Anna_Sendor

@Gosława Moje starsze dziecko hoduje ptaszniki, ma już 4, także również nie robią na mnie wrażenia. Za to wszystko, co pluskwiakowate… bleeeee i wrrr. @corival Bardzo dziękuję:). Ja też w ogóle nie boję się pająków, mam inne fobie:). Natomiast miałam koleżankę, która na ich widok zaczynała pędzić na oślep. Ja się tylko bałam, żeby kiedyś nie zapędziła się pod samochód. @Gosława A ja się boję tych pasikoników: https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Pasikonik_zielony I tego kowala: https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Kowal_bezskrzydły zwłaszcza w skupiskach…

to złoty interes bać się pająków te małe nóżki mogą rozdeptać wielki lęk przed starością i wojną strach jak parasol na nich rozpięty teraz rozmiarów monety wyniesie się z ciebie na sufit goniąc za pająkiem wte i wewte straci na wadze zgubi energię lecz i tak wróci jak syn marnotrawny a ty go przyjmiesz i nakarmisz

@corival To atut. Czytając Twoje wiersze, uczę się przy okazji:).

@GrumpyElf Bardzo mnie cieszą Twoje słowa i odwiedziny;).

@GrumpyElf Mocne. Świetny fragment: Serce, w porcelanowym słoju, kursuje na smyczy w takt i nietakt, tropem najdroższym.

@corival Wymagające to Twoje pisanie. I dobrze:).

@iwonaroma Tak. A czekanie to nieraz wyzwanie:). @GrumpyElf Ja też mówiłam „obecna”:) w podstawówce;). W LO już po prostu „byłam”;). Ściskam. @corival Ciekawy ten Twój komentarz. Dziękuję;).

W alfabetycznej kolejce po swoje "Jestem"

@Jaka jest prawda Świetna ta ostatnia strofa, a nagła zmiana tonu i języka w ostatnim wersie - super rozegrana, to wezwanie bardzo przewrotne - w kontraście do oszczędnej, powściągliwej formy wcześniejszych wersów - tym bardziej zyskuje na wyrazie. Jeden z ciekawszych tekstów, na jakie ostatnio tu natrafiłam.

@Radosław W tym wierszu zastosowałam klasyczne zasady interpunkcyjne. Czasem z tego rezygnuję, ale tu ze względu na formę ( tzn. zwykłe zdania i równoważniki), także przecinki w normalnych pozycjach. Jeszcze raz serdeczne dzięki:)

@Radosław Aż mi głupio, to chyba jeden z najfajniejszych komentarzy, jakie otrzymałam. Tak ładnie i mądrze napisany, że zrobiło mi się naprawdę bardzo miło. Dzięki :)

@Pi_ Pięknie dziękuję za zatrzymanie się oraz długi, ważny komentarz. Pozdrawiam serdecznie :).

@Annuszka Bardzo dziękuję:). @Gosława Jest i krzepiący wpis Gosławy;). Pozdrówki:) @Dag Dzięki, Dag:). Jak mieszkałam koło Krakowa, na rynku często widywałam krakowską wróżkę. Teraz bywam w Krakowie dużo rzadziej, ciekawe, czy jeszcze żyje. Kolejki do niej były dlugaaaaśne. @Radosław Ja też mam taką nadzieję. Za bardzo już czasem przesadzamy z tymi równouprawnieniami;). Pozdrawiam serdecznie. @beta_b Jest i kolejny miły dla mnie wpis:). Serdeczne podziękowania :). @Jaka jest prawda Bardzo dziękuję :). @error_erros Ja też flegmatyków bardzo lubię:). Plaster na moją choleryczną naturę:). Dzięki:) @Waldemar_Talar_Talar Bardzo się cieszę. Pozdrawiam :)

@GrumpyElf Widać Twój dobry charakter w wierszach. Dobry charakter, to i dobry wiersz.

@error_erros Lubię Cię czytać.

Zostaw, babciu, te fusy i siedź na tyłku w swoich czasach. Dziewczyna musi mieć wątpliwości, poszukiwacz domysły, flegmatyk śmierć przynajmniej nagłą. Czas nie gentelman, by puszczać przodem.

@Radosław W 30 stopniach Celsjusza, będąc w makijażach, to ja zaczynam od zmysłów odchodzić :D.

@Radosław Ja długo? Chyba zależy od cech osobniczych :). I od temperatury - w upały - coś strasznego ;)

@Lidia Maria Concertina Świetny tekst. Brawo.

@Annuszka Bardzo podoba mi się pierwsza i ostatnia strofa. No i w tej ostatniej - święta prawda, przed którą trzeba uciekać, gdzie pieprz rośnie ;). Pozdrawiam.

@Dag Serdeczne dzięki ;)

@OloBolo Bardzo mi się podoba.

@error_erros Jasne. Miejsca „niedopowiedziane”, także w literaturze, tworzą czytelnika. Wierzę Ingardenowi:). Chociaż jak byłam młoda i gniewna hehe, to chciałam wiedzieć wszystko:). Dla śmiechu wklejam mój młodociany wierszyk, który obrazuje problemy mojego dzieciństwa:). Pokażcie całą nianię Muppeciątek! Ingardenie- miejsca niedookreślone to nie najlepsza rzecz w bajkach dla niektórych dzieci. Do dziś te dwie łydki w skarpetach pasiakach nieuzupełnione o tę jedną głowę, o którą przecież chodziło najbardziej. Dach świata na wysokości jej kolan- pewności koniec tam, gdzie zgina nogę. I co odcinek, to nowa nadzieja, że może przez moment, że może ta głowa i jakie ma oczy, a tu ciągle więcej i więcej niczego ponad. Gorsza od nierozpakowanych prezentów ta niania wiecznie nieobjawiona.

tam gdzie rzeczy pod kolor swojego cienia i jabłka czernieją jesienią tylko szachom klawiszom pianina niczego nie brakuje kolorowanka do wypełnienia wzór masz w głowie możesz korzystać tak też dobrze ta szarość kamienna a elastycznie ruchomo jak dawniej lecz nikt nie życzy kolorowych snów w świecie siedmiu szarości tęczy

@GrumpyElf Niezwykły człowiek :). Dzięki za komentarz, udanego dnia :)