Rafael Marius

A wszystkie odcienie szarości są.

System szkolny był zbyt powolny, żeby mnie zatrzasnąć.

@jag Dziękuję za polubienie.

Sprzężenie zwrotne dodatnie.

Ja też wolałem naturę od fizyki i często gęsto wypadałem przez okno życia.

@_Mari_anna_ Można się przejrzeć w swoim przeciwieństwie, żeby lepiej poznać siebie.

Ja też wierzę.

@Czarek Płatak Kiedyś byłem naturystą.

Prawo dżungli pochodzi z wewnętrznego cienia, który jest obecny w każdym z nas, jak uczy psychologia. Im jednostka jest go bardziej świadoma tym lepiej dla otoczenia. Najgorzej jest wtedy, gdy ktoś postrzega cień jako światło. @Leszczym Dziękuję za dedykację.

Zapraszam zatem ponownie. Ja też jestem samotny, ale nie z wyboru. Z powodu niepełnosprawności i chorób. Raczej opiekunki potrzebuję niż partnerki. Mimo to, a może właśnie dlatego uważam, że parami lepiej. Jadnak zanim moja linia życia uległa zmianie było raz pojedynczo, a raz parami. Oba rozwiązania moją swoje wady i zalety. Jako ktoś samemu jest szczęśliwy to nie narzucam. Może jednak warto się zastanowić, czy z kimś nie byłoby jeszcze lepiej.

Jedni boją się samej bliskości jako takiej, a inni tak jak piszesz ryzyka rozpadu i co za tym idzie cierpienia tym większego im większe było zaangażowanie. Ale są i tacy, którzy są niezdolni do bliskości i ci potrzebują leczenia, czasem nawet psychiatrycznego.

Tu zapewne o kolejnej bolączce współczesności, braku bliskości. Wiele poradników na ten temat powstało. Dobrze się sprzedają, a bliskości coraz mniej.

@Dekaos Dondi Dobre. To już tylko mały kroczek do sukcesu.

@Ewelina Relacja między dwoma osobami, które długo się znają i nie mają sobie już nic więcej do powiedzenia. Razem, a jednocześnie samotnie. To taka choroba obecnego czasu szczególnie wśród młodych. Znam z opowiadań znajomych i doniesień naukowych. A ja zawsze mam dużo do powiedzenia, nawet gdy kogoś znam od urodzenia i nigdy nie czułem się z kimś samotny.

Ja to aż tak bardzo nie potrzebowałem tych zajęć, bo w mojej rodzinie, aż 4 osoby pracowały w psychobranży, zatem edukację miałem od dziecka, jednak poza mną nikogo takiego w klasie nie było. Zatem dla innych dzieci bardzo pomocne. A psychologia i psychiatria to dla mnie pasja od dziecka, aż do dziś.

@andrew Marzenia o niebieskich migdałach spadły na ziemię, gdy dojrzały.

@TectosmithDziękuję za serduszko.

@aniat. Magiczne myślenie to jeden z błędów poznawczych, których należy się wystrzegać. Nowe zabobony zastępują stare, a ludzie myślą jak dawniej, po staremu.

Tak każdy powinien być świadom, iż jest w nim cień, czyli to co złe.

Tyle, że o tym mówi się od lat, a realizacji brak. Gdy chodziłem do podstawówki był w niej realizowany pilotażowy program edukacji i opieki. Polegało to na tym, iż przez całą 7 i 8 klasę na większości godzin wychowawczych były miłe panie psycholog, które z nami rozmawiały i robiły testy. Jedna trzecia klasy po zdiagnozowaniu chodziła na psychoterapie, a 2 osoby były leczone psychiatrycznie. To była dość typowa klasa. Myślę, iż obecnie jeszcze więcej dzieci by tego potrzebowała. A gdzie tak jest? Ja miałem szczęście. Dzięki temu miałem najlepszą klasę na świecie, bo ta pomoc psychologiczna bardzo pozytywnie wpłynęła na nasze relacje. Oczywiście to był wyjątek, który jednak powinien być regułą. I nie należy na to żałować środków z budżetu. Bo takie działanie wielokrotnie zwróci się w przyszłości.

@_Mari_anna_Dziękuję za polubienie.

@Ewelina Gdyby to było powszechne to nikt, by się nie czuł poszkodowany, czy stygmatyzowany tak jak to jest wciąż w niektórych środowiskach. Wiadomo jedni by skorzystali więcej, a inni mniej. Ale podstawy to każdy by miał. A to już bardzo dużo.

@_Mari_anna_ Widziało się takie obrazki. Ładnie opisałaś.

@Leszczym W plecy mają ci, co walczą o niepodległość i zmiany, jak im się wydaje na lepsze. Tak jak moja rodzina od pokoleń. Kulkę w plecy, a czasem dla odmiany w tył głowy.

@Ewelina Ja to bym wysłał wszystkich Polaków na obowiązkową 3 miesięczną psychoterapię. Nawet taki krótki czas może wiele pomóc. Wiele osób zupełnie nie zna swoich uczuć i emocji. A tym bardziej drugiej osoby. I z tego powodu wynika wiele nieporozumień. Szkoła przekazuje suche fakty, a nie uczy zupełnie nic o życiu wewnętrznym człowieka.A zatem przeciętny Polak jest w tym temacie zupełnie zielony. Wtedy byłoby dużo łatwiej się porozumieć. I jeszcze bardzo ważna jest ilość czasu jaką partnerzy poświęcają na wzajemne poznanie i zaakceptowanie różnic. Tego nie zrobi się w wolnej chwili. A tym bardziej w czasie kłótni, jak to często bywa. A dla mnie to przywiązanie jest warte każdej ceny. Niestety bez wzajemności.