Manek

@violetta Takiego Krzysia powinien sobie każdy w sercu zachować. A "Kubuś Puchatek" to według mnie jedna z najpiękniejszych książek wszech czasów. Pozdrawiam i dzięki za serduszko.

W hołdzie Kubusiowi Puchatkowi Patrzcie tam na tego misia, Jak pod drzewem sobie przysiadł. Mru-mru mruczy mrrr mruczankę Po obiadku, także rankiem. Patrzy w górę, pszczółki lecą, Produkują mu co nieco. „Co to prodku... coś tam znaczy?” Że coś robią albo raczej Z kwiatków słodki miodek skubią. To dla misia, bo go lubią. Usiadł w cieniu Kubuś, zatem Myśli krążą mu puchate. Że tak jakby lub inaczej I gdziekolwiek, co nie znaczy, Że tak samo będzie w piątek. Kiedy kończy się początek? Ileż to jest jeszcze trochę? Czym się płaci za darmochę? Czy się szóstą klepkę miewa, Gdy się piąta zapodziewa? Czy na końcu końca zawsze Będzie miło albo strasznie? Wreszcie myśli miś przerywa I uprzejmie się odzywa: „Pszczółko, zum zum, sobie bzykasz, Przynieś miodku do słoika.” Marek Thomanek 24.06.2024

@Łukasz Jasiński I zmieniłbyś w ten sposób sens wypowiedzi. Nie zrozumiałeś niestety o co w wierszu chodzi chodzi. Sorki. @Rafael Marius Tak. Racja. Miałem jednak nadzieję, że uda mi się ukazać uczucie niepewności, z jakim się ci ludzie borykają, podczas takiego długiego rozmawiania.

@Łukasz Jasiński cieszę się że się spodobało Ano właśnie. Urok rozniecić jeszcze jakoś tam można, ale jak go utrzymać?? No tak, ale w tym wypadku byłby to właśnie taki szczebiot o niczym, a chciałoby się przejść na całkiem inny temat. @befana_di_campi Obertyńskiej rzeczywiście jeszcze nie znałem. Dzięki za zwrócenie mi na nią uwagi. Poczytam sobie. @iwonaroma dziękuję za śliczny komplement @Monia @Starzec dziękuję za serducho

Schadzka Pudrezy lustro róża i liścik Woń cygarowa słów jądro przybądź Czereśni czerwień może się ziści Może mój Boże a może wysiąść Biurko pistolet na ścianie liścik Pachnidłem mroczy i słowo przyjdę Radość niepewność rywali wyścig Fantazji burza może nie wyjdzie Kawiarnia spacer kaczki na wodzie Szczebiot o niczym jakby tu zacząć Urok rozniecić jak nim powozić Zniknie za bramą czy też zatańczą Marek Thomanek 24.06.2024

Nostalgia. Patrząc wstecz przypominamy sobie te pozytywne sprawy, negatywne częściej ignorujemy. Dzisiaj jest tak samo dobrze i źle jak wtedy.

I życzę Ci abyś w tym stanie pozostał. Ale, nie jestem tego naturalnie na sto procent pewny, i nam się kiedyś umrze. Tak mi się zdaje przynajmniej. ;-)))

@violetta No to jedź sobie do Szwajcarii i kup tam czereśnie. Wtedy będziesz się cieszyła że w Polsce tak tanio. :-) @Wędrowiec.1984 dziękuję za serducho

@violetta Co Ci powiem, to Ci powiem, ale Ci powiem... jest piknie. Pozdrawiam ;-))

Ależ naturalnie, każdy ma prawo do swojego zdania, jak i każdy może wierzyć czy nie wierzyć w co chce. Żyjemy na szczęście w miarę wolnym, demokratycznym świecie. Oby tak pozostało jak najdłużej.

@Wiesław J.K. Gwoli ścisłości Elizjasz czy Eliasz?? Mimo wszystko nie miałem zamiaru poruszać w wierszu religijnych tematów. Zresztą nie uważam, że przekazy biblijne należy czytać w sensie dosłownym. Dziękuję za przeczytanie i spodobanie się. Pozdrawiam

@befana_di_campi Zawstydzasz mnie, porównując mój wiersz z tą księgą. ;-))

Prawo bytu Każdy miewa tułów, łeb i dłonie, Każdy kres przychodzi na koniec, Każdy dźwiga brzemię jakieś marne, Sprawnie lub niezdarnie Pierwszy cios jest jak błysk iskierki, Drugi będzie już nie tak niewielki, Trzeci prawdą może być istnienia, Ostatni nic nie zmienia. Jeden człek żywot pędził krwawo, Drugi tylko parał się zabawą, Inny kochał, grał czy dumał, Każdy kiedyś umarł. Marek Thomanek 17.05.2024

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję bardzo za przeczytanie i spodobanie się. Pozdrawiam.

Na wznak Na wznak, na poduszkach w złotem tkanej klatce Patrzę by pokazać zamydlonym oczom – Wróbli dookoła myśli kłąb trzepocze, Za murami słychać i potwarz i jatkę. Na kanapie jestem i tutaj i teraz W przetrawioną prawdę niezbyt jednak wierzę. Pozwól minut, kotku, jeszcze pięć poleżeć. Żyć należy godnie – byle nie umierać. Chciałbym jak ten Jowisz móc rozniecać burze. Znam się – twierdzę. Czytam książki i gazety, Czyham na krzyk mędrca, łowię żal kobiety. Zamiar – farsa ciasna; mysi chrobot w dziurze. Marek Thomanek 16.05.2024

Trochę mi się "Lokomotywa" Tuwima przypomniała. I kręci się, kręci się koło za kołem Nie ma to być jednakże ujma. Podoba mi się Twoje opowiadanie. Pozdrawiam

Zapomniałaś o reklamie ;-))

Ano można. Wystarczyło nawet na publikację, w majowym wydaniu Akantu. Pozdrawiam W źdźble trawy przeżutym przez chrząszcza Błażeja Mojżeśśćiskowskiego. @Tectosmith dziękuję za serduszko

Szczebiotek Szczebiotek frygą w krzyk zatrzpiocił, Rozzezowacił linię w bok i wzwyż, Rozpłaszczył luzem, zatupotał, Podskoczył, banią wyrżnął w stół, Siekaczem ostrzył wsio na przemian, Przemianą broił do rozpuku, Krwiopijczo wszponion w poświęcenie Najszczerszą miłość wzniecić śmiał. Marek Thomanek 29.10.2023

Przyznaję, że pisząc uwagę tytuł przeoczyłem.

Piękne zdanie. Chociaż jednak myślę, że już zawsze tak było. Dzisiaj mamy tylko więcej możliwości rozpoznania tego. Pozdrawiam

Ano rozbawiło mnie, z jaką lekkością tworzysz sobie prawdy alternatywne. PS Wąż zwierzę piękne Straszny grzeje się w słońcu Szczur się go boi

A toś teraz fajnie namieszał brachu. Proszę, nie pomagaj mi więcej, bo już mnie brzuch boli. Ze śmiechu.

Z tym haiku to powinieneś jeszcze trochę poćwiczyć. Nie umiem się tutaj jakoś żadnego dopatrzyć.

@Starzec Oczywiście że to także życie. I uważam, że trzeba także o czymś takim mówić. Nie tylko o tym pięknym i nadobnym. Bardzo dziękuję za serducho i komentarz. Pozdrawiam @Somalija@Nata_Kruk@Leszczym@Natuskaa@SennekDziękuję bardzo