Poezja to życie

Życie przecieka przez palce Bo przecież czas robi swoje Zostawiając blizny Na pięknych ciałach A my wciąż w oceanie smutku Wylewamy gorzkie łzy Czekając na nowy dzień Który przyniesie nieznane

Pozwól mi utonąć W twoich ramionach (Jak w oceanie łez) I kochać (to znaczy żyć) Bujać w błękitnych obłokach Jak senny marzyciel I nie wiedzieć Co to ból i cierpienie Odejść po cichu Jak poety westchnienie

@Waldemar_Talar_Talar Witam. A różne moje wiersze mają wydźwięk. Raz optymistyczny a raz mniej. Również pozdrawiam:)

Tonący brzytwy się chwyta I tylko o jedno pyta O spokój duszy W tym piekle (Zwanym życiem)

Kochaj sercem Kochaj duszą A inni niech się wzruszą I podziwiają Twoje istnienie Bo taka piękna kobieta (Jak Ty) To ich marzenie Które nie spełni się Oj nie! A oni niech poczują się Jak w zaczarowanym śnie (Który nigdy nie kończy się!)

Dryfowaliśmy Na bezkresnym oceanie Nie wiedząc co się z nami stanie Nie znając przyszłości I nie mając w sercu radości Bo czekaliśmy Na coś nieuchronnego Coś niepewnego Coś co przyniesie czas...

Kochaj życie Takim jakie jest I uczyń poetę Mądrym i głodnym Nowych doświadczeń Który piórem tworzy Historie prawdziwe i zmyślone I wkrótce przejdzie Na tamtą drugą stronę Tych bytów objawionych

Kochaj Szanuj I ufaj W drogi które Wyznacza czas I bądź jego częścią Jak marzenia Moje słodkie Z tobą wspomnienia Unoszące wysoko W letnią noc

Niebo mieni się Miłosnymi barwami I pokazuje mi drogę Do serca zaklętego Tego jedynego Które chcę zdobyć W każdy czas Bo jego siła jest tak mocna Jak gwiazd jaśniejących blask

@duszka Jest to jedna z wielu możliwych interpretacji. Również pozdrawiam

Brak mi weny Brak mi weny (Słyszę tylko miłosne treny) I tą poezje wymarzoną Która nadaje sens mojemu istnieniu A to co nieważne Traci na znaczeniu Bo liczy się tylko słowo rymowane Tak wszystkim dobrze znane I uderzające z hukiem błyskawicy Piękni poeci zakochani w swojej okolicy

@sowa To, że tobie się nie podoba to nie znaczy że innym też nie. Więcej na twoje uszczypliwe i hejtujące komentarze nie będę odpisywać.

Żyję tak jakby jutra miało nie być Czy tak trzeba żyć? Czy być zagubionym w tłumie Gdzie nikt mnie nie rozumie I śpiewa z wiatrem pieśni radosne Wychwalające piękną wiosnę

Choć tak podobni do siebie To na odmiennych biegunach (To tylko my) Marzyciele z głową w chmurach Czekający na urodzajny deszcz Aż ciało przeszyje rozkoszy dreszcz

Ten pierwszy raz Ta pierwsza łza To pierwsze milczenie To pierwsze westchnienie Niech będzie w moim sercu Głęboko pogrzebane I na dnie schowane

Cały świat płonie A ja gonie za twoim dotykiem Moja kochana ja tylko chcę Pobawić się twych włosów kosmykiem I ujrzeć prawdę objawioną Jak na dłoni A twoje gorące usta Są czymś co przed mrokiem mnie ochroni

Przez letnie promienie słońca Chcę z tobą dotrwać do końca I trwać przy twoim boku W osamotnieniu Aż całe miasto zniknie W oka mgnieniu I nie będzie niczego Zostanie tylko wspomnienie Dnia wczorajszego I wiatr hulający Na cztery świata strony Czy ja dla twojego istnienia Zostałem poświęcony?

Choć tyle lat upłynęło To moje uczucie do Ciebie Nie minęło I wciąż wznosi mnie na wyżyny Uskrzydla mnie (nawet w moim śnie) To coś pięknego Miłość jak coś odkrywczego Powiew lata Powiew wiosny Bo człowiek gdy kocha Jest taki radosny

Żyjesz Oddychasz I tworzysz Dzieło mrokiem malowane Z moich łez kryształowych Czujesz Smakujesz I obcujesz Z dziełem malowanym ciemnością I moją pogrzebaną radością To poezja To sens istnienia Chęć ciągłego tworzenia To istota piękna

Serce niechaj słucha A ciało wyzionie ducha Prędzej czy później To nieuniknione A nasze dni są Dawno temu policzone Lecz teraz trzeba Cieszyć się życiem wymarzonym Jak z bajki wyśnionym I nadać słowom odpowiedni ton Niech nie zagłuszy ich weselny dzwon

Kochaj i pozwól żyć Z głową w chmurach być Dotknąć tego co nieosiągalne Przekroczyć nieprzekraczalne Właśnie tu na ziemi W resztkach wspomnień Ludzie uwięzieni Przemijający czas I tylko ślady cieni A chłodny dotyk prostego Życia już nie zmieni

Trochę prawdy Dla ciebie i dla mnie Która nie istnieje I tylko sam dobry Bóg Wie co tu się dzieje Między nami Cudownymi kochankami I nawet zatrzymał się czas Ale nie było nas Tylko pustego pokoju przestrzenie I znikające gdzieś dwa cienie

Czas płynie jak rzeka A po drugiej stronie Nikt na ciebie nie czeka Z twarzą w dłoniach Siedzisz schowana A prawda już dawno temu Została pogrzebana Nie ma szans na jej odkrycie Jesteś tylko ty i smutne życie

Jesteś sennym marzeniem W letni czas Który nie spełnia się Moja piękna Przecież ja tak bardzo kocham Cię!

Gonię za twoim oddechem I za pocałunkami ukrytymi w tle błękitu Chcę dostać się do szczytu A Ty mnie mocniej sciśniesz Swoimi udami I jakaś chemia będzie Między nami Czy to nas wszystko Zaprowadzi w ramiona obłędu? Tym razem musisz Wyprowadzić mnie z tego błędu