error_erros

Dziękuję! Wiersz pisałem, nie mając jeszcze puenty i gdy przyszedł na nią czas, nie za bardzo wiedziałem, co chcę, by nią było. Odłożyłem pisanie i wsiadłem do auta, a gdy stałem w korku, doznałem olśnienia ;D Spodziewałem się, że zlecą się piewcy żelaznej logiki i będą mnie batożyć za "gasnącą ciemność", ale jak dotąd to nie następuje ;P No to wiesz, jak to mówią, musztarda po obiedzie, bo jeśli ktoś użył jakiegoś słowa jako inspiracji, to Ty już nie możesz - to przecież zrozumiałe i oczywiste ;D Dziękuję! Tzw. Oko Moskwy - radar, o ile mnie pamięć nie zawodzi ;>

To jest najlepsza gra na świecie! Książki też uwielbiam. Ogólnie bardzo lubię temat Czarnobyla i fascynuje mnie wszystko, co z nim związane ;D Czuję, że Blade Runnera zechcę poznać jak najszybciej, bo kusisz okrutnie!

Zobaczę na pewno! Może nawet zostanie moim ulubionym filmem sci-fi. Bo mojego ukochanego Stalkera to pewnie nikt nigdy nie zekranizuje... :P

Wiele dobrego o nim słyszałem, a nigdy nie widziałem. Teraz już na pewno zobaczę, skoro Ciebie tak zachwyca!

Wy - poeci - macie swoje kwiaty, a ja - autor wierszyków - mam różę, która ma w sobie urodę i niebezpieczeństwo zarazem, co na moje potrzeby sprawdza się idealnie ;> No w porządku, ROZUMIEM i ja xD W dzieciństwie postrzegałem GW jako historię mocno polityczną - mieli tam jakieś senaty i inne takie. Może to mnie przytłoczyło. Być może dzisiaj spojrzałbym na to zupełnie inaczej i dostrzegł to prostactwo. Po prostu nie mam ochoty tam zaglądać. Mam swoje ulubione światy fantastyczne - one mi wystarczają zupełnie ;>

Dziękuję. Róża to symbol miłości i jako taki na potrzeby wiersza musiał zostać unicestwiony ;> Wiersz jest logiczny, choć wiem, że tworzę może nie najprostsze konstrukcje słowne. Robię to umyślnie, tak lubię i tak będzie. Nie chcę pisać wierszy, które będzie się łatwo deklamowało na wieczorkach poetyckich. Chcę pisać wiersze, które będą zmuszały czytelnika do skupienia, czasem wielokrotnego przeczytania. Wiem, że jest garstka czytelników, która to ceni. Póki tę garstkę widzę na horyzoncie, wiem, że dobrze jest, jak jest ;> Ach, to Twoje "rozumiem"! Czasami brzmi jak "bredzisz, ale ok, niech ci będzie" xD Próbowałem oglądać GW, próbowałem czytać książki. Za każdym razem odbijałem się jak od ściany. Często spotykam się z opiniami, że fabuły GW są prostackie - może zatem ze mną jest coś nie tak, bo dla mnie są totalnie skomplikowane, obce i nieprzyjazne. Zupełnie nie mój klimat.

Wpadło mi jakiś czas temu tytułowe słowo do głowy i musiałem, po prostu musiałem coś z nim zrobić! Ja obok takich słów nie umiem przejść obojętnie i nie znaleźć dla nich zastosowania w wierszu w jakiś patologiczno-miłosny sposób ;P Łał, do Gwiezdnych Wojen jeszcze nikt mojego wierszyka nie porównywał xD Nie lubię tej serii, więc ledwie pobieżnie orientuję się, o czym mówisz ;>

@Wędrowiec.1984 Im dalej w wiersz, tym bardziej czuć rozpacz, aż do końca, gdzie peel już wprost błaga - to fajnie wyszło. Bratam się z peelem w bólu! Jedyne, czego bym się czepił tutaj, to "rzucanie swoich światów przed oblicze kata". Samo w sobie to zdanie jest wystarczająco egzaltowane, a na tle całego wiersza - napisanego bądź co bądź raczej konwencjonalnym, codziennym językiem - świeci się jak ruskie złoto na emerytce :P

Pewnie nie było to Twoim zamiarem, ale właściwym sobie zwyczajem w ostatnim wersie znalazłem śmierć :P Życie to koszmar, a śmierć to obudzenie się z niego. Tak to czytam i pod takim kątem widziany wiersz mnie zachwyca ;D

Tylko ostatnia strofa jest dla mnie jako-tako zrozumiała. Pierwszej nie rozumiem - zarówno treści, jak i tego dziwnego zabiegu z wielkimi literami nie tam, gdzie powinny być. Druga sprawia wrażenie zapychacza między pierwszą a trzecią. Tylko w ostatniej odnajduję treść - nawet całkiem niezłą.

Niespecjalnie rozumiem, o co tu chodzi, ale podoba mi się forma, ma jakiś taki hipnotyzujący rytm ;>

@poezja.tanczy Miewasz naprawdę fantastyczne, oryginalne pomysły na wiersze. Ale moim zdaniem marnujesz ich potencjał taką niewyszukaną, prostacką formą. Nie wiem, dlaczego taką stylistykę wybierasz, ale chciałbym kiedyś zobaczyć Twój pomysł opisany porządnie, z finezją jakąś. To by było coś!

Dzięki. Ja też nie, bo nie miałem nigdy meblościanki. Nawet nie wiem, czy faktycznie da się strącać makatki z drugiej strony ściany ;P

Odmawiam deszczu ogrodom naszym, A ziemia, jeśli wypluwa różę - Już zasuszoną, odartą z czasu, Roniącą pąki, by wśród nich umrzeć. Skąpię księżyca szlakom przez ciernie, Niech - jeśli zechcesz wkraść się i zwilżyć Płatki łzą choćby - spadnie w kamienie, I kamień sercu stanie się bliższy. Po śladach krwawych kolców bezdźwięcznie Idę przez upraw minionych chwasty - Sprawdzam, czy twoje zraniły ręce. Bez tego ciemność moja nie gaśnie.

Strasznie chaotyczny komentarz, ale zakładam, że pozytywny ogółem :P

Tak uważają tylko ci po tej "drugiej" stronie 😁 Wzmocnij ścianę i baw się dobrze 😁

Barłóg ognisty - jakieś to jest poetyckie, podoba mi się xD Wersalka. Pół życia na tym spałem, nienawidzę. A jeszcze kiedyś miałem taką nie "giętą", tylko nasuwało się jedną część na drugą, ta druga nie była w żaden sposób przymocowana do reszty i to nawet nie było zagłębienie, tylko czasem po prostu chamska szczelina. Zastanawiam się, czy łóżko z takim sposobem rozkładania to jeszcze wersalka, czy to już się jakoś inaczej nazywa. Mniejsza o to w sumie :P

Och, tu nie o zatrzaskiwanie chodzi ;D Ale miło! Dziękuję! ;D

Dziękuję! ;D Ale w szezlongu ani otomanie tak barłogu nie zakamuflujesz sprytnie, tam jest wszystko na wierzchu ;>

Trochę o to chodziło. A trochę o to, by samemu przed sobą móc się wyprzeć tego, co się tam robiło ;> Po pierwsze - jakie "musielibyście"? Ja się z peelem nie utożsamiam. Nie mam nawet półkotapczanu ;] Po drugie - idź mi z tym realizmem, nie psuj mi wizji artystycznej, ok? :P

@Tymczasem Fajne! Bardzo zgrabne, przyjemnie się czyta - tym bardziej, że i forma, i tematyka są totalnie w moim guście ;D

@Wędrowiec.1984 Dzwonił Poe, chce z powrotem swój wiersz :P Długie to strasznie, ale wytrwałem dzielnie do końca! Nie, żeby treść była nudna, w żadnym wypadku - wspaniały romantyzm! - po prostu nie mogłem doczekać się, by zobaczyć, jaka będzie puenta. I warto było na nią czekać! Zaskakująca, zupełnie się nie spodziewałem akurat takiej. Piękne!

Idealne do zacierania śladów, nawet samemu się ich nie widzi ;>

Sprytna ta nasza miłość - niemiłość, Umie się w barłóg zwinąć zawczasu. Cokolwiek nocą by się zdarzyło, Rankiem pochwycą sidła zawiasów, I w szczękach będą ściskać z mozołem, Aż zapragniemy ze ścian sąsiadów Strącać makatki. W wysoki połysk Znów ją zamkniemy - zniknie bez śladu.

Ej, ej, koleżko, Paseratti to Ty szanuj! ;P