Rafael Marius

To jednak pewne procesy trzeba wychwycić. Zarówno liczba mieszkań, domów jak i metrów kwadratowych w przeliczeniu na głowę mieszkańca systematycznie rośnie. Zatem funkcjonuje się coraz wygodniej. To nie ma końca. Jak tak dalej pójdzie to pałac dla każdego będzie za mało. Dawniej 3-4 pokolenia w jednym mieszkaniu żyły i miało to swoje zalety. Znam z własnego doświadczenia. Dla dzieci to super układ. Wysokiej jakości socjalizacja, czego teraz dramatycznie brakuje w tych patologicznych rodzinach 2+1. Mój ojciec się wychowywał w kilkunastu osobowej rodzinie, też w jednym mieszkaniu, ale dużym. W Warszawie około 30% zasoby to pustostany, które ludzie lub fundusze kupują na lokatę kapitału lub nie wynajmują z innych przyczyn. Dawniej coś takiego byłoby nie możliwe. Byli tacy, co chodzili i węszyli, gdy znaleźli takie puste lokum otwierali z pomocą znajomego ślusarza i zajmowali jako tak zwani dzicy lokatorzy. Mój dziadek tak właśnie zrobił i 6 pokoleń mojej rodziny tam mieszkało. Dopiero nie dawno bratu ciotecznemu i jego rodzinie zabrali. Za komuny państwo patrzyło na to przez palce. Było bardziej ludzkie. Ja jeździłem na wakacje i za granicę i w Polsce i nigdy za nie płaciłem. Wręcz przeciwnie przywoziłem z nich pieniądze i to niemałe jak na te czasy. Owszem trzeba było pracować lub handlować, ale przecież nie 24h na dobę. I nikt nie pytał czy mam 18 lat, bo w rzeczywistości miałem 10 i z czasem coraz więcej. Ja szybko wszedłem w dorosłe życie. I wielu innych, przecież nie byłem sam. Wolny czas też się znalazł i można się było zabawić z takimi, którzy to potrafili i to jak. A byli też i tacy, co wybierali wędrówkę z namiotami, gdzie utrzymanie kosztowało tyle co w Warszawie, a może nawet mniej. Jedzenie ze sklepu, a spanie darmowe. Ja też raz 2 razy na takiej byłem, choć dla mnie to trochę za spokojne było i nudnawe. Wolałem zagraniczne wyjazdy albo prowadzenie dyskotek w Polsce, gdzie było darmowe spanie, wyżywienie, wycieczki i jeszcze coś zapłacili. Reasumując można żyć w zupełnie inny sposób i mieć dużo więcej wolności i przyjemności za dużo mniejszą cenę, osiągając to na wiele różnych sposobów, których obecnie jest znacznie więcej niż za komuny. A kluczem do tego są dobre relacje z ludźmi. Czyli dać się lubić.

Tak przede wszystkim o tą wewnętrzną przemianę chodzi. Bez tego żadna rewolucja się nie uda. Jeden system zastąpi drugi, niekoniecznie lepszy. Tak jak to było w Rosji w 1917 roku. Jak mówią "zamienił stryjek siekierkę na kijek" Prawdziwy przewrót prowadzi do etycznego postępowania, jednak by ono było możliwe człowiek powinien wiedzieć co jest dobre, a co jest złe. A skąd ma wiedzieć skoro nikt go nie nauczył? Kiedyś był w szkole taki przedmiot etyka do wyboru z religią, ale w praktyce trudno było na niego chodzić. Nie wszędzie był i nie w tych godzinach, co trzeba. Zatem większość chodziła na religię, bo wygodniej. Jak rozmawiam z młodszymi od siebie to jedyne postępowanie, które uważają za etyczne to takie, które prowadzi do zarabiania jak najwięcej. Większe pieniądze, większe szczęście. A to jest fałszem, co wynika choćby z prawa malejącej użyteczności. Każda kolejna zarobiona złotówka jest mniej użyteczna. Gdy społeczeństwo przestaje być etyczne skazane jest na zagładę. Przeżyją tylko te jednostki, które wyłączą system i będą się spełniać poza tak zwanym światem rozwiniętym. Dziękuję za miły komentarz i serduszko.

Rozumiem. Czyli nie pozostaje nic innego jak życzyć wypoczynku i miłych snów.

Czasem też trzeba w poezji poruszyć strunę, która zagra melodię niezgodną z tym co powszechnie sączy się z głośników. O tym, że cyfryzacja polepszy i przyśpieszy słyszymy od 30 lat, a fakty często są takie, że opóźnia i pogarsza jakość życia. Dziękuję za serduszko i zajrzenie.

Covid sam się zwalczył, bo zmutował i stał się mniej zjadliwy. Zresztą większość osób miała łagodny przebieg, albo wcale. A zarażeniu uległo 95% populacji. A ja myślę, że znacznie dłużej, tylko w takiej formie organizacji życia społecznego jak opisałem powyżej.

Wiesz u niektórych to jednak stanowczo za mało, bo jak ktoś nie ma duszy to i odnawiać nie ma czego. Niektórzy w krajach wysokorozwiniętych ją stracili i nie mają żadnych potrzeb duchowych. W Polsce też już tacy są wśród młodych.

A co się wydarzyło?

Poeci podobno są w tym dobrzy, choć ja to raczej opieram się na historii i analizie procesów społecznych, które czasem potrafią przyspieszyć wskutek jakiegoś nieprzewidywalnego wypadku. Gdyby ta pandemia zabiła 95% ludzkości, to mogłoby być ciekawie... A epidemiolodzy przewidują kolejne dużo gorsze.

A to miło mi, że się zgadzasz. Choć obawiam się, że do takiego stanu może dojść w skutek czegoś bardzo niedobrego, bo po dobroci to ludzie raczej nie zrozumieją, poza nielicznymi. Żądza pieniądza zaślepia.

To mi się podoba. Mogłoby też odnosić się do ludzkości ogółem, jako eksperyment społeczny, albo duchowa rewolucja tak jak w moim ostatnim wierszu. https://poezja.org/forum/utwor/221576-rewolucja-kwiatów/#comments

Można powiedzieć, że systemy się starzeją i umierają śmiercią naturalną lub w czasie wypadków. Jest to nienaturalna forma funkcjonowania ludzkości. Obecna w jej historii od niedawna. Narzucona siłą przez władców. Zgodne z naturą są tylko małe grupy nie przekraczające 30 osób, gdzie wszyscy się znają i mają do siebie zaufanie. Wadą tego rozwiązania są wojny między poszczególnymi grupami o zasoby. Jednak taka struktura społeczna jest najtrwalsza i może funkcjonować setki tysięcy lat. I tak właśnie było i moim zdaniem prędzej, czy później znów będzie.

A owszem i oby takich przybywało, choć póki co to raczej klientela urzędów się powiększa ostatnio zasilona przybyszami ze wschodu, którym też się należy. To uzależnienia ludzi od państwa czyni z nich niewolników, którzy bez wsparcia nie są w stanie samodzielnie funkcjonować. Takie warunki już w przeszłości były i doprowadziły system do upadku. Choćby nawet ten ostatni z 1989 roku. Dziękuję za serduszko i zajrzenie.

Tak Afryka to bardzo bogaty kontynent i mogłoby tym ludziom żyć się znacznie lepiej niestety nie potrafią zrobić rewolucji i wyrzucić tych Wagnerowców precz. Ale wierzę, że kiedyś im się uda.

@Leszczym A w jakiej sprawie zabrałeś zdanie, że doszło do podziałów?

Sumarycznie nie ginie, ale w indywidualnych przypadkach to jak najbardziej. Jedni mają tysiące, a dzisiaj słyszałem jak jedna kobieta z Zimbabwe mówiła, że wystarczy 20 centów dziennie by jedno dziecko z tego kraju nie głodowało i nikt im tego nawet nie daje. Zatem kiedyś zrobią rewolucję i przyjdą do nas po swoje, co zresztą już się powoli dzieje. Dlatego ja apeluję o duchową rewolucję, by nie było tej krwawej.

@M_arianna_ Ładny motylek.

Ale nie każda nauka prowadzi do dużych pieniędzy. Dajmy na to taki historyk może się zatrudnić w szkole i za wiele nie zarobi. Rolnikom na kilkunastu hektarach też się nie przelewa, a bez nich nie byłoby co jeść. Ale ten wiersz nie o tym, tylko o postępującej cyfryzacji, która znacznie ogranicza kompetencje urzędników w związku z tym system staje się coraz bardziej nieludzki. W PRLu jak się szło do urzędu to przecież nie pustymi rękami i w drodze porozumienie stron można było nawet całkiem sprawnie i szybko prawie wszystko załatwić z korzyścią obopólną. A teraz nie można, bo system nie przyjmuje, a dobra wola urzędnika już nic nie znaczy.

Mówią "w zdrowym ciele zdrowy duch", ale gdy ciało chore z upływem czasu coraz bardziej, to jednak duch się nie starzeje. On nie podlega upływowi czasu.

A im się jest starszym ty szybciej. Dla niemowlaka jeden rok to całe życie, a dla mnie to jak chwilka, nawet nie zauważę, kiedy przeminie.

Właśnie dlatego jest nie fajna, że jednemu płacą 500 zł, a drugiemu 20 zł. I właśnie dlatego prędzej, czy później rewolucja jest nieuchronna, bo ta jak wiadomo karmi się nierównościami społecznymi. Zresztą, gdyby te przepisy nie były takie skomplikowane to by tyle nie płacili. Każdy by poradził sobie sam. Nawet prosty niewykształcony człowiek, byleby umiał liczyć. Dziękuję za serduszko i szczery komentarz.

Niestety cyfryzacja postępuje i o wielu sprawach decydują nie urzędnicy tak jak kiedyś było tylko bezduszne algorytmy, które są napisane do typowych spraw, a gdy ktoś ma bardziej złożoną to tylko sąd pozostaje, a te z kolei są opieszałe i można umrzeć zanim coś rozstrzygną. Tak rosną u każdego i niejedna już rewolucja miała je za symbol. Choćby ta dzieci kwiatów z lat 60tych, która zakończyła wojnę w Wietnamie. Dziękuję za serduszko i wizytę.

@Jacek_Suchowicz Dla większości ludzi to faktycznie sen, choć ja w urzędzie bywam raz na dziesięć lat po wymianę dowodu i tyle. Dawniej były książeczkowe raz na całe życie i komu to przeszkadzało. Bardziej to chyba tylko niektórzy bezdomni Ci nawet dowodów nie mają, ale żyje im się tak sobie. Dużą cenę płacą za wolność. A owszem nowych wytycznych nie brakuje, by ukraść ludziom czas i godność. Chętnych na różnorakie zasiłki też. Choć wciąż jest jeszcze na świecie kilkanaście milionów ludzi, prowadzących koczowniczy tryb życia, którzy żadnego urzędnika nigdy nie zobaczą.

Nie ma za bardzo wyjścia, pozostaje przyjmować spokojnie to co jest.

@jazzkółka Z pomysłem i zabawnie.

@Deonix_ Dziękuję za przychylność i wizytę.