Magdalena

Przyjdź do mnie kiedy nie przychodzisz Otwórz drzwi żeby nie otworzyć Zamkni mi usta nie zamykaj oczu Rozsyp pocięte blaszki wzroku nie odrywaj, nie, i nie odkrywaj mitologicznego boku siedź prosto jak w reklamie dysz i zocz co się wystanie miły mój

raczej liść za liściem aż w lodzie cierpliwie schłodzi się rozigrany puls

nie, jeśli zastawię wieś I kozy pędzone batem

zakupię wierzę z dużym emblematem

Spaceruję pośród knieji niczym innym tylko głową śpiącą w bloku

@[email protected] Umknąć zdołał tenże czapkować mu już nie chcę Wzajemnie

Czy tak można śmiesznie cierpieć? Czy zasadniczo można? Skręcona noga kołysze się przecież śmiesznie Uderzam na ulicy w słup jest śmiesznie świat się regeneruje mózg się uspokaja taki jest poważny Śmiech to klęska upadek upadanko małe jeszcze mniejsze

Czym jestem jeśli nie tym że się boję Czy jeszcze będę swoim nastrojem brak słów i brak obrazów brak słów to brak obrazów pękam na różowo uchodzę w pastelach przerażonych światłem lamp pozbieram kropelki i rozluźnię krtań bo brak słów i brak obrazów

Zdróweczka, ciał@[email protected]

@[email protected] Nie, nie powinno Pozdrawiam również

Wracam do czynności tylko granat z trzema znaczeniami napoi, ubierze i rozerwie mnie Nic w całości - czynność - ruch i przemoc mojej woli mocy do mnie idziesz? Do prawdy, do mnie idziesz?

każda się wymawia nikt na to się nie umawiał mawiał że się cieszy groszki na gruszy kaktusy na pieczy wie jak to jest

@8fun Dziękuję

Pistacje są jak żarłoczne kwiaty inny rodzaj zdaje się być innym rodzajem strachu jest sporo o paznokcie walczą palce każdego tygodnia satysfakcjonuje przyrost każdego paznokcia męczącego włosy i skalp dla Indian męczących film

Jest raczej jak rzeka rwąca zerwała parę męskich bluz

Buka nie jest nazbyt nęcąca nosi się ja chłopak, i już.

jej postać jest migocząca traci krople plusk, plusk, plusk

lasem idzie Buka, mówi mi drwiąca Mimi, mimo obaw nie sznuruję ust

coś mi tu aluzyjnie trąca lepiej pójdę do lasu po chrust

Skoro coś nucisz to już się poddam idę nadrobić parę mądrych mów

Może przez okno wyrzć tułów potem pozbierasz cały kram

Wyjdź proszę na słońce, ów promień waży kosmiczny gram

Przerażona wyobraźnia schowała tam mnie w pościel obrazów, muślin i krabów

postawa zachęceniem ciemnogranatowym kolorem znaczy słowa czyjaś ręka i nic się nie zdarzy bo nie ma spacerów do innych miast żałuję baśni, mojego zielonkawego życia w którym nic się nie zdarzy co z baśni zostało a jednak wyrywam z otępień ciało moje ze słów nic się nie zdarzy i idę doliną odwag bo nie ma jednej odwagi potem idę dolinami bo niemy krajobraz pierwszą, drugą i trzecią mówi do mnie postaw

Czy ona tu w ogóle była? Ach, była z nożem i okiem zapamiętałym