazdą Pod przymrużonych Oczu powiekami Błogosławieństwo Dawnych mistrzów Błogosławię W zachwycie umysł Dobrowolnie zamilkł Robiąc miejsce na nieznane Zaproszone ciszą By móc postrzec światy Nowo odkrywane Dłonie mrowieniem skrzące W przestrzeni płyną Drogę znajdując Przez kisielem gęstą Strukturę świata Skrytą pod powietrzem W spiralnym skręcie Nawijam smugi Szarością się ciągnące Złoto wpuszczam W pustość wnętrza Swej powłoki Noc taka rześka O trzeciej nad ranem

@poezja.tanczy Dzięki za wszystkie komentarze i pozdrawiam

@piąteprzezdziesiąte No nie mam przekonania do tytułów, nie płyną mi. Beksiński nie nadawał tytułów obrazom... Na razie tak zostaje w Warsztacie, nie lubię wymyślać na siłę - może kiedyś odwiedzi mnie Muza od tytułów i to się zmieni. @poezja.tanczy Dzięki i pozdrawiam

@piąteprzezdziesiąte 😂 Liczby to taki trochę kulawy sposób uporządkowania wierszy. Czasem tematycznie, czasem chronologicznie, czasem losowo. Nie nadaję tytułów, a miałam potrzebę je jakoś rozróżniać. Jeden opublikowany wiersz ma literkowy tytuł, Inanna. Pozdrawiam

Nasyca rozkoszy głód Poi słodyczy pragnienie W sercu spokój, że Tak Umysł w niebycie Ociera Sunie Rozciąga Przyciąga Przeciąga Pręży Napina Zbliża Oddala Zwilża Napiera Otwiera Pragnie Ciało na ciało Ciało o ciało Ciało w ciało Ciało ciało Nicość Mawiają Mała śmierć