Poezja to życie

@kwintesencja Dziękuję bardzo i cieszę się, że się wiersz podoba:) Również pozdrawiam:)

Ja z głową w chmurach Marzyciel zmęczony I gdy myślę o Tobie Jestem taki niespełniony Bo pragnę odkryć Twego ciała magiczne części A gdy się złoszczę To wtedy mocniej zaciskam pięści I odpływam daleko Na falach wielkiego Dunaju Bo muszę się znaleźć Z Tobą w upragnionym raju Gdzie czas nie istnieje I tylko ciepły wiatr wieje I już wiem, że nie będę Spisany na straty Gdy będę podziwiać Cię całą Przystrojoną w letnie kwiaty...

Kim jesteś? Gdy szukam Cię Pewnego zimowego dnia Przez odbicie swego cienia Nie mogąc znaleźć odpowiedzi Gdy coś mi tam w głowie siedzi Bo jesteś jak marzenie senne Takie niezmienne Gdzie jesteś? Czy na falach błękitnego oceanu A ja nie mogę pozbyć się Zakochania stanu Gdy razem z Tobą odkrywam sny I zmarznięte z bólu łzy I tylko wiatru słychać podmuchy...

Przez piękne błękity życia Myśli poezji prowadzą mnie I czuję je tak głęboko W swoim śnie Bo to wszystko Wpędza mnie W głębokie stany uniesienia Piękna poezja jest istotą Mojej weny i natchnienia Panta rhei...

Przytul mnie Do serca I zachowaj w swojej pamięci Bo wiedz, że coś się święci! Tak jak ciało przez ciało Jest zdobyte A to co na wierzchu Całkiem odkryte Odarte z intymności Bo czy możemy pozwolić sobie Jeszcze na odrobinę czułości?

Miałem cudowny sen O leśnej gęstwinie I pięknej dziewczynie Gdzie ja z nią Pośrodku drzew i cieni Oddawaliśmy się przyjemnościom I buzowała w nas dzika krew Pomieszana z namiętnością I sen nie kończył się Trwał cały czas Gdzie byłem tylko ja, ona I ciemny las Bo to było coś pięknego Aura tajemniczości Marzenia sennego

Chwytam dzień I w jasnych promieniach słońca Obracam się Kocham Cię A noc to tajemnica Zaklęta w czasie Cofam się Pragnę Cię I wierzę we wszystko Co mówisz do mnie Słyszę Twój głos W moim śnie To jest jak prawda Zapisana na błękitnym tle Modlę się Przytulam Cię To chyba nie koniec? Pocałujmy się...

@Tectosmith Ok postaram się zmienić tematyke w następnym wierszu. I dziękuję za słowa pochwały jak i krytyki. Pozdrawiam:)

Dojrzewa tak pięknie Nasze uczucie I sprawia że jesteśmy Ponad tym wszystkim Natłokiem codziennych spraw A nasze pocałunki Smakują płatkami róż Nad nami czuwa Ten anioł stróż I aż żyć się chce Gdy miłość budzi nas ze snu A nasze ciała pachną Drobinkami majowego bzu Wciąż odkrywamy się na nowo I nie umrze nigdy żadne nasze słowo...

Gdy płonie las A w nas gaśnie czas Na zdobycie uczucia Jak złota w koronie Wtedy wyciągam Do góry dłonie I modlę się O urodzajny deszcz Tak szybko Ogarnia mnie dreszcz I już nic nie zostało Tylko kruche ciało I domu fundamenty Więc proszę Postarajmy się zespolić Wszystkie drobne elementy W jedną całość...

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję bardzo i również pozdrawiam:)

Jedno miejsce Jeden czas Gdzie miłość Uwięziła nas I my przebrani W skrzydła anioła Czy ktoś nas Zrozumieć zdoła? To jak na pustyni O deszcz wołanie Nikt tego pojąć Nie jest w stanie...

Moje sny pachną Słodkim lukrem z Twoich ust I cieszę się, że mogłem trafić W Twój gust Bo błądziłem palcami Po Twoim ciele A nieodkrytej przyjemności Było tak wiele Więc muszę ją zgłębić Zdobyć i na wierzch wydobyć Przecież to takie proste Jak Twoje z radości łzy Bo ważna jesteś tylko Ty I o Tobie niebiańskie sny Kochamy się nocną porą...

Wspomnienia odżywają We mnie po latach Na Twój widok Zbłąkanego anioła W złotej koronie I gdy muskam palcami Twoje dłonie To wszystko nabiera Sensu i znaczenia Bo jesteśmy pięknymi Bytami na mapie kruchego istnienia

@A-typowa-b Dziękuję bardzo i cieszę się, że Ci się podoba mój wiersz:) Jak wena przychodzi to trzeba jak najwięcej pisać:)

@Marcin Szymański Dzięki wielkie i cieszę się, że Ci się podoba::)

Spaliłem do Ciebie Wszystkie listy miłosne I szepcząc coś pod nosem Czekałem na pogodną wiosnę Która ukoi mój ból i stratę Po kimś takim jak Ty I już dawno wyschły moje łzy Bo to koniec pięknej bajki I nie ma już królowej ani króla Wyschła już dawno temu Twoja pachnąca słodką różą skóra...

Czuję na swojej skórze Potężne dreszcze I wciąż padają Jesienne deszcze A my spowici mrokiem Nie dostrzegamy światła miłości Nie ma w nas smutku Ani radości Tylko czyste wyrachowanie Dnia codziennego Tak w swej istocie okrutnego A jednocześnie tak pięknego Unoszącego nas na falach błękitu Czy padamy na kolana Z zachwytu?

Jesteś ogniem Który rozpala Namiętności żar A my jesteśmy Tacy wyjątkowi Na tle innych par Bawiąc się życiem Z błękitnego snu utkanym Tak dobrze nam znanym Rzucając się sobie W objęcia Młody chłopak i dziewczyna Z dawno zapomnianego zdjęcia

Pójdę tam Gdzie mnie wiatr poniesie I twój delikatny dotyk Jak piórko mnie uniesie Na szczyty gór W obłoki chmur Będę razem z tobą W świecie miłości Nie mogąc wyzwolić się Ze szponów dzikiej namiętności

@Anastazja Sokołowska Cieszę się:)

@Wędrowiec.1984 Różnie to bywa.

@kwintesencja Różne mogą być pola do interpretacji. Pozdrawiam:)

Jeden oddech Jeden grzech Jedno ciało Jeden śmiech My w objęciach I stracony świat Znam to dobrze Od tylu lat Gdy droga do zatracenia To droga do niespełnienia Marzeń i snów Wszystko się zagmatwało znów...

My przesiąknięci mrokiem Na wskroś sobie oddani I tacy zakochani Patrzymy jak czas płynie A mgła osnuwa dolinę I nic nie jest Tym czym było Wszystko jest snem Który trudno objąć rozumem A nasze dzikie żądze Przepadły wraz z tłumem I padał deszcz styczniową porą...