duszka

@Waldemar_Talar_Talar@Andrzej_WojnowskiDziękuję Wam! :)

@Sylwester_Lasota Niezwykły, zaskakujący perspektywą, z której przemawia, wiersz. W Nim "mówią" do nas Ci, co "na wieczność" już odeszli i mówią tak, że skłonna jestem im uwierzyć. Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk Pięknie i "zręcznie" przeplatsz rozmaite obrazy i odczucia, łączysz we wzruszającą calość... Pozdrawiam :)

...a czasem ja je opuszczam, zatrzymuję się na brzegu i żyję jakby "na niby"... O takich stanach chciałam napisać. Ale twoja refleksja tez do mnie przemawia - dziękuję :) @TectosmithMiło mi :) Dziękuję.

bo nie tylko śmierć odbiera życie są w nim chwile wyrzucające mnie na brzeg - tam zamieram a ono dalej płynie jak gdyby nigdy nic

@A-typowa-b@Kamil Olszówka Bardzo mi miło - dziękuję :)

@Somalija Skromną formą sygnalizujesz ból, jego rózne formy, co go szczególnie pozwala odczuć... Wiersz pozostawia głębszy ślad i pozostaje w pamięci. Pozdrawiam :)

@Polman Przejmujący swoją "surowością" wiersz... Tak, zbyt często chodzimy po ziemi samotni - "równoległymi" drogami i dopiero po smierci, pogrzebani w niej zostajemy zjednoczeni, ale już niezauważalnie dla świata... To dla mnie nowe, niezwykłe spojrzenie na nasz los i nowe odczuwanie dzisiejszego dnia. Pozdrawiam.

@poezja.tanczy Może w każdym "oglądaniu" nasz duch oddziela sie nieco od ciała, żeby objąć większą przestrzeń i widzieć jaśniej.... Ciekawa myśl, do której prowadzi Twój wiersz :) Pozdrawiam.

@Kamil Olszówka Gdy nieszczęścia i śmierć przyjmują taki masowy wymiar, łatwo zapomnieć, ze każde pojedyńcze nieszczęście to osobny dramat i z każdą śmiercią kończy się dla kogoś cały świat... Łzy dotyczą i dotykają "pojedyńczo". Poruszający wiersz. Pozdrawiam.

@Radosław Myśle, że nasze ludzkie życie przede wszystkim na tym polega - na pokonywaniu najróżniejszych "oporów", które odgradzaja nas od jedności ze światem... Lekko i jednocześnie wyraziście oddałeś to trudne zjawisko, które dzisiaj ma szczególne znaczenie. Pozdrawiam :)

Niezwykłe jest dla mnie to doświadczanie, że się wzajemnie uzależniają - żadna z nich nie jest sama. Dziękuję Ci :) U mnie zdecydowanie tak, bo choć jest jeszcze niestabilna i niedojrzała, to już potrafi ochronić mnie przed rozpaczą, która wczesniej wpędzała mnie w depresję. Dziękuje Ci i również najlepiej pozdrawiam :) Tak, slogany maja coś z programowania, ale są też mądrości, które w tak intensywny i trafny sposób wypowiadaja prawdę, że budzą nasze uczucia i myśli, uświadamiaja nam, o co w życiu chodzi... Dziekuję Ci i również miłego dnia :)

@Piotr Samborski To jakby przebudzenie serca, jego ożywienie, a może nawet "zmartwychwstanie"... Niezwykły temat pięknie i wrażliwie przekazany. Pozdrawiam :)

@viola arvensis W ten łagodny sposób jesteśmy znowu z nimi razem, a oni - z nami... Wzruszył mnie Twój wiersz. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Rozpoznaję tu miłość mieniącą się różnymi odcieniami, tak jakby wszystkie odczucia w siebie wchłaniała i w sobie jednoczyła... Piękne. Pozdrawiam :)

To niełatwe być dobrym człowiekiem, ale już sama tęsknota za tym i dążenie do tego chroni nas przed poddaniem się złu - pomimo zranień i własnych potknięć. Wierzę w to i w to, że u Ciebie jest podobnie :) U mnie jest. Pozdrawiam :) @iwonaroma Dziękuję Ci i pozdrawiam :)

Tak, nieraz własnie w smutku doswiadczamy rozjasnienia... Rozjaśnienia spojrzenia. Dziękuję Ci :) Może znaleźli, czy postawili sobie inne - do innych celów... Dlatego odczuwam, że wszyscy potrzebujemy (jakiejś) wiary. Dziękuję :) Dziękuję Ci za pozytywny odbiór i przemyslenia na temat formy - wezme je pod uwagę :) Wiem, o czym piszesz, ale w tych tysiącach przykładów, pomimo, ze nazywały sie wierzącymi, nie było tej wiary, o której spróbowałam napisać w tym wierszu - wiary nierozłącznie zjednoczonej z nadzieją i miłością. Ja nazwałabym ją "prawdziwą". To wszystko :) @Natuskaa@Andrzej_WojnowskiDziękuję Wam :)

rozwierają się rany na oścież a dłonie kulą się w pięści bez nadziei i uderzają bez miłości na oślep

@Andrzej_Wojnowski Nienawiść niszczy inaczej, niż czas... Teraz w mojej głowie "kłębią się " na ten (bardzo ciekawy) temat myśli :) Pozdrawiam.

@Waldemar_Talar_Talar To chyba lęk, tak je zniekształca, ża staja się niezdolne do lotu... Wiersz porusza i zastanawia. Pozdrawiam :)

@JaKuba Tak, śmierć jest "uwolnieniem" od tego, co złudne i jednoczesnie od trudności pozostania w prawdzie... To ciagła walka, która w niej się kończy. A "magiczne" dla mnie jest w niej to, ze obecność znajomej mi zmarłej osoby przenosi sie do mojego wnęrza w sposób niezwykle odczuwalny. Lakonicznie o śmierci - pomimo jej "powagi". Ciekawe :)

@Natuskaa Takie sny to dobry, niespodziewany dar dla nas - do skorzystania z niego... A wiersz prawdziwie piękny :) Pozdrawiam.

@Kwiatuszek@Adam Paśko Miło mi :) Dziękuję Wam!

@Rafael Marius Wiara, nadzieja, miłość są odpowiedzią na przemijanie i związane z nim cierpienie, a Ty dołączasz do niej subtelną wizję "wejścia w wieczność". To moje odczucia :) Pozdrawiam.

@Adam Paśko Bolesny temat poruszyłeś... Bolesność bycia człowiekiem. Określenie "(zioniące) pęknięcie w duszy człowieka" wydaje mi sie bardzo trafne i obrazowe w odniesieniu do tego. Poczułam Twój wiersz. Pozdrawiam :)