Wochen

Wieczorne słońce Pozwala spojrzeć przed siebie Nie oślepia Koloryt nieba rzeźbi wówczas Promień nadziei Zdejmuje okulary Strach Znoszone buty Bose stopy subtelniej poczują Nowy dzień Namalowany kolejny raz Nowy dzień Bose stopy subtelniej poczują Znoszone buty Strach Zdejmuje okulary Promień nadziei Koloryt nieba rzeźbi wówczas Nie oślepia Pozwala spojrzeć przed siebie Na wieczorne słońce

Horyzont ubierasz W zbyt ciasny garnitur Dwa słowa Skrojone z Twych ust Szaty króla Czyż nie ? Nagość Przydaje tylko barw Zwłaszcza w pochmurny sen Zamyśleć się sięgnąć głębiej niż ukryte Odważ się!

@Gosława @Gosława Dokładnie tak?pozdrawiam @[email protected] dzięki

Zamyśleć się Na Times Square Dwa brzegi złączyć Mostem w Avignon Nie sposób Przestwór oceanu Przed pocałunkiem Zatrzymać na chwilę Łódką brodzić Prościej nie pytać Twarz Greya zameldować W szklanych domach Z betonu na jakiś czas Zamienić bochen chleba Na chipsy i takt muzyki Na dwa lub cztery Łatwiej. I głośniej wtedy Muzyka upada na chodnik

@Rodrigo de lagarza dziękuję @Gosława nie gniewam się, dzięki za refleksję, pozdrawiam

Zbieram kurz Jak złote monety w trzos Z Twoich zdjeć Odgaduje Słowa przywykłe do ust Nieoderwane Czekają wciąż na jedno Skinienie które może przerwać Głęboki sen Wymazuję złe słowa Jak niewłaściwe zdanie z tablicy Z moich powiek Zachłannie kradnę czas Wyrywam się z ramion nocy Tylko odsłoń czarne zasłony Świt weźmie nas pod rękę

@Rodrigo de lagarza ?ok

Nie masz siły Związać myśli w supeł Przeciągnąć liny Na swoją stronę Nie masz odwagi Zawiązać sznurówek Pójść ścieżką Jeszcze nie wydeptaną Wyszeptaj z głębin Błękitne otwórz okno Roztańczony wiatr Zaprosi do tańca Nie licz kroków Rytmu nie łap za nuty Tylko szczęście obejmij To nic że nie umiesz Może być niedbale

@Sylwester_Lasota literówka ?dzięki @Waldemar_Talar_Talar dziękuję

Zaskocz mnie Jednym gestem Spojrzeniem Dotykiem Oczaruj Ciszą Onieśmiel Jednym słowem Nie będę się Wzbraniać Wykłócać z echem Do twarzy mi W różowych policzkach

@Franek K literówka ? dzięki

Przecina powietrze na wskroś Gwałtowny ruch powiek Przymrużenie oczu Zmienia optykę Czterech stron świata Spojrzenie na siebie również Tylko cień jeszcze nie zareagował Na zaćmienie słońca

@Annuszka dziękuję @Nata_Kruk Ok ? uwzględnię .,Dziękuję

@Nata_Kruk dziękuję. Tak to moje spostrzeżenia

Nie ma już nic do powiedzenia Podleję jeszcze kaktusy Wyprowadzę psa Dalej niż wspomnienia Przeproszę sąsiadów Za spektakle jednego aktora Nakarmię rybki nadzieją Na błękit oceanu Widziany z akwarium I to chyba wszystko Pamiętaj zapłacić za śmieci I podatek od miłości

Jedno przekleństwo Nie ubiera wulgaryzmu W wyjściowe sandały Otula tylko niedopowiedzenie Depcze myśli usiłuje złączyć Dwa rozerwane słowa Plącze się wewnątrz każda litera Przykleja element, który się urwał I wtedy zwyczajnie wyrywa się

@Dared dziękuje popracuję

Nasuwa się Na koniec nadziei Jak kalosze W deszczowe popołudnie Pytanie Odpowiedz nie zdejmuje Nadziei z powiek Kaptura z głowy Kiedy tęcza Koloryzuje oczekiwania Jak ubrać w słowa Myśli chmurne Kiedy wiatr targa Ziarnami nadziei W lustrze Tysiące układa rozwiązań Zagadka W sobie niepewność Maluje pejzaż I pytanie

Dziękuję

@Gosława proponuj @Robert Wochna bardzo chętnie posłucham

układam historię z rozsypanych zdjęć po raz wtóry jeszcze nie kolejny odkrywam szczątki zdarzeń niesymetrycznie na nowo zapisane karty to już tylko skrawki kruszynki chleba powszedniego nakarmię nimi gołębie w parku wróble i siebie

@Gosława dziękuję. Wydałem tomik wierszy ….?podobno niezły. Chciałbym Ci przesłać w ramach podziękowań

krzyk częściej niż śpiew słowika odrywa od powiek betonowy sen co słychać jak co dzień muzykę której nie znoszę słodkie ploteczki i dźwięk wody przeciskającej się przez wąskie gardło kanalizacji jestem sędzią w sprawie kto ma rację że już nienawidzi chce odejść słucham tez opinii bez trudu splatam zazdrosne słowa ubrane w pogardę z właściwym lokatorem okien nie zasłaniam na prośbę sąsiadów denerwują się kiedy trzeba używać wyobraźni w powszedni dzień zastanawiam się tylko jak powiedzieć tej Pani że już nie słyszy kiedy słucham jej radia piętro wyżej niżej utożsamiam się z główną postacią serialu nie wiem o czym mieszkam w bloku sam ze wszystkimi w moim zbiorowisku

@Nata_Kruk dziękuję za czas i refleksję

Ten dotyk Nie jest subtelny Opuszki Twarde i prędkie Spieszą się Zdobyć Dłonie Obce na piękno Wypełnione Brakiem namiętności Wbijają szpony W okruchy skał Byle tylko wejść Na szczyt