Wochen

Nasuwa się Na koniec nadziei Jak kalosze W deszczowe popołudnie Pytanie Odpowiedz nie zdejmuje Nadziei z powiek Kaptura z głowy Kiedy tęcza Koloryzuje oczekiwania Jak ubrać w słowa Myśli chmurne Kiedy wiatr targa Ziarnami nadziei W lustrze Tysiące układa rozwiązań Zagadka W sobie niepewność Maluje pejzaż I pytanie

Dziękuję

@Gosława proponuj @Robert Wochna bardzo chętnie posłucham

układam historię z rozsypanych zdjęć po raz wtóry jeszcze nie kolejny odkrywam szczątki zdarzeń niesymetrycznie na nowo zapisane karty to już tylko skrawki kruszynki chleba powszedniego nakarmię nimi gołębie w parku wróble i siebie

@Gosława dziękuję. Wydałem tomik wierszy ….?podobno niezły. Chciałbym Ci przesłać w ramach podziękowań

krzyk częściej niż śpiew słowika odrywa od powiek betonowy sen co słychać jak co dzień muzykę której nie znoszę słodkie ploteczki i dźwięk wody przeciskającej się przez wąskie gardło kanalizacji jestem sędzią w sprawie kto ma rację że już nienawidzi chce odejść słucham tez opinii bez trudu splatam zazdrosne słowa ubrane w pogardę z właściwym lokatorem okien nie zasłaniam na prośbę sąsiadów denerwują się kiedy trzeba używać wyobraźni w powszedni dzień zastanawiam się tylko jak powiedzieć tej Pani że już nie słyszy kiedy słucham jej radia piętro wyżej niżej utożsamiam się z główną postacią serialu nie wiem o czym mieszkam w bloku sam ze wszystkimi w moim zbiorowisku

@Nata_Kruk dziękuję za czas i refleksję

Ten dotyk Nie jest subtelny Opuszki Twarde i prędkie Spieszą się Zdobyć Dłonie Obce na piękno Wypełnione Brakiem namiętności Wbijają szpony W okruchy skał Byle tylko wejść Na szczyt

Serce bije wolniej Niż zegar z kukułką Wahadło Wyraźnie spieszy się Depcze po drodze Kolejną opadającą Chwilę nie liczy się Z wszech czasem Czy dalej karmić kukułkę Uśpić głód oczekiwań Może jednak Serca posłuchać Łabędzi śpiew Niech płynie Wolniej od myśli Zaplątanych

Brak sił by przegonić Motyla z płatków róż które trzymam W wazonie na wypadek Nieoczekiwanej chwili szczęścia Gdyby to była biedronka Do nieba wysłałbym ją Po te chwile Róż nie więził W miedzianym flakonie Tylko patrzył jak się unosi Ponad moje siły A tak nie moc Mnie ogarnia otula jak szal W zimowy chłód Tylko ona Nie trzyma mnie bardziej Niż niemoc

@Kapistrat Niewiadomski Dxiękuję

@jan_komułzykant ?

@Kapistrat Niewiadomski Dziekuję

@[email protected] dzięki ? @Robert Wochna jeszcze się trochę połudzę…a może

@w kropki bordo tak albo nie …. Chociaż może … albo niestety @Robert Wochna raczej nie

Tysiąc śladów Układa się W drogę Tysiąc słów Zamienia usta W spowiedź Zanim ślad Postawisz i słowo Wypuścisz Pomyśl…… ….Doprasza się immanentny

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję @RafGraf dziękuję

@RafGraf dziękuję @Waldemar_Talar_Talar dziękuję

Jeszcze tylko Łyk świeżej rosy Wiadomości z pierwszej ręki Już mnie nie obchodzą Jeszcze tylko Garść ziemi mojej W cudzym garniturze Pokładać się nie przystoi I to by było na tyle Nie odbiorę już telefonu Poza zasięgiem Nieurodzaj na słowa

Kiedy nie jestem Wtedy Chmury grają z wiatrem W bilard Czarna chmura przegrywa Dźwiga deszcz Kiedy nie bywam Wówczas Kałuże zamieniają się W potok Biała chmura przegrywa Dźwiga tęczę Kiedy nie stanowię Natenczas Łąka wyścieła się Zapachem Niebieska chmura pierzyną Otula świeży oddech

@Nata_Kruk bezkres „przestrzeń nieograniczona” kres „ograniczenie przestrzeni” ?

@dot. dzieki @Robert Wochna *dzięki

@w kropki bordo dzięki ?

@[email protected] dzięki

W Twoich Oczach Oczekiwaniach Oceanie Bezkres We mnie Zgłębienie Zrozumienie Zmęczenie Bez kres