dmnkgl

@Nata_Kruk Zło dobrem zwyciężaj ;) Cieszę się, że się spodobało i dziękuję za komentarz. Pozdrawiam :)

@error_errosPamiętajmy, że mózg jest organem wysoce energochłonnym. Niechęć do używania go nie jest niczym dziwnym ;) Pozdrawiam

@Michał Śnieżnik Niby powtórzenie, ale dobitnie pasuje do atmosfery tamtych dni. Cały czas pamiętam jak w radiu przed zaśnięciem słuchałem listy nazwisk ofiar. Za wiersz dziękuję i pozdrawiam

@Julia Álvarez Nie byłoby, bo łamie się jedenastozgłoskowiec, ale poprawić można :) @valeria Nie rozumiem dlaczego jedno ma wykluczać drugie. @Pi_ Uśmiech chciałem tym wierszykiem obudzić, więc bardzo mi miło :) Dzięki za uwagi krytyczne, poprawka już jest i mam nadzieję, że czyta się już lepiej. Pozdrawiam serdecznie

Wiosna nie pyta nikogo o zdanie. Jest jak komornik z mokrą rosą głową Co rankiem ściąga zastawę stołową Choć chyba widać, że wciąż jem śniadanie! Dywany trzepie tuż pod moim oknem I tam pół biedy, że wali od serca, Ale że pyli i tak nos mi skręca, Że do niej zejdę i w kalendarz kopnę. Z pewnością myśli, że jest ponad prawem. Gdzieś ma podatki i wolność do zimy. Wandali chodnik kępą koniczyny, Noc cicho kradnie i wydłuża jawę. Co jej zrobiłem, że robi mnie w trąbę? Dalej się droczyć już nie mam ochoty. Pora zakończyć te końskie zaloty- Niech no ją dorwę, to do tańca porwę!

@opal Witam, jak widzę mój mały rajd nie przeszedł bez echa ;) Nie zaglądałem tu chwilę i zwyczajnie chciałem nadrobić zaległości, a twoje wiersze zdecydowanie warte nadrobienia były :) A nad tym jeszcze pomyślę, bo rzeczywiście zgrzyta. Pozdrówka :)

@Pan Ropuch To tu, to tam ;) Weną zasłaniać się nie będę, bo w ną nie wierzę, ale można powiedzieć, że zbierałem inspiracje, która muszą jeszcze dojrzeć do zamknięcia w słowie. Pięknie dziękuję za przywitanie :) PoZdrówka!

@Sylwester_Lasota Proszę bardzo :)

@Agrafka W punkt ;) Z drugiej strony nie rozumiem czemu taki podział jest anachroniczny, skoro jest całkiem naturalny i zrozumiały dla osób z poezją niezwiązanych. Czy mogłabyś rozwinąć temat? Pozdrawiam @Sylwester_Lasota Bardzo mnie to cieszy, bo i ja miałem niezły ubaw pisząc :) Nie jest to może specjalnie ambitny tekst, ale z twojej relacji wynika, że swoje zadanie spełnił ;) Pozdrawiam

@opal Czołem :) Manifesty mają to do siebie, że szybko się starzeją. Wszak :,,Ten pożytek z poezji, że nam przypomina, Jak trudno jest pozostać tą samą osobą." Ten pochodzi sprzed ponad roku, ale odkryłem go na nowo całkiem niedawno i uznałem, że warto będzie się nim podzielić. Odpowiadając na pytania: pisanie jest w ogólności trudne. Ubranie w słowa jakiejś myśli i zachowanie walorów artystycznych to niełatwa rzecz. Porównując jednak trud jaki trzeba włożyć w zrymowanie jakiejś treści, a przedstawienie jej ,,na biało", dochodzę do wniosku, że tak, łatwo jest pisać bez rymu, o rytmie nie wspominając. Oczywiście, że można :) Pytanie- po co i w jaki sposób. W tekście kieruję małe prztyczki w nos poezji białej, ale z konkretnego powodu. Taka forma w moim odczuciu odbiera wierszowi melodyjność, a przecież poezja wywodzi się od muzyki, jest grą tak znaczeń, jak dźwięków. Można mieć inne zdanie i właśnie dlatego o gustach się dyskutuje ;) Nie można co prawda w wyniku takiej dyskusji przekonać kogoś do zachwycania się nad czymś, ale za to można dowiedzieć się dużo o drugim człowieku, co jest w mojej opinii zawsze wartościowe. Pozdrawiam serdecznie i dzięki za niezgadzanie ;)

Łatwo jest pisać bez rytmu, bez rymu Lecz pytam się czemu Wyzbyć się rymu? Bo to nie trendy, bo przestarzałe? Ludzie pisali tomiszcza całe Tercyną, sekstyną i Bóg wie czym jeszcze Powiesz że byli to wybitni wieszcze Lecz życie strawili Na krotochwili I grafomańską modę szerzyli Zrobisz niesłusznie i niesprawiedliwie Lepiej w naiwnym jest trwać podziwie Niż w zadufanej dla formy kpinie Lecz nie udawaj I się nie staraj Uznać za swoje Co nie jest twoje Nie czujesz, trudno, jesteśmy różni, Ale na litość, chociaż nie bluźnij! Prawda to piękno, rymy to sedno Jezyka zapach, aromat i smak Czy się spodoba? To wszystko jedno, Więc celebrujmy rymy ot tak! Sztuka rymbicia jest często żmudna Ale nie próżna, ale nie nudna! Tych słów sie strzeżmy Rymkucie wskrzeszmy! Przejdźmy od podstaw- słowem się cieszmy! Aby melodii rozpalić krztynę, Zgładzić białoty współczesnej winę Przedstawiam śpiewnik Przeróżnych technik: Nie bój się rymów banalnych czasami Przez wprawę stajemy się artystami Nad rymstwem trzeba godziny gubić Ażeby wzbudzić Szacunek ludzi (Choć gdy to główny powód by tworzyć To lepiej w czasie swój plan odłożyć) Czasem zaś trzeba ułożyć dwie wersje Wyciąć dygresję Tworząc poezje Można naginać wzory języka Od ram słownika Po synestezję Łączyć końcówki zdań gramatycznie Albo lirycznie-niegramatycznie Sztuką jest wcielać rymy fizycznie Rymować codzienność z niecodziennością Wielkość z małością Wzgardę z miłością Łączyć skłóconych, zaprzysiężonych Wrogów tym rymem do cna zawstydzonych Rymować postęp i konserwatyzm Chołd i ostracyzm Chłód i fanatyzm Rymować na drugie piętro stopnie Z dziewczęcym uśmiechem złapanym przelotnie Lub czarną kawę rymować z mlekiem Każdą sekundę, z dekadą, wiekiem Boga z człowiekiem Niechaj poezja z słów się wymyka! Niechaj nam żyje pantoliryka!

@Kot Witam ponownie :) Wychodzę z założenia, że jak nie ma się o czym pisać, to najlepiej nie pisać, z czego wynika np. moja rezerwa do wszystkich wierszy o tzw. wenie. A tu powody są bardziej prozaiczne niż wypalenie materiału- po prostu zbliża się sesja i czasu na poezję jest ciut mniej niż zwykle ;) Pozdrawiam

Bardzo ładny fragment :) I ten też :) Łatwo się w tym wierszu odnaleźć. Jeśli chcesz jeszcze jakoś ulepszać tekst, to zwróć uwagę że w przedostatniej strofie trochę średniówka ci się rozjechała, a w ostatniej pierwsza linijka jest za długa. Pozdrawiam

@Andrzej_Wojnowski Na temat wielu religii się nie wypowiem, bo za mało wiem, ale zobacz, że już w samym katolicyzmie masz różne perspektywy na kobiety. Z jednej oczywiście św. Pawła i wyższość mężczyzn nad kobietami, podejście wywodzące się z tradycji żydowskiej, według którego kobieta jest stworzona na końcu, ponieważ jest zwieńczeniem i dopełnieniem dzieła stworzenia (czyli wyższość kobiety), szeroko rozwinięte kulty maryjne, albo takie, pochodzące z listu do Galatów (mi najbliższe): "Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie." Podsumowując, wydaje mi się, że spłycanie religii do narzędzia patriarchatu jest za dużym uproszczeniem.

@WarszawiAnka @Waldemar_Talar_Talar Bardzo mi przyjemnie :) @huzarc Czasem nawet oddycha się z przyzwyczajenia... @Radosław Jeśli udało ci się to znaleźć pomiędzy wierszami, to bardzo się cieszę, bo też coś podobnego chodziło mi po głowie :) @Sylwester_Lasota Masz rację, że to uproszczenie, przy czym na swoją obronę stawiam formę tekstu, która pewnych uproszczeń się sama domagała. @Luule Dla ciebie to nic nowego, a dla mnie to autoterapia :) Rzekłbym więcej, ten typ autora tak ma ;) Niestety jakąś manierę każdy w większym lub mniejszym stopniu posiada, przy czym tej akurat chciałbym się wyzbyć. Wiersza pod tym kątem już nie zmienię, ale w przyszłości nad stylem z pewnością popracuję.

@Andrzej_Wojnowski Sprowadzanie przeżycia tak intymnego, głębokiego, jeśli nie powiedzieć mistycznego jakim jest macierzyństwo do ,,noszenia" to jak przeczytanie dwóch zdań z grubej księgi i wyrobienie sobie na ich podstawie zdania o całości. Nie mogę się zgodzić z perspektywą peela, ale autorska zakrawa mi o idealizację, co też jest dla mnie nie do przyjęcia. Kobiety to wbrew pozorom wcale nie inny gatunek, a różnice, które tak wszyscy lubimy podkreślać są drugorzędne w stosunku do tego kim dana osoba po prostu jest. Pozdrawiam

@[email protected] Wytnie- podetnie nogi snadnie I kto wie w jaki dół się wpadnie. Zdrowia Grzegorzu :) @Jacek_Suchowicz Może i zawiera, ale w mojej opinii na tym zyskuje bo bardziej płynie (co jest chyba ogólną cechą nieparzystozgłoskowców). Dziękuję za krytykę, ale tym razem zostanę przy tym co jest :) Pozdrawiam serdecznie

@Marek.zak1 A co jeśli masz już kochającą kobietę i przez pogoń za karierą ją stracisz, bo poświęcałeś jej za mało czasu? Życie pisze różne scenariusze i nie zawsze ambitny cel optymalizuje preferencje. Różnie też można definiować sukces. Moim zdaniem najważniejsze w tym wszystkim jest to, by wiedzieć czego się chce. Pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Oczywiście, że tak, ale mówisz o ludziach z dobrze ugruntowanym systemem motywacji. Jest to jednak wiersz skierowany raczej w stronę osoby porwanej przez wyścig szczurów, albo po prostu zagubionej w życiu. Takiemu człowiekowi ambitny cel nie zapewnia sensu, a przynajmniej nie z definicji. Wielu chce je osiągać, ale ich prawdziwym celem jest zazwyczaj coś innego- potrzeba akceptacji, bycia kochanym, poczucie bezpieczeństwa... po prostu coś leżącego głębiej w psychice. Prowadzić to może do tego co starałem się poruszyć w ostatniej strofie- spalenie w imię tego co było cały czas na wyciągnięcie ręki. W założeniu nie jest to więc tekst nawołujący do jak to ująłeś ,,truchtania", ale zastanowienia się na czym w życiu najbardziej nam zależy. Pozdrawiam serdecznie :) @opal Wracając do biegu odpowiem, że bardzo mi miło to od ciebie słyszeć :)

@duszka Może dlatego, że kiedy człowiek się zatrzyma łatwiej mu dostrzec piękno? Dzięki za wizytę :)

@Wątpiciel @Gosława Bardzo mi miło :)

@opal Pozdrowienia dla mamy, maleństwa i misia ;)

Za czym tak biegniesz przyjacielu? Cień chcesz przegonić, zachód słońca? Tak bardzo dotrzeć chcesz do końca, Że zapomniałeś swego celu. Bieg dla biegania, wiersz dla słowa, Szum aby zdławić ciszę w sobie. Doprawdy, możesz stać na głowie Lecz sensu brak się nie uchowa. Jest niczym dziura wewnątrz serca Która tak łaknie wypełnienia Że życie w dziwny trans zamienia, I świat w twych oczach wskroś przekręca. Więc się zatrzymaj choć na chwilę, Nim przyjdzie życia zima siwa. Posłuchaj co z oddali wzywa, Niech troski pozostaną w tyle. Może odpowie ciszą ziemia, Może wiecznością wiatr zaszmera A może tu, w tym co jest teraz Odnajdziesz cel i sens istnienia. Bylebyś losu nie podzielił Tych którzy gnając, brnąc przez życie Spalili siebie całkowicie By zdobyć to, co zawsze mieli.

@Czarek Płatak Najchętniej to jednak bym uciekł w Tatry, przy czym oczywiście trzeba wiedzieć w jakim sezonie ;) Dzięki za wizytę :) @Tomasz Kucina Trudno by mi było precyzyjniej to wysłowić. Przy czym jest jeszcze jedna, prostsza interpretacja- peel najzwyczajniej w świecie się zakochał, więc cały świat go cieszy, maluje się na zielono :) Pięknie dziękuję za tak szczegółową interpretację :) @Gosława Znaczy, że cel został osiągnięty :) Pozdrawiam serdecznie

@Tomasz Kucina Abstrahując od lewicy i prawicy, duchowości , Platona i feminizmu, świetny wiersz ci wyszedł :) Jakoś od trzeciej linijki zacząłem go sobie czytać na głos i tak wyruszyłem w podróż przerywaną co chwilę nagłym atakiem wesołości ;) Szacunek się należy jak nic. Pozdrawiam