Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

viola arvensis

Użytkownicy
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Postów

    1 067

  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    16

 Typ zawartości 

Treść opublikowana przez viola arvensis

  1. viola arvensis
    @Leszczym kto wie, może i na przekorę przyjdzie czas chociaż wątpię 🙂
  2. viola arvensis
    @Wędrowiec.1984 Dziękuję serdecznie. @Nata_Kruk no więc niech będzie 🙂 dzięki Natka 💞
  3. viola arvensis
    Jeszcze na chwilę do siebie wrócę, popatrzę w niebo i spojrzę w dal, bo pewnie jutro znów się zasmucę i znowu do snu utuli żal. Lecz dzisiaj jeszcze łzy gorzkie zetrę, by nie zgasiły blasku do cna, różę czerwoną we włosy wepnę, wsłucham się w ciszę, ile się da. W sercu kamienie ciągną mnie na dół, lecz kiedyś spadną, zdarza się tak, i znów polubię ten ziemski padół I los mi poda przyjazny znak. Karmi mnie spokój, choć wszystko pędzi, ja trwam cichutko jak polny kwiat, i chociaż życie bólu nie szczędzi, trzymam na dystans cały ten świat. Jeszcze na chwilę do siebie wrócę, żeby opatrzeć każdą z mych ran, z losem się nigdy już nie pokłócę i przyjmę wszystko co ześle Pan.
  4. viola arvensis
    @Jacek_Suchowicz świetnie wyszło :)
  5. viola arvensis
    @andrew 💓
  6. viola arvensis
    @andrew bardzo ładnie 🌺
  7. viola arvensis
    @Wędrowiec.1984 żałuję, że nie ma tym portalu możliwości zapisywania gdzieś "u siebie" wybranych utworów. Ten jest warty wyróżnienia i cóż.. Zapiszę w sercu.
  8. viola arvensis
    @poezja.tanczy dzięki 💟
  9. viola arvensis
    @FaLCorneL dzięki 💕
  10. viola arvensis
    @Wędrowiec.1984 dzięki 💞
  11. viola arvensis
    Znowu pachną dzikie kwiaty bzu miodem i wiosenną miłością i choć czuję, to nie cieszy nic oddycham i płonę żałością. Wciąż zamieram blednę dzień po dniu ze smutkiem dzień i noc w objęciach, już zupełnie brakuje mi słów to cierpienie nie do pojęcia. Gdybym mogła uratować Cię jakąś walką, nieziemską siłą to bym była zażarta jak lew i nic tego by nie zmieniło. Lecz Ty znikasz, co dzień mam Cię mniej choć kurczowo trzymam za rękę ta bezradność jest niczym mój cień, czuję, że moje serce pęknie. Jeszcze wczoraj śmiałaś się i moc z twego ciała, duszy tryskała, a dziś płyniesz w jakąś mglistą dal, ja stoję jak skruszona skała. Gdybyś Boże podarować mógł jeszcze parę wiosen mej mamie... Lecz ja godzę się na wolę Twą choć jak gałąź dusza się łamie. Znowu pachną dzikie kwiaty bzu i skowronek śpiewa radośnie, a ja płaczę i brakuje tchu, ta wiosna wygląda żałośnie.
  12. viola arvensis
    @Nefretete fajnie, bardzo dziękuję ❣ Pozdrowienia
  13. viola arvensis
    @befana_di_campi Dziękuję ❣
  14. viola arvensis
    @andreas prawda, jak najbardziej
  15. viola arvensis
    Nie ma za co przepraszać. Każdy ma prawo do własnego odbioru/ własnej interpretacji. Na tym też polega pisanie . Myślę, że w tej bajce/niebajce niejedno dziewczę się odnajdzie, zagubione z różnych powodów 😎
  16. viola arvensis
    @poezja.tanczy Dziękuję Marcin ❣ @Rolek tak, już poprawiam. Dzięki za uważność w czytaniu 🙂 @Marek.zak1 dziękuję za odwiedziny i uwagi. Pozdrowienia. @Jacek_Suchowicz bardzo ładnie o dojrzewaniu ❣ @Sylwester_Lasota smutna i miałam nadzieję kogoś wzruszyć. Dziękuję za wyczucie 🙂 @agfka dokładnie bajka/niebajka. Nie czytałam ale chętnie przeczytam jesli polecasz 🙂 @Wędrowiec.1984 zakończenia zdecydowanie nie powinny być smutne. A poszukiwania siebie są chyba najcenniejsze. @beta_b świetnie to ujęłaś 🌸 Dziekuje, pozdrowienia.
  17. viola arvensis
    @andreas hehe, niezly pomysł 😉
  18. viola arvensis
    @Moondog Dzieki, pozdrawiam również 🙂
  19. viola arvensis
    Dawno temu za górami i lasami Żyło dziewczę co walczyło z potworami, Potwór smutku, samotności, niekochania Potwór lęku co bez przerwy za nią ganiał Chociaż dziewczę nic nikomu nie szkodziło Było ciche, jakby wcale go nie było Nie znalazło ani kszty porozumienia Życie stale zdawało jej cierpienia. Dziewczę Boga wciąż prosiło niczym brata By je zabrał i uwolnił z tego świata Lecz Bóg został niewzruszony gdyż miał plany Z czasem w małej nastąpiły pewne zmiany Uzbrojona w piękny uśmiech, mocne słowa Szła przez życie i na wszystko już gotowa Tam by doszła gdzie by tylko iść zechciała Lecz upadła bo się wszystka wyczerpała. I usiadła i płakała znów ta sama Bo kamuflaż to nie była żadna zmiana I obrazy tak żałosne przed oczami Patrzy w siebie, świat zewnętrzny już nie mami I przejrzała się dziewczynka w swojej duszy W oczach ludzi wie, że więcej już nie musi Niczym fiołek zakwitnęła gdzieś na boku I od siebie nie odwróci więcej wzroku. Chociaż bajka ta dobiega właśnie końca Fiołek kwitnie odwrócony wciąż do słońca Nie obchodzą go magnolie ani róże I niestraszne mu wichury ani burze. Zachwycony swym fioletem i wolnością Na świat patrzy ze spokojem i miłością.
  20. viola arvensis

    Porcja haiku (4)

    viola arvensis odpowiedział(a) na Rafał_Leniar utwór w Haiku

    @Rafał_Leniar bardzo dobre mini.
  21. viola arvensis
    @andreas świetne skojarzenie- dzień świra moja codzienność poniekąd 😎 @Alicja_Wysocka to przemiłe, dziękuję Ci ❣
  22. viola arvensis
    @[email protected] zdecydowanie, zgadzam się 🙂 Ukłony Grzegorz
  23. viola arvensis
    @poezja.tanczy dzięki serdeczne, wenie mojej pomagasz często Ty 🙂
  24. viola arvensis
    @Jacek_Suchowicz "Świadectwo" i "Słowo Pouczenia" A. Lenczewskiej,to książki, do których po prostu nie da się nie wracać. I rzeczywiście ta autorka, jakby była obok i prowadziła. @poezja.tanczy dzięki Marcin ❣ Oby inni zechcieli się też dzięki temu pisaniu stroić.... Ukłony.
  25. viola arvensis
    @Waldemar_Talar_Talar prawda ❣
×
×
  • Dodaj nową pozycję...