duszka

@Dawid Rzeszutek Tak, gdy patrzymy zbyt długo wyłącznie w keirunku zła - zaczyna nas ono wewnetrznie zabijać... Zachowujmy w sobie zawsze miejsce dla istniejącego obok niego lub w jego cieniu dobra. Pozdrawiam :)

@Dragaz Dziękuję Ci i pozdrawiam :)

odebrać ci cierpienie jest moje ślady sam zetrzesz a głębsze się powoli wypełnią bielą prawdy sypiącej cicho na twoją ziemię

@Wiesław J.K. ... "wielkolud, lecz taki w sam raz".. Tak! :) Przeczytałam z przyjemnością :) Pozdrawiam.

@Waldemar_Talar_Talar Lubię wypowiadać to słowo, też zdrobniale, ale równie duża radość sprawia mi, je usłyszeć - gdy jest do mnie skierowane :)

@beta_b Wstrząsający wiersz... Pomimo pozornie rzeczowego, obojętnego tonu, a może właśnie przez to. Forma, stylistyka bardzo wspólgraja z przekazem i wzmacniaja go. Dla mnie to wypowiedziane lakonicznym tonem rozpaczliwe wołanie o pomoc. Serdecznie pozdrawiam :)

@lovej W stanie miłości kontakt ze światem jest bliższy, pełniejszy, bardziej "braterski" i "siostrzany"... To odczytuję w Twoim wierszu. A ostatni wers, w który mówi o "zapisywaniu imion pod dobrymi rzeczami" przemówił do mnie szczególnie. Pozdrawiam :)

@error_erros Myślę, że przeszłość przemija, gdy zostanie "przerobiona" na teraz i zostanie w ten sposób "pożegnana". Często nosimy w sobie pytania i niepokoje z przszłości - gdy tego jeszcze nie zrobiliśmy. Delikatny, trudny i ciekawie przekazany przez Ciebie temat :) Pozdrawiam.

@Waldemar_Talar_Talar Piękna, cenna chwila... Jeden z objawów głebokiego człowieczeństwa. Pozdrawiam :)

@andrew A więc jest to możliwe... Ta cudowna wolność, którą daje pragnienie istnienia. To ono jest tą siła pokonującą zniewolenia. Nie dostregałam tej zależności, a przekonuje mnie. Tak, jak Twój wiersz. Pozdrawiam :)

Tak, już malutkie dzieci maja swoje ciężary, których nie można im w całości odjąć... Dlatego tak ważne jest, od początku dodawać im siły i odwagi miłością. Dziękuję Ci za tą myśl i pozdrawiam :)

Ten fragent będący zakończeniem ujmuje mnie - sformułowaniem i wrażliwym obrazowaniem. A cały wiersz rozbraja niewinnością i ufnością :) Pozdrawiam.

A może raczej nie odrywajmy się od niej, tylko zmieszajmy z nią to, co istnieje ponad nią... Bo może stamtąd własnie pochodzi ten przyrost siły pomagający nam nosić ciężary życia. Pisząc to myślę o Bogu :) Dziękuję Ci! :) Tylko jak tu pokonać to przyciaganie ziemi - za życia..? Ale wizja podoba mi się :) Dziękuję! Czytając to pomyślałam o prawdzie... Tak, ona tez może być odczuwanym ciężarem, i zawsze tym, którego nie powinniśmy z siebie zrzucać. Ciekawe :) Dziękuję Ci :)

A ja właśnie przed tym przestrzegam - bo mam wrażenie, że wtedy zrzucamy je na inne, niewinne barki, albo komuś innemu pod nogi i przyrost siły oraz "pogłębienie śladów" nie są dla nas możliwe... Oczywiście mam na mysli własne ciężary, a nie te narzucona nam prze innych. Może to miałeś na myśli. Dziękuję Ci i pozdrawiam :)

I znowu znalazłam w Twoim wierszu fragment, który mnie ujął. Jest w nim miłość i poezja :) Pozdrawiam.

@Adam Zębala Zobaczyłam piękno i poczułam chłód :)

@Leszczym Zbliżam się do przekonania, że jedyna pewność jest nieokreślona i że w nieokreslony sposób zaczyna się we mnie rodzić i wzrastać - osadzać mnie w realu. Nie wiem jak :) Pozdrawiam.

...albo o jednym i drugim... Dobra myśl :) Dziękuję Ci za nią i za pochwałę wiersza. Jeśli się je świadomie przyjmie, z nimi pogodzi. Takie moje doświadczenie i odkrycie. Dziękuję Ci :) @poranki@iwonaroma@Dobry, Zły i Brzydki Dziękuję Wam! :)

a gdy nie ucieknę przed nim się pochylę - przysiada mi na plecach spokojnie, nie uwiera a ja idąc wolniej - rosnę w siłę robię głębsze ślady

@Dragaz Ta miłość obdarowała Cię siłą, którą zwyciężasz koszmar :) Piękne, wzruszające zakończenie pokazujące, jak z niej czerpiesz. Pozdrawiam.

Dziekuję Ci :) A "literackie" zaskoczyło mnie i oznacza może, że używam w wierszach nieco innego języka niz ten codzienny... Wiem, że dobieram i ustawiam słowa z uwagą wsłuchując się w siebie. Pozdrawiam Cię.

@poezja.tanczy Chyba największą nasza biedą jest brak własnej aktywności (woli życia?), też ten niezawiniony... Dlatego unikam stwierdenia, że jesteśmy temu w całości sami winni. To trudny, złożony temat. Pozdrawiam :)

@iwonaroma "oberwanie chmury liści"... Ciekawie i obrazowo :) Tylko zastanawiam się czy "lato" jest potrzebne. Pozdrawiam :)

@minerva Ciekawy wiersz, ale mam zwykle mały problem z wyjasniającymi rozwinięciami, dlatego też i w Twoim wierszu przemawiają do mnie i pobudzaja do refleksji już wystarczająco dwa pierwsze wersy każdej zwrotki. Pozwolę sobie dla zobrazowania je w nieco skróconej formie zestawić: Ale to tylko moje subjektywne podejście :) Pozdrawiam :)

Piękny trójwers rozpoczynający trudne rozważania... A może nie myslec wtedy aż tyle, lecz zagłebić się w tej chwili, poczuć wdzięczność..?