Rafael Marius

Wszystkim czyszczą w mniejszym lub większym stopniu od wieków. Ale wszystko ma swój kres.

@Starzec O całkiem ładnie wyszło.

A ci co pojmują to nie zawsze stosują, żeby się nie wyłamywać z szeregu obojętności. Popatrzą jak na wariata. A ludzie chcą być "normalni", cokolwiek by ta normalność oznaczała. U mnie w rodzinie ze strony ojca to było takiej czułości całe morze, we wszystkich możliwych kolorach i odcieniach. W przedszkolu to jeszcze w moim wykonaniu to jakoś uchodziło, ale w szkole od razu w pierwszej klasie zderzyłem się ze ścianą nieczułości. Dostałem zimny prysznic od rówieśników i z wiekiem mi przeszło, tak gdzieś w liceum to już całkiem, bo tam było jeszcze gorzej niż podstawówce. W Polsce jest dyskryminacja czułości. Dobrze to znam. Kiedyś mówiła też dużo o tym Olga Tokarczuk, to ona ten temat odkopała.

@violetta Ja gdy byłem dzieckiem miałem zupełnie proste i blond. A po 30tce zrobiły mi się czarne i kręcone. Jestem zmienny.

@violetta A z natury masz proste włosy, czy kręcone?

@violetta Ja obcinam sobie maszynką. Nastawiam na rozmiar i mam równo. Moja mama też sama obcina sobie od lat. Dawniej też farbowała.

Ja też rzadko.

@violetta To ślicznie. Mnie się zawsze co innego śni.

A sama obcinasz, czy u fryzjera?

@Leszczym He, he. Takie to już życie. Mnie też możesz do tej liczby dorzucić.

Za każdym razem tak samo wygląda?

Ja jak zwykle zmarzłem. O, to duże wydarzenie.

@Yavanna Niektórzy tak rzeczywiście mają.

@Ewelina A najlepsza rada jest taka, jak ktoś chce dostać czułość to niech sam ją daje. Kiedyś wróci, jak nie od tej osoby to od innej. Wszyscy jesteśmy połączeni.

@Ewelina Jak w naturalnym rytmie to dobrze. Gorzej jak ktoś próbuje kijem zawracać Wisłę.

@violetta Dzisiaj to już bardzo jesiennie.

@Kwiatuszek Bardzo ładnie, choć smutno.

@violetta Można popływać w morzu wyobraźni.

@Ewelina Czułość artykuł deficytowy. Duża kolejka chętnych, a mało kto rozdaje.

To jest świetne. Bez zaciekawienia to ani rusz do przodu. Na drugim biegunie obojętność i znudzenie.

@Sylwester_Lasota Też tak mam dlatego bardzo mało publikuje.

Rozumiem. Ja teraz gram na darbuka, takim dużym.

Taka już ze mnie społeczna istota z niewielką domieszką indywidualizmu. Dziękują za uznanie.

Tak zgadzam się z tym w pełni. Tak czułem, że wiersz jest właśnie o tym, choć dość aluzyjnie napisany. A na czym grałaś?

A dziękuję za miłe słowa. Z natury jestem bardzo opiekuńczy, to już było widać w przedszkolu, gdzie brałem pod swoje skrzydła inna dzieci. Przedszkolanki to zauważyły i uczyniły mnie swoim pomocnikiem, zastępcą.