Nikodem Adamski

@beta_b Słowo "mila" wydaje się wymuszone koniecznością rymu. I w ogóle, lekko, ale to bardzo leciutko tekst wydaje mi się trochę pozbawiony głębi. Ale może takie prawa piosenki? Bo mimo powyższych uwag nie obraziłbym się, gdybym usłyszał ją w radiu. Jakieś nuty tylko potrzebne ;)

Gdyby sensem życia był oddech wdech wydech pierś pełna tlenu i spełnienia Sensem życia nie jest oddech sens życia dostaję mimo woli sens jest szalony, roszczeniowy niezaspokojony warczy gryzie, szczerzy kły sens życia jest jak godność człowieka niemożliwy do zdarcia choć ludzkość próbowała

Nie zapisywałem się do elity nie wybierałem tego, że mama czyta książki a tata nie chodzi codziennie po wino znam wielu, którzy chodzą wieczne okrążenia Twoi chodzą? ty nie musisz tak, bez kaucji, dwa pięćdziesiąt butelkę do skrzynki Co porabiasz? na szczepienie? Tylko jedna, nie wyczują kaca masz? znów do pracyś nie wytrzeźwiał haha fajnie śmiesznie dobrze leci kurwa jedna z drugą cześć na razie i do jutra ty wychodzisz mi żal ciebie że tak żyjesz

Myślę, że poprawnie uchwycone zjawisko.

Smutek potrafi dezintegrować człowieka, żeby mógł stwarzać się na nowo. Nie zaryzykowałbym stwierdzenia, że jest wyłącznie czarnym charakterem.

@iwonaroma Benzyna, która wznieciła ogień, była moja. Nawet nie, że ją specjalnie wylałem, sama mi wyciekła. A potem wystarczyła tylko iskra. ;(

@Gosława Oooo tak...

@Gosława Wymówka, wymóweczka. ;))))

@Gosława To ryzykowne. Trzeba uważać, aby nie przyskrzynić sobie palców. ;)

@Gosława Ja kocham ludzi i bardzo mi na nich zależy. Szkoda mi utraconych relacji, a zwłaszcza tych, które aż proszą się o odbudowanie. Pozdrawiam, Gosławo.

@w kropki bordo Bardzo kulturalne "do widzenia", choć mam wrażenie, że jest tam ukryta lekka ironia.

@w kropki bordo Sądzę, że jest to poezja. Bo raczej nie proza. Nie zawszę muszę używać wyszukanych słów-zagadek. Moja poezja jest właśnie formą lirycznego pamiętnika. Dobre skojarzenie.

Nie mogę odbudować spalonego mostu gdyż spaliła go stara wersja mnie nowa jeszcze się nie narodziła z pewnością nie będzie wcześniakiem

Och, tak okropnie, panicznie się boję że nie jestem wariacki więzy normalności zaciskają się do bólu nudne przewidywalne Ludzie za pychę odbierali tę potrzebę bycia nietuzinkowym świrem walniętym jak jeszcze nikt Miałem być permanentnie dojrzewającym dużym dzieckiem am już powoli przekonany do schematycznej dorosłości

Nie mogę ogarnąć świata rozumem emocje nie mogą zdusić go w rękach Stworzę więc nowy okropny maszkarny lecz mój mały półświatek

Codzienność wysuszoną, jałową, bez smaku zraszam we śnie słonymi łzami wszystko w porządku na jawie w widzeniach nocnych wylewam żale Leki potencjalnie niepotrzebne domagają się powrotu do zwiększonej dawki bliscy idealnie okazują niezrozumienie zmuszając do przyjęcia ich własnej filozofii Nie muszę wiedzieć, jak się żyje po swojemu by odrzucić cudze pomysły na prostą egzystencję reaguję jeszcze jak dziecko prychając tragedią dorosnę i nauczę się godnie stawiać czoła

@Dag Inspirowałem się wczesnochrześcijańskimi męczennikami. Oni wiele treści wygrawerowali już swoją krwią.

Trzymaj się!

Wyśmiejmyże w końcu tę śmierć. Nie pozostańmy jej dłużni.

Pogarda dla życia a może pokorne uznanie jego trudów od jednego i drugiego wolę męczeńskie lekceważenie śmierci

Nic nie zrobiłem a jestem złodziejem nie mogę zadośćuczynić Jestem przestępcą sam się skuję tylko czas cofnijcie Nie pokazujcie mnie dzieciom niech wierzą jeszcze że można być uczciwym Oszukałem, okradłem, prawie że zabiłem choć nic nie zrobiłem emocje krzyczą „złodziej!” sumienie trzeszczy w innym języku jak jest naprawdę?

@Leszczym Chciałem kiedyś napisać jakiś wiersz, który zaczynałby się od słów: Najlepszy wiersz to ten nigdy nie napisany

@Leszczym Bratnia dusza :)))) A potem staramy się nie zapomnieć, w drodze do domu, aż przelejemy wiersz na papier. Mnie często nie wychodzi. ;)

Ile bym dał, żeby zobaczyć kogoś w tramwaju, kto pisze wiersz! :)

@Marek.zak1 Ja odnajduję tu raczej próbę zanegowania nieuchronnego procesu starzenia.