GrumpyElf

wiedz kiedy mi ciebie zabraknie usiądę nad brzegiem rzeki wspomnę dzień gdy jedliśmy czereśnie nagle spadł deszcz tańczyliśmy jak Aborygeni trzymałeś w dłoni mokry liść kreśliłeś w powietrzu poemat odpowiedziałam pocałunkiem probowaliśmy zapytać rzekę o przyszłość przemówiła jedynie szumiącym nurtem usłyszę go kiedy mi ciebie zabraknie

@Sylwester_Lasota Fakt, może o tym zapominam. Staram się marzenia i plany wrzucać do jednego worka.

@Sylwester_Lasota Wspaniała ta myślka i nie taka szara, z jednym dla mnie wyjątkiem to zaprzecza naturze miłości, pod każdą jej postacią. Pozdrowienia

@error_erros Akurat!

@error_erros Upartym POETĄ jesteś!

Będziesz, będziesz. Do tamtego czasu napiszesz mu pewnie jeszcze niejeden WIERSZ. Nie ma innej opcji.

Milczenie jak oznaka przeżyć, emocji i przemyśleń. Świat jest pełen sprzeczności, a największe nosimy w sobie. Podoba mi się ten szacunek do słowa, jego mocy sprawczej. Tak jest tylko w przypadku osób, które mocno czują. Ale wiesz co? Wciągnąłeś mnie w pułapkę! Milknę.

@Waldemar_Talar_Talar Ach, altanki... :) Jaki miły i ładny wiersz.

@corival Bardzo ciekawy wiersz. Ten rym drogi-trwogi w ostatniej strofie jest w moim odczuciu zbyt oczywisty w stosunku do całej treści. Miałam wyobrażenie bardzo zbliżone do Gosławy i podoba mi się, że swoim wierszem takie we mnie wywołałaś. Pozdrawiam

Chciałabym wrócić kiedyś do Dostojewskiego, tak na porządnie. Pamiętam jak Biesy mnie powaliły. Może teraz umiałabym wyczytać kilka rzeczy więcej. Pozdrowienia

@Lahaj I wszystko jasne. Dzięki za zacne przypomnienie.

@error_erros Wzruszające, piękne i mądre słowa. Bardzo dużo sensu zmieściłeś w trzech niedługich strofach. Tak, Tymek, nikomu nie jesteś nic winien, masz czystą kartę i serce. Żyj pięknie. To jest wiersz statement, po który Tymek będzie mógł zawsze sięgnąć by znaleźć miłość i siłę. Witaj, Tymon :)

@error_erros "Nie będziesz wyglądać jak my" - no nie będziesz, nie ma szans. :) Coś tu jest do poprawy w tej ostatniej zwrotce, na pewno potrafiłbyś napisać to lepiej, choć skoro Grzegorz tak pochwala, to musi mieć rację.

@Nefretete Ciężko mi poczuć ten wiersz, nie wyznaję tej wiary. Czytałam Twoje wyjaśnienia w komentarzach, trochę mi pomogły. A dlaczego akurat krasnoludki uosabiają wyobraźnię i skąd nawiązanie do Avatar, o ile dobrze kojarzę? Będzie mi miło jak postarasz się mi wytłumaczyć, zagubiłam się.

Z tym "zmądrzejesz" polemizowałabym. Świetny ten wiersz, zaskoczył mnie :)

@Pan Ropuch Umarł wiersz, niech żyje człowiek.

@Waldemar_Talar_Talar Dwa dni kiedy nie da się nic zrobić; wczoraj i jutro. Pozdrawiam z uśmiechem!

Silne wspomnienie. Te wersy wyżej mnie najbardziej ujęły. Pozdrawiam :)

Wiersz mi się bardzo podoba, te rozważania są szczere. Z tytułem się nie zgadzam, choć rozumiem zamysł.

@[email protected] Babcia na pewno jest dumna z wnusia. Dobranoc, Grzesiu.

Obyśmy i my tyle znaczyli kiedyś we wspomnieniach. Miłego.

@[email protected] Bardzo mnie wzruszył Twój wiersz. Oddałeś w nim pełen sentyment i to niezwykłe oddanie codziennym czynnościom, byle tylko domownicy byli syci i zadowoleni. Piękny obraz Twojej babci, którego dużo wzięłam dla siebie. Dzięki.

@error_erros Zachwycił mnie ten wiersz. Dobrze, że peel miał wzrok przed północą, bo widać, że te źrenice naprawdę dają mu siły do życia. Jak Ty w ogóle to wszystko wykombinowałeś? !

@corival Dla mnie Pangea brzmi urodziwie :) Moje skojarzenia po przeczytaniu ostatniej strofy są bardzo przyziemne... niczym te czarne kamienie. Dzięki za przeniesienie w czasie.

@Pan Ropuch Ależ Ty masz wyobraźnię...! Pasy trzeba zapinać. Czy mogę spytać co Cię tknęło, aby pisać o więzieniu w Guantanamo? Przerażające co tam się wyprawiało, mam nadzieję, że już nie wyprawia. Starałam się wyśpiewać do Guantanamery, ale treść mnie hamowała, choć refren jedzie do melodii na pewno.