Rafael Marius

Przydała by się pogłębiarka.

Zawsze jest jakieś dno od, którego nastąpi nieuchronne odbicie.

Albo wyjechać na wózku tak jak w moim przypadku. Warto było. Spotkałem świat. Ładnie napisane i prawdziwie.

Otóż to i to podwójnie o mnie.

@Leszczym Ja też byłem przemytnikiem. Za komuny przemycałem deficytowe w Polsce towary. To było bardzo zyskowne. Byłem bogaty jak na tamte realia. Praca przemytnika polega na strachu na granicy. Za to mu płacą. Dla poety granica przebiega między myślami, a papierem. Różnica polega na tym, że poeta jest biedny.

@Leszczym Poeci są przemytnikami prawdy.

A ja wiem, że wciąż są.

@Pani. Nic wspólnego życie kiedyś zawsze się skończy. Taki jest projekt.

@Juliusz_Wrona I dobrze nie należy się w takich sytuacjach wtrącać.

Przyjmując za prawdziwą koncepcje kolistości czasu można by wykorzystać ocieplenie klimatu do zmiany kultury bycia. Odrzucić wszystkie tekstylia i powrócić do Gan Eden żyjąc zgodnie z naturą człowieka. Tak jak nas Kochający Bóg stworzył. Bez zbędnych osłonek blokujących przepływ uczuć. Pewnie się z tym nie zgodzisz ?

@Warden Kto by nie chciał.

@Klaudia Gasztold Wiersz o samotności wśród obojętnego tłumu. W dużych miastach to codzienność dla wielu osób.

@janofor Każdy może znaleźć sobie taki styl życie jaki mu odpowiada, a od czasu do czasu zmienić, gdy mu zbrzydnie.

@Waldemar_Talar_Talar Zapomniał wół jak cielęciem był.

@Rafael Marius Dziękuję za serduszko i zapraszam do komentowania.

Ładnie ujęte. Ludzie mogą stworzyć chwilę dla okalającej natury, tak że zakwitnie pąkami ich miłości.

@duszka Niegasnąca światłość wewnątrz człowieka. Raz dostrzegalna i odczuwalna, a innym razem nie. Cyklicznie. Cierpienie nie powinno prowadzić do duchowej śmierci. Utraty światłości.

Aby wyprostować pomiętą kartkę należy prasować z odpowiednią temperaturą żelazka przez jakąś szmatkę, inaczej papier się spali. W średniowieczu "prostowano" życie pokrętnych heretyków przypiekając ich ciała rozgrzanym do czerwoności żelazem. A interpretując metaforycznie. Osobie (za)ćmionej należy dostarczyć odpowiednią ilość ciepła, aby nie spłonęła od nadmiernej troski. Szczególnie rodzice mogą stracić w tym umiar i wyhodować swoją latorośl w zbyt cieplarnianych warunkach.

@Ewelina Takie zmagania myśli-motyli, z myślami-ćmami. Tym razem ćmy wygrały, ale do czasu. Ćmy przyleciały z ciemnej strony księżyca, a motyle to nasi. Życie można jeszcze wyprasować i znów będzie gładkie, tylko ostrożnie, żeby nie spalić.

Rozumiem każdy ma jakieś tajemnice.

Już wiem. One rozchylają pąki na Twój widok, a jak tylko odejdziesz zwijają się z powrotem. A tak serio to wybiorę się może już jutro do najbliższych i obadam jak się mają. Faktycznie sporo ich w ostatnich latach posadzili. A gdzie ty te wszystkie kwiatki znalazłaś? U mnie to jeszcze zima.

Pewnie w jakimś zacisznym miejscu pod szkłem bo przecież dzisiaj padał dość obfity śnieg.

Bóg. Przyszłość niejasna. Zatem najlepiej żyć chwilą i nie martwić się dokąd zaprzęg nas powiezie.

Faktycznie brakuje ogonków tu i tam.

Wilków ostatnio przybyło, to może i dałoby radę usłyszeć. Choć trzeba mieć trochę szczęścia, by trafić do magicznego lasu. Drogi tylko dla tych, co znają mapy fortuny.