corival

@Sennek Bardzo upalnie się zrobiło, gdy czytałam... burza wisi na horyzoncie Twoich słów, ale trawy żyją, mimo, że drzewo chyba już się jakoś poddało. Może wicher je wykorzenił... Pozdrawiam :)

@Ewelina Zaczęło się nostalgicznie, ale nadziei tęcze dają widoki na pozytywną przyszłość. Spodobało mi sie co napisałaś. Fotografie również... zresztą... sama jeszcze wczoraj podziwiałam poranny oddech morza. Pozdrawiam :)

Gęsim śladem od wiosny szuka wciąż wilgoci, czujnie wysuwa pędy ku Płomiennej Matce. Przeciąga gęsie łapki, cokolwiek zielone, prostuje po zimowym, skulonym czekaniu. Wkłada szarozielone kosmate ubranko, gotowy do działania, choć miernej postury. Życiodajne klejnoty koronkowo zdobią. Delikatnie, perliście... tajemnej urody. Zaczerpnięte z czarki łzy niebieskiej wody, przywracają piękno, dziewictwo i młodość. Nadzwyczajne własności niesie Alchemilla. Poszukiwany składnik tajnej receptury. Żółtozielony uśmiech wita obojętnie wszelkie ludzkie domysły, dążąc ku jesieni.

Tłum owadów polatuje Preparat dziś uszykuję.

spokojna

@janofor Z pewnym poślizgiem, ale dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam :) @Leszczym Z opóźnieniem co prawda, ale serdecznie dziękuję za czytanie. Pozdrawiam :)

@duszka Twój własny wszechświat wspomnień najwyraźniej się rozszerza. Wszechświaty już tak mają... Z wielkim upodobaniem pozdrawiam :)

@Liya I kolejny raz Pan nie schwytał nimfy... Przepiękny, tajemniczy, lekki klimat oddałaś słowami. Marzenia, może nawet senne marzenia... Pozdrawiam :)

W ramach wyjaśnień wobec tego... W wierszu chodzi o feniksa. W Egipcie, w Heliopolis czczono słonecznego boga Ra, którego symbolem była czapla, albo też sokół o głowie czapli, stąd czasem identyfikowano feniksa z tym świętym ptakiem. Później, Herodot widział go jako orła. Generalnie, uważano, że feniks żyje w Arabii, albo Indiach. Życie ma długie, bo ponad 500 lat. Według Owidiusza żywił się kroplami kadzidła i sokami kardamonu. Kiedy zbliżała się jego śmierć, budował gniazdo z wonnych roślin: kory kasji i cynamonowca, kolców nardu i mirry i w nim umierał, spopielając się w ofierze. Po trzech dniach z popiołów rodzi się nowy feniks, który przenosi szczątki gniazda i własnego poprzedniego wcielenia, obtaczając je w żywicy mirry aż do Egiptu, do Heliopolis, gdzie składa ten dar na ołtarzu Ra. To tak w skrócie. Starożytni na niebie południowym, wypatrzyli zarys startującego do lotu ptaka widzianego z przodu i tą niezbyt wielką i niezbyt jasną konstelację nazwali imieniem feniksa. Przez Arabów w/w gwiazdozbiór określany był jako "Łódź zacumowana u brzegów gwiezdnej rzeki. To również w telegraficznym skrócie. Pozdrawiam wszystkich :)

@Waldemar_Talar_Talar Oczywiście, że warto... po co mają obciążać przysłowiową szufladę... Jeszcze raz ślę pozdrowienia :)

@izabela799 Rzeczywiście piękna, sielankowa chwila. W firmie są lekkie potknięcia, ale ogólnie wiersz i tak mi się podoba, choćby za klimat. Pozdrawiam :)

@Stary_Kredens Bardzo wspomnieniowo, ale jakże prawdziwie. Faktycznie nieco przegadane, ale nie na tyle, żeby bardzo raziło. Przynajmniej mnie. Pozdrawiam :)

@violetta Co prawda nie mam pojęcia co jest z tym kapaniem z powrotem, ale ogólnie spisałaś ładny, spokojny obrazek. Pozdrawiam :)

@marekg Bardzo wyciszony, uspokajający klimat wiersza. Spodobał mi się. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Górskich wędrówek smak... Powiało swobodą Waldemarze. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius Ładnie oddałeś istotę zabawy. A zdjęcia... śliczne. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius Owszem, choć w tym wypadku co prawda i czapla i orzeł mają w pewien sposób związek z opisywanym stworzeniem, to jednak nie chodzi ani o jeden, ani o drugi gatunek, ani nawet o ich połączenie. Przy okazji... Nie chce mi się wierzyć, że nikt nie domyślił się jakiej istoty dotyczy ten wiersz. Dodam, że trzymam się w nim starożytności. Jakoś zdawało mi się, że dość jasno wynika to z wiersza, ale chyba jednak nie tak jasno jak przypuszczałam. Jeszcze trochę poczekam. Dziękuję, że poświęciłeś czas temu wierszowi. Pozdrawiam Rafaelu :)

@beny7777 Cieszy mnie, że Ci się spodobał. Również pozdrawiam :)

Pięćset lat temu ostatnio widziany, znowu młodzieńczy, przemierza przestworza, złożyć popioły w słonecznym domu, cień purpurowy i złocista strzała. Miła woń znaczy podniebny szlak błysku, kardamon, kasja, nard, mirra, cynamon, plotą się, wiodą, zachęcają nawet... nim wstaniesz, znikną zdmuchnięte wietrzykiem. Zamilknie łopot nieśmiertelnych skrzydeł, lotnej legendy przedziwnej piękności. Jeśli chcesz znaleźć, na południu szukaj i nie tak nisko, podnieś głowę wyżej. Tam, hen, wysoko, płynie wciąż Erydan u jego brzegów łódź zacumowana. Stamtąd startuje olbrzymie ptaszysko, na wieki wieszczy śmierć i odrodzenie.

@Deonix_ Bardzo interesujące informacje. Tego nie znałam :) To akurat znana mi informacja Niemniej bardzo dalekim strzałem można by podsumować Twoje dopowiedzenie, że najwyraźniej ludy starożytne "przeczuwały" jakby, że życie rozpoczyna się od wrzeciona i nici. Abstrahuję oczywiście od tego, że odkrywcy tych biologicznych elementów nazwali je z pewnością tak, jak im się one wizualnie kojarzyły... ale to inna bajka. Bardzo dziękuję za czytanie i komentarz. Miło mi, że wiersz do Ciebie przemówił. Pozdrawiam :)

@M_arianna_ Lekki, zwiewny wiersz. Taki ciut ulotny, jak i owa chwila. Dał pożywkę wyobraźni i bardzo mi się spodobał. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Gdzie Twój optymizm Waldemarze? W tym wierszu poruszasz spory problem, z którym boryka się wielu. Obydwa wyjścia mają plusy i minusy. Osobiście preferuję prawdę. Nie zawsze zawali most definitywnie. Bywa, że ze zgliszcz da się jeszcze coś zbudować. Oczywiście zależy od wagi sprawy. Pozdrawiam Waldemarze :)

@Liya Intrygująca historia, trochę niepokojąca zważywszy na te upadające gałęzie. Ogólnie wiersz i jego klimat spodobały mi się. Pozdrawiam :)

@Asia Rukmini Gratuluję publikacji, tym bardziej ponownej. Ktoś w redakcji najwyraźniej docenił Twój kunszt. Pozdrawiam :)

@poezja.tanczy To zawsze była mało poważana osobistość budząca grozę. Z tym szacunkiem to jednak chyba na wyrost... bo taki mocno strachem podszyty, czyli wymuszony. Można też podciągnąć pod współczesność, czemu nie... Porównanie doskonałe. Pozdrawiam :)