MIROSŁAW C.

wspaniałość barw przyprawiona wonią szafranu jak obłok nad morenowym pejzażem oniryczny taniec w przestrzeni bez granic zaciera rzeczywistość oczarowany spalam się w lustrze słońca

Pytanie z ogrodu filozofii. Ilu ludzi tyle możliwości... Pozdrawiam.

@Łukasz Jasiński No tak. Jak okiełznać nasze wady, skoro wojna plemienna zmieniła im "status" - na cnoty. Przepraszam, nie wiem.

naród wspaniały tylko ludzie kurwy jak mawiał Józef Piłsudski co później potwierdził przewrotem majowym i o czym też świadczą wspomnienia kuracjuszy Berezy Kartuskiej na poziomie barykady między zwaśnionymi plemionami których nijak nie potrafię zrozumieć polowanie na drobiazgi czyli szczególny rodzaj schizofrenii kiedy łowy rozpoczynamy w nagonce a kończymy jako zwierzęta łowne darz bór cokolwiek miało by to znaczyć (lifting 2024)

@Łukasz Jasiński Konstytuta – prostytuta. Józef Piłsudski. A dziś, to chyba aktualne jak nigdy. Mimo wszystko, tekst jak dla mnie - na duży plus. Pozdrawiam.

@Andrzej_Wojnowski To się czyta !

@poezja.tanczy Dziękuję za prenumeratę :) Pozdrawiam.

@MIROSŁAW C. Dziękuję bardzo za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam.

Dziękuję za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam.

@andreas Dziękuję.

@poezja.tanczy Dziękuję i pozdrawiam.

słuchając świerszczy i poświstywania wiatru wśród jedwabnych draperii następuje ceromonia karmienia i pojenia zmysłów patrzę smakuję dotykam i spaceruję po dobrze określonych muślinowych trajektoriach gdzie otwierają się kwiaty niczym kwitnące ogrody królowej Saby tak jakby przed chwilą pomalowali je boscy koloryści od dziś do końca świata chciałbym ukryć swój skarb przed wszystkimi oczami

@Leszczym Właśnie skończyłem czytać "Cichy Don" i to mi jakoś dobrze weszło...

@Andrzej_Wojnowski "W końcu nie od dziś wiadomo, że mężczyzna żeni się z piękną dziewczyną, a za jakiś czas budzi się w łóżku z kopią teściowej" . Pozdrawiam.

@andrew Tymczasem bielmo nie spadło z oczu świata, trzeba czekać...

moje palce wzdłuż linii twojego ciała uwikłane i szamoczące się jak trzepot ptasich piór nad musującym oceanem co obmywa powieki śpiewnym gwarem klęczę w środku spienionej żądzy niczym antyczny bohater przetykany srebrną nicią świtu triumfalnie układam strofy litanii aż przylgniemy do siebie na łuku tęczy siedmiu obietnic wieszczów

@Ajar41 Zabawny - bardzo :))

@Leszczym Dziękuję bardzo :)

...i tak do końca świata.

pomalowani światłem lampionów i cieniem rabat rozwiązujemy kolorowe chusty tęczy na wpół materialni w świętej niepamięci drwimy z próżni

A jeśli już jesteśmy w literackiej kuźni: "Komu najlżej w piekle? Zadają sobie i odpowiedają: kowalom, bo ci już na tym świecie nauczą się przy ogniu, to im tamten nie szkodzi". Pozdrawiam.

@Sylwester_Lasota Przednie. Pozdrawiam.

@Waldemar_Talar_Talar Idąc za wiodącą metaforą - każdy dzień to kromka chleba, przesmarowana biegiem wydarzeń. Pozdrawiam.

@MIROSŁAW C. Dziękuję za komentarze, pozdrawiam.

@Andrzej_Wojnowski :) klasyk ! @andreas Bezsprzecznie @poezja.tanczy ...a no przykro. Dziękuję za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam.