corival

@Leszczym Dziękuję za uznanie, staram się jak umiem. Pozdrawiam :)

@befana_di_campi @befana_di_campiWystarczy popatrzeć na powierzchnię wód jeziora, rzeki, morza, stawu w blasku słońca migoczące radośnie. Uśmiechają się jak nic. Miło mi, że poświęciłaś chwilę na ten tekst. Pozdrawiam :) @Adaś Marek Słusznie mówisz w kwestii balu itp. A co do chlupotu... jest pałac, w podtekście jakiś obszar ograniczony... jakieś ściany, filary może... musi być i chlupot. Nie zrezygnuję z niego, bo moja wyobraźnia mi go sugeruje. Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :)

@E.T. Spokojnie, myślę że cokolwiek nie myślimy sobie o ich rzeczywistości, oni i tak wiedzą lepiej. Jeszcze raz pozdrawiam :)

@E.T. O, nie dobrze, że peelka przestała walczyć i płynie z falą. Jednak doskonale oddałaś rzeczywistość takich osób. Pozdrawiam :)

@Adaś Marek Świetnie mi się czytało i uśmiech był na twarzy, chociaż w gruncie rzeczy opisujesz damę bywałą i stado rywali, których jednak nie nazwę głośno słowami jakie mi się nasuwają. Ewidentnie satyra i to bardzo udatna. Pozdrawiam :)

@E.T. Absolutnie nie mam za złe takiego rozumienia. Mialam okazję swego czasu powędrować na dno oceanu. Podyskutować o tym z wiedzącymi... Fakt, małym przekłamaniem jest chlupot fal na głębokości, ale z drugiej strony, kto wie jak odbierają je mieszkańcy wód? :) Mała fantazja by podkreślić klimat podwodnego świata. Pozdrawiam :)

@befana_di_campi Całkiem zgrabnie, miło się czyta, a obraz sam maluje się przed oczami. Choc najmniej pasuje mi tu pasikonik... ale to moje zdanie. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Fakt, pewnych drzwi już otworzyć nie bedziemy w stanie. Inne jednak otwieraliśmy, a teraz wspomnieniami możemy karmić pozostały czas. Pozdrawiam Waldemarze :)

@egzegeta W głowie rozwinęła mi się odpowiednia muzyka i... zagrało się. Spodobał mi się Twój wiersz. Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk I tak nam historia rzeką się toczy... niby w przenośni, ale im dalej w przeszłość tym bardziej dosłownie. Dużo więcej można z Twojego wiersza wydusić, ale poprzestanę na tym póki co. Pozdrawiam :)

@Starzec Widocznie Pani potrzebuje więcej czasu. Niekiedy lepiej jest rozmawiać niż naciskać. Przy naciskach skutek może być odwrotny. Spodobało mi się. Intrygujący sposób przedstawienia całej sytuacji. Pozdrawiam :)

@Dagmara Gądek Sytuacje liryczne... pffff... to dopiero zagadka... A swoich światów obiecuję trzymać się mocno. W nich czuję się najlepiej. Jeszcze raz pozdrawiam :) @E.T. Cieszy mnie, że znalazłaś tu coś dla siebie. Co do fal na dnie zbiornika... to czy są tam ruchy wody zależy od głębokości zbiornika. Baltyk na przykład jest stosunkowo płytki... Swoją drogą panny i woda to jedno. Mowa tu o rzekach. Pozdrawiam :) @Amber Coś w tym stylu :) W końcu rzeki, bo o nich w wierszu mowa, płyną do morza niosąc ze sobą rozmaite minerały, które osiadają tam na dnie i... no, dość wykładów ;) Miło mi, że się podoba... Pozdrawiam :) @Nata_Kruk Tak, tak... ze wystęgami masz jak najbardziej rację. Czyli nie muszę juz nic tłumaczyć. Wielki plus za domyślność. Cieszy mnie, że zajrzałaś. Pozdrawiam :)

@Dagmara Gądek Prawdę mówiąc o morze jedynie zahaczam w finale, a rzecz dotyczy zgoła czego innego, więc chyba nie ma w wierszu zbyt wiele dosłowności ;) Tak, tak... metafory... w końcu dobiję i do tego brzegu, ale jak widać z wolna się rozpędzam po długim okresie nie pisania wierszem. Dziękuję za uwagi. Pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Jakoś o sytuacji wspomnianej u Reja łatwo się zapomina, za to aktualne ekscesy cisną się w uszy i na oczy. Jeszcze raz pozdrawiam :)

pływanie po temacie

@Marek.zak1 O doprawdy... zaiste znak naszych czasów. Oczywiście nie uogólniając. Taki sąsiad to istny "skarb". Ostrym okiem zauważone i zgrabnie opisane. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Świetnie uchwyciłeś moment. Nocną porą w dawnych studniach tak właśnie było... księżyc przeglądał się w studziennej wodzie, a żuraw z ciekawością zerkał, a niekiedy zapuszczał żurawia. Pozdrawiam :)

Pełne uroku, podobieństwa, różnic... są i potężne, słyną majestatem, bywają jeszcze nad wyraz leniwe, inne radośnie błyskają dowcipem. Wszystkie ciekawość wielką wykazują, zajrzą gdzie mogą, musną każdą trawkę. Chichoczą, mówią, szumią opowieścią, migocze uśmiech, ciało tętni życiem. Młodość bez przerwy i ukryta siła, niosą w dłoniach dary na zebranie. trójzębny władca otwiera podwoje pałacu, dokąd każda panna zmierza. Jest centrum plotek, wymiany poglądów, wielki rozgardiasz, istna mieszanina szczególnych darów składanych tam wokół, na dnie zbiornika, pośród chlupotu fal.

@Waldemar_Talar_Talar Tym razem trafiłeś w mój klimat Waldemarze. Łatwo mi było wczuć się w treść, jako że również posiadam muszlę, która opowiada historię morskiego życia. Pozdrawiam :)

@Poezja to życie Odnoszę wrażenie, że to czas jest kluczem do wiersza... cóż wszystko mija na taki, czy inny sposób. Pozdrawiam :)

@violetta Bardzo romantycznie się zrobiło... Pozdrawiam :)

@aniat. Mój klimat, więc zerknęłam. Całkiem miło zabrzmiało. Pozdrawiam :)

@Amber Moje kllimaty, więc zerknęłam i nie żałuję. Pozdrawiam :)

@Jacek_Suchowicz Moje klimaty, więc z upodobaniem poczytałam, choc osobiście nie mam takich odczuć w stosunku do rzek. Wydają mi się bardzo towarzyskie i rozmowne. No, ale co człowiek, to inne spojrzenie. Pozdrawiam :)

@lena2_ Przemówiła do mnie zwłaszcza druga część wiersza... te rysy są bardzo wymowne i prawdziwe. I fakt, czlowiek do wielu rzeczy musi dojrzeć, dorosnąć cczy jak tam to nazwać. Pozdrawiam :)