Magdalena

Może i tak, pewnie jak życie znam, ba.. Ty je może lepiej znasz jak własną drogę do domu

On? ominołby nas i wskazałby garb mówiąc: to też wina wielu wielu tomów

Janku i to jak, grają głupców i mówią: ART A ja? no cóż, córka pianomów

raczej nie, to taki żart odałam go tutaj w wasze miękkie ręce

Piszę Cię po polsku bo zakwitły jabłonie a nie wiśnie czerwone czy różowe jakie wolisz usta Dżołlin? Tik tok tik tak tam jesteś tam? Nie ochronię magnolii i bzów Ale zostaw kwitnące jabłonie Dżołlin piszę o Tobie ja Doly Zostaw proszę jabłonie

Już mówię, miał go De sade Mam ja, takie smutne serce

Może kąsać wiatr i nadgryzać grad bez obaw o połknięcie szczęki

zrywam gumki recepturki rozsypie się plastikowa huć

rym zastyga z przepicia ...wa na wyklętego poetę zbyt skromnie orzę

Janku, uwierzyć nie mogę w taką pozę nieczułe stworzenie, może to tryk?

z ostatnim słowem wychylam dozę za którą idzie czerwień lic

Nie spotkamy się w drodze? nie można się razem mylić

Pójdę za nią w czarnej todze będę głosem szumną pianę bić

Maleńka złość coś tutaj łupie Sucho, sucho. Masz, popij.

Jak mam wysłowić ciężar rosy Ciebie tną wiatry nie jestem niczym podobnym nie pisać wcale malować się i stroić pijąc rosę pita nie ciąży nie czyni mi chłodu na skórze nie zbiera mi się pod oczami być daleko gdzie wszystko jest nie pisać wcale być kobiecą bez nadmiaru ambicji Tak mi dopomóż Boże złoty, djamentowy wieczny

Jak by to powiedzieć Judaszu żeby nie szeptać o tym Cali płoniemy od nadgarstków do kości z przemęczeń wielokilometrowych Judi tak, tak ukryję twoje imię I pozbieram się w ciszy zimnych mebli

Ściągam kapelusz w ukłonie.

Jak Ci powiem, że nie miałam pojęcia o istnieniu czegoś takiego jak akrostych to mi nie uwierzysz.

Dziękuję za przysłówek, zawsze je mylę. Pozdrawiam

Rzecz tak niedogodna dla ludzkości, że aż stała się napędem do rozwoju technologii

@[email protected] Dziękuję, pozdrawiam

@Sylwester_Lasota Staczam się raczej a nie płynę Taborami dzikich pięknych ludzi Anonimowych uwiedzionych budzi Rankiem widok wczorajszego drzewa A mnie się wydaje że ich już nie ma Miny wczorajsze zamyślone inne Spalam w pamięci kiedy zasypiam I tylko staram się dla mnie-dzikusa Ę i Ą rano nie nadużywać

Panie podniebny Stwórco przetwarzanych stworzeń Kręcę się już z dala od Ciebie Przebijam kartkę, obrus i promień jak dawno mnie tu nie było jakże musiało mi być niemiło Panie podniebień rzuć tutaj okiem daj mi powody żeby być wzrokiem

Takiej melodii nam dziś potrzeba Uratowanej jeszcze z przedszkola Tamburynkiem waza potłuczona Ubabrane w kolorach czoła Ratuj, ratujesz i nie uratujesz Umyka piosenka, tamburyn, ona Takiej melodii nam dziś potrzeba Uhahanej na widok nieba Dzięki, cześć

@Sylwester_Lasota Na to wychodzi, że nie jestem gapą Odczytuję sama sobie ze swego Tutaj z Tobą postępowania Obrzucam więc świeżą trawą Poprzednie strofy bez wyraźnych znamion Akrostychu, przemilczę i przepiję je kawą