duszka

...i niech będzie tym wolnym motylem, a w przypadku moich wierszy raczej motylkiem :) . @Natuskaa miło, że wpadłaś, dziękuję :)

...a może pisałam o Bogu..? :) Chociaż dla mnie jest on w każdej chwili prawdziwej miłości obecny Pozdrawiam :)

Urokliwe, głęboko sięgające obrazowanie.., ktore jednak nie odsłania mi od razu przekazu, przez co "zmusza" do wielokrotnego czytania i jednocześnie powielania odczuwanej przy tym przyjemności... Pozdrawiam :)

Każda niezgoda z naturą, wewnetrznie boli... I wydaje mi sie, ze czuje ten ból w Twoim wierszu... A co do jesieni, to przekonałam się, że robi się piękniejsza, gdy się ją polubi :) Pozdrawiam.

Bardzo sie cieszę z Twojego odbioru, Waldemarze! Dziękuję Ci i pozdrawiam :) To mi też przjemnie :) Pozdrawiam @Joachim Burbank Miło Cie widzieć :) Dziękuję też za czytanie i głos :)

Tak, to szczególna radość, taka delikatna, ale sięgająca bardzo głeboko :) Czuję ją też teraz :)

. że, gdy chwycisz mnie za rękę to nie myślę już o niczym wypełniona cichym niebem bez słów inaczej jestem .

Twój wiersz to potwierdza :) Z przyjemnością go przeczytałam i współodczuwałam z nim. Pozdrawiam.

Myślę i czuję, że ten pełny obraz jest też w nas zapisany, że go w sobie nosimy, i że według niego możemy te rozrzucone cząstki puzzle, które znajdujemy na naszej drodze przyporządkować i ukladać w nasze życie... Bardzo ciekawy wiersz, o zdecydowanej, a jednak otwartej wypowiedzi. Lubię to. :) Pozdrawiam. .

Tak, "niestety musi obok być", jeśli chce się w pełni i pełnią zyć... Podoba mi się w Twoim wierszu ta otwartość na ból i jego przeżywanie , oraz ta końcowa odpowiedź szukajaca pogodzenia się z nim. Czuję w tym miłość do życia. Pozdrawiam :)

Prawda też jednoczy, tylko ona :) Pozdrawiam Cie również :) . W ostatnim "na zawsze" zawarłam moją (naszą) tęsknotę za wiecznością czy nieśmiertelnością.., taką w prawdzie i miłosci, a więc nadałam mu inne znaczenie niż powyżej. Dlatego go zostawię :) Niemniej dziekuję za miły odzew i pozdrawiam :)

Cieszę się :) I dziękuję.

Iść za tęsknotą za nią i pragnieniem jej, które sa w nas, bo w nas pozostały po wypedzeniu z raju... Ona, jedność z nią chyba jest tym rajem. Dziękuję i pozdrawiam :) @milczenie owiec dziękuję Ci za czytanie i serduszko :)

Tak jakby brakowało w nim obecności (troskliwego) dorosłego, ktory nauczyłby bawić się z psem i przyszył misiowi ucho... Subtelnie brzmi samotnością. Pozdrawiam.

. wyprzeć się nie daje, zawsze wraca prawda być jak ona - na zawsze .

Ojej! Może odrobinkę :) Pozdrawiam :)

@Joachim Burbank Dziękuję :)

To dla mnie rdzeń Twojego wiersza, jego wspaniała, decydująca i rozstrzygajaca wypowiedź, dlatego mogłaby, według mnie, być jego silnym i pozostającym w pamięci zakończeniem, które nie epotrzebuje dalszego rozwinięcia... Z tą wypowiedzia też się zgadzam, lecz dołączę do niej pewne "ale": "jeśli masz w sobie zdolność kochania", bo w odróżnieniu do powszechnej i wciąż obecnej w nas zdolności grzeszenia, możemy ją stracić lub jej nie rozwinąć... Chociaż na pewno wszyscy mamy w sobie jej potencjał. Pozdrawiam :)

Tak, ale chyba tylko wtedy tak to działa, gdy jesteśmy we właściwy (prawdziwy) sposób miłosierni... Tego sposobu szukam i uczę się. Dziękuję, Iwono, i pozdrawiam :) Według mnie to miłość, tylko ona jest i potrafi być miłosierna.., to znaczy wybaczać to złe oraz wzmacniać oraz pielegnować to dobre u drugiego człowieka. A więc nie ma miłości bez miłosierdzia i odwrotnie. Dziękuję i również miłego dnia, Grzegorzu :) @Waldemar_Talar_Talar Miło, że zajrzałeś :)

gdy na odległość jednej nocy wiatr z tyrana staje się kochankiem i pierwsze mu wybaczę drugiego nie zapomnę .

Cieszę się, że to znasz :) Dziekuje i pozdrawiam.

...i wtedy odrasta :) Tak przynajmniej jest z moją nicią. Piękne, ożywiające obrazowanie. Pozdrawiam.

Tak, radość z daru życia, to wielka i "bezpieczna" moc.., w niej prawie bez wysiłku wzrastamy i wzbogacamy sobą świat. Ciekawe rozważania, Wiesławo, chętnie się w nich zagłębiłam :) .

On jest częścią naszego ludzkiego świata.., bez niego nie jest cały i też my nie jesteśmy cali. Twój wiersz sprawił mi ulgę, dziękuję :)

Ten fragment przemawia do mnie najmocniej w Twoim pieknym wierszu. A poza tym myslę, że skoro "ciagle jeszcze na to czekasz", to i wierzysz w tego spełnienie... I może nawet czytało by mi się lepiej z ze słowem "wierzę", bo nie wyklucza ono tak własnej aktywności, jak w moim odzuciu bardziej pasywnie brzmiące "czekam". Pozdrawiam :) .