Rafael Marius

@Leszczym A to szczęściarze.

@leo Czcionka nieczytelna jak na moje oczy.

Lżej na duchu. Samotność może być ciężarem.

Z czasem zniknie jak wszystko na tym świecie.

Stąd wniosek, że trzeba zająć się nimi troskliwie i dobrze nakarmić. Ale pytanie jak? To już kwestia interpretacji.

@Korniey I ładnie, sielsko i anielsko.

@Starzec Pośpiech jest wskazany tylko przy łapaniu pcheł.

Kto pierwszy ten lepszy.

@RookieAble Jak na pierwszy to całkiem nieźle. Należałoby podzielić na wersy, ewentualnie zwrotki. I nie używać zaimków w miarę możliwości. Ktoś mógłby też przyczepić się do pierwszej osoby liczby mnogiej. Moja propozycja przeróbki. Toniemy w odmętach życia ludzkiego błądzimy, szukamy, ślepo mkniemy jaki cel czego szukasz dokąd wędrowcze Tyle pytań siedzi w głowie każdy kiedyś znajdzie odpowiedź.

Polecam się co dzień Opatrzności Bożej.

@andrew Też byłem w Międzyzdrojach i obok w Wisełce. A pokus faktycznie, co niemiara było.

@Astralka Rewolucja ptaków. A ja napisałem o rewolucji kwiatów. https://poezja.org/forum/utwor/221576-rewolucja-kwiatów/#comments

Faktycznie spadłem z wysokiej góry. Ja nie mam problemów ze stratą. Niezmiennie zadziwiają mnie ludzie, którzy rozpaczają po rozstaniu z ukochaną dłużej niż pół godziny. Raczej zbudować, co innego w przestrzeni, która powstała. Na miarę sił i środków.

Ja o malwach pamiętam, jak widać na zdjęciu.

@Czarek Płatak Może kiedyś założy konto pod imieniem i nazwiskiem na jakimś medium. Pojawi się kolejna możliwość...

@Leszczym Szkoda życia na powtórki.

"Nic nie może przecież wiecznie trwać co zesłał los trzeba będzie stracić"

@Franek K Miałem na działce winogrona, a obok była altanka. Mam podobne wspomnienia i to z niejedną... działką i altanką.

Owszem, każda indywidualna ścieżka ma swoje uwarunkowania. Potencjalnie, w dzisiejszych czasach, wybór jest ogromny. Jednak, gdy przychodzi co do czego to okazuje się zgoła odwrotnie. Słabości nie pozwalają wdrapać się na żaden z modnych szczytów, a rozczarowanie wzmacnia jedynie poczucie własnej znikomości, strącając coraz głębiej do dołu depresji.

Rozumiem, to co innego. Myślałem, że jesteś jednym z tych uciekinierów, których opisałem w wierszu https://poezja.org/forum/utwor/218722-sen-ziemi-o-ekowiosce/#comments To cieszy mnie, że masz miłe wspomnienia z mojego rodzinnego miasta. Wielu się tu bardzo nie podoba. Uciekają wkrótce po przyjeździe, albo męczą się całymi latami z braku alternatywy.

Jednak najczęściej za długością stoi nieumiejętność wyrażania się zwięźle. I wiersz jest nudny.

@Ewelina Ja to raczej lubię wszystkie reflektory i oczy na scenę. A im więcej tym lepsza zabawa Jednak przypominam sobie, że gdy byłem mały to chciałem mieć czapkę niewidkę do eksploracji klimatów dozwolonych od lat 18. Ale to chyba nie o tym w wierszu. Raczej o schowaniu się przed życiem, czyli przeciwieństwo pasji młodego odkrywcy.

Ja go znałem chyba ze 20 lat, a może i dłużej. Rozmowny to on raczej nie był. A jeśli już coś z siebie wyrzucał to sałatę słowną, jak to czasem się zdarza u osób z nieleczoną schizofrenią. Bezdomny. Musiał mieć końskie zdrowie, że tyle lat na ulicy przeżył. Kręcił się codziennie po mojej okolicy. Bardzo dużo chodził i szybko.

@Maja Siciarek Miłość nie jedno ma imię.

@Dekaos Dondi Zabawne.