Rafael Marius

Właśnie, a dzisiejsza popkultura lansuje nieistniejące ideały, których znaleźć nie sposób i ludzie zostają z niczym, czyli sami, szukając całe życie aniołów.

Jeśli miłe to kółko to czemu nie.

@m13m1 Ładnie napisane.

Mądra pani.

To naprawdę dużo, ja nie wiem czy mógłbym tak o sobie powiedzieć. Ja to raczej jakaś spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

@Ewelina Wszystko ma na tym świecie swój cień. Nie uciekniemy od niego. Czasem lepiej wiedzieć mniej, by nie odrzucić każdego. Ludzie to nie anioły przecież.

To już 4 lata właśnie mija. Tak to już mózg działa wybiórczo. Inaczej by człowiek zwariował z nadmiaru... To prawda. Pomagać trzeba umieć.

Ano właśnie jak już jesteśmy przy oczach. W nich też widzę całego człowieka. Jego duszę, emocje, myśli, wiek, historię życia, cechy charakteru. Mam tak od zawsze i uważam to za oczywiste, jasne jak słońce. Kiedyś myślałem, że wszyscy tak mają, ale tak nie jest. Niektórzy ludzie boją się mojego wzroku, bo czują że w ten sposób wszystkiego się o nich dowiem. Ale co ja na to poradzę, że tak mam. Mogę nie patrzeć i często właśnie to wybieram, bo nie chcę wiedzieć.

Oczy są zwierciadłem duszy wyrażają to co najgłębsze dla tych co umieją patrzeć i z nich czytać.

Wielu takich u mnie w sąsiedztwie, choć bardziej to się kobiet tyczy. Mężczyźni nie dożyli, umarli, gdy jeszcze byli w miarę młodzi.

Ano właśnie, ale ja też o tym nie wiedziałem. Było to dla mnie tak naturalne. Myślałem, że wszyscy tak mają. Może jak od tysiąca osób usłyszałem, że tak nie jest, to wreszcie do mnie dotarło, że jednak mam coś więcej. Niezwykły dar. Każdy jakiś ma, choć nie wszyscy o nim jeszcze wiedzą.

@Kwiatuszek Przebaczenie otwiera zamkniętą bramę.

Widocznie masz tak od zawsze zatem uważasz to za oczywiste. Tak to działa, gdyby Ci ktoś kiedyś nie powiedział, to byś nie wiedziała, Ja tak mam z obserwacją. Zawsze wszystko wypatrzę i zapamiętam. Dostrzegam ogromną ilość szczegółów tam gdzie inni nic ciekawego nie widzą. Szczególnie przy fotografii to się przydaje ale i pisaniu wierszy również czasami. A tak poza sztuką to życie jest ciekawsze i tańsze. Nie trzeba daleko latać, by coś interesującego zobaczyć.

@Monia Mnie się kojarzy z takimi dziewczynkami, które w młodości były uważane za nieatrakcyjne a potem przemieniły się w kobiety przyciągające wszystkie spojrzenia.

Czas to najgorszy złodziej, recydywista.

I na tym ten talent polega, że się ją ma. U mnie tak jak u Violi powyżej, muszę mięć jakiś punkt odniesienia w teraźniejszości lub przeszłości. Lepsze to drugie. Z perspektywy czasu lepiej wszystko widać.

Próbuj może Ci się uda.

Właśnie. Generalnie wyprawa do nieba nie należy do łatwych i bezpiecznych, cokolwiek by pod słowem niebo miało się ukrywać. Dziękuję za serduszko i obecność. Zachęcam.

A ja to raczej właśnie tylko na chwilę, na więcej paliwa nie starcza. Faktycznie to dla nastolatek dość typowe. Tam trzeba szukać źródła. Inaczej być nie może.

A to zależy od osobowości. Mój jungowski archetyp to Lover i faktycznie od przedszkola do 30 roku życia to tak u mnie było z tym zakochaniem. Rzecz jasna wymagało to dość częstego zmieniania obiektów miłości, czy zauroczenia jak kto woli.

@MIROSŁAW C. Dziękuję za polubienie i obecność.

@Ewelina Chyba jesteś wiecznie zakochana?

Mają uszy, ale nie słyszą Mają oczy ale nie widzą. Tak to już jest od wieków.

@Manek Niestety czasu nie da się cofnąć, ale może komuś kiedyś...

To raczej o młodych przed 30tką, zamiast smoczka. W moim wieku to ludzie mało używają tak jak ja dość typowo. Może z tą różnicą, że ja się z technologią smartfonową dość wnikliwie zapoznałem, tak z ciekawości.