Poezja to życie

Niebo ciemną nocą Usłane jest gwiazdami I zaprasza w świat Tajemnic i snów na jawie A potem nie ma już nic Tylko bezlitosny czas Który kradnie życie I zostawia blizny na twarzach Czy to wszystko zawsze Musi skończyć się bolesnym upadkiem?

My tacy sami W bezkresie czasu trwamy Nie poddając się Przeciwnościom złego losu Wciąż chwytamy dzień W swoje kruche objęcia

Niech ten czas Choć na chwilę się zatrzyma Abym mógł podziwiać Twoje piękno I zatrzymał wszystkie Dobre momenty I schował tam głęboko Na dnie serca Proszę nie budź mnie z tego snu!

Słowa ranią Tak jak ciosy Zadane pięścią (Albo nożem) A ty całkiem sam Nie zmienisz świata Ale zawsze możesz spróbować Aby słowa były lekiem A nie raną

@miauczenie owies Nie no rozumiem twoją krytyke. Raz lepszy wiersz wyjdzie a raz gorszy. Poza tym nie uważam się za niewiadomo jakiego uzdolnionego poetę. Co to to nie! Ot zwykły rzemieślnik co pisze do szuflady. Zresztą wszystko widać po wyświetleniach czy wiersz jest dobry czy wręcz przeciwnie.

Jesteś taka piękna Jak anioł złocisty I mam wszystkie Twoje miłosne listy A gdy ciebie nie ma Ogarnia mnie ból tęsknoty A gdy jesteś obok Dlaczego nie chcesz stracić Ze mną cnoty?

Moje dłonie Blisko twoich Szukają schronienia Przed gromami z nieba I nie ma nic więcej Oprócz twojego płaczu (Łez radości) A my wszyscy dalej Chowamy się przed deszczem (W ten ostatni dzień)

Niebo płonie Czerwonymi kolorami Pokazując mi Złe i dobre strony Na tej ziemi Gdzie życie to piekło Ale czasem i tak Wyjdzie słońce Dając nadzieje Na lepsze jutro A ja wyśpię się Dopiero po śmierci

Światło przenika Przez moje palce I czuję cię (gdzieś daleko tam) Ciało skąpane w letnim deszczu A dla mnie nie ma nic Poza chłodem samotnej nocy I uderzeniem szumiących fal Blisko mojego domu A potem wracam na gorący rejon Ale ty już odeszłaś I twój czuły pocałunek Był tylko wspomnieniem

@viola arvensis Wiosna radosna, jesień żałosna, zima trzyma a lato? Co ty na to?

Dusza i ciało A miłości tak mało I już nie biją nawet Weselne dzwony A ona nie powie: ''Jesteś mi przeznaczony'' Bo zniknęły pocałunki Które smakowały jak cud I gdy ona odeszła W sercu został Tylko chłód

Jak pyłek na wietrze Tak i ja rozpływam się W twoich ramionach A czas prowadzi mnie W nieznane obszary Mojej świadomości Bo jestem całkiem sam I nie chcę żadnych gości A blizny na ciele są Wyznacznikiem mojej przeszłości

W krwi skąpani Z intymności odarci Stanowimy jedno ciało I jedną dusze A słońce nie wschodzi Jest wieczna noc I tylko my dwoje W szponach ciemności trwamy Nie zważając na ból i gniew Jak słodka jest twoja krew?

Tyle ścieżek razem przebytych I tyle prawd objawionych W pętli czasu sprawdzonych Bo nasze istnienie to nie piekło Tylko niebo szmaragdowe I śpiewające anioły Radosną melodię o zbawieniu dusz Słyszę ją już setny raz

Kołysanka miłosna Jak wiosna radosna I piękny śpiew który Słyszę z twoich ust A potem tak nagle Całuję twój biust Czy tak łatwo trafiłem W twój gust? Sam tego nie wiem Bo to słodka tajemnica A ty pojawiasz się i znikasz Jak ta senna okolica Zapisana czarno białymi barwami A młodzi kochankowie przywarli Do siebie jeszcze mocniej Swoimi wątłymi udami

Spodziewam się Twojego przybycia Pod moim zamkiem Nawet w upalną noc I niech czas zatrzyma się Choć na chwilę Gdy będę go spędzać Razem z tobą I cieszyć się Chwilami radości Z naszego spokojnego istnienia (Tylko we dwoje) Nad brzegiem szumiących fal

Kocham cię tak bardzo I kawałek po kawałku Zdobywam twoje serce i dusze W upalny wrześniowy dzień I pozwalam sobie na wiele W stosunku do ciebie Bo jesteś taka piękna Jak ten anioł stróż w niebie (Który przybiera tak nagle słoneczną postać)

Kochanie i zatracenie Piękne niespełnienie Czułość i westchnienie I tylko jedno marzenie O byciu razem Tylko we dwoje Bo muszę cię zdobyć I wyjść na swoje

Niewolnik miłości Niewolnik namiętności Która uderza w serce Z siłą ulewnej burzy Bo bez niej czas się Tak bardzo dłuży I prowadzi gdzieś Tak daleko od brzegu A potem zobaczyłem ją Gdy stała nago w śniegu

Gonię za twoim oddechem I jak piękno ulotne Rozpływam się Wraz z szumem letniego wiatru I przemijam tak jak ty I twój chłodny dotyk

Tak trudno milczeć I tak trudno ufać Gdy wyłamujesz się Z utartych schematów I droga prowadzi cię Gdzieś w nieznany ląd Bo czy kochać cię Tak bardzo to był szalony błąd?

@Nostalgi.Nemo Dzięki ale tak mi bardziej pasowało. Ten kark:) @Bożena De-Tre Słodkie wino od czasu do czasu jest wskazane ale w umiarkowanych i rozsądnych ilościach:) Pozdrawiam:) @violetta Zapach nocnego życia:)

Twój pocałunek Smakuje jak Słodkie wino Które piję Każdej nocy A gdy muskam Palcami twój kark Wtedy dotykam Tak blisko nieba I boski spokój Kwitnie w mym sercu Gdy mam cię znowu W swoich ramionach

@duszka Dziękuję Ci i pozdrawiam również:)

Kocham smak poezji Późną letnią porą Bo zapisuje Tam wszystko Nawet historię Naszych pocałunków Gdy byliśmy całkiem sami W strugach nocnego deszczu