marekg

w okamgnieniu kolejna rzęsa odpadła w castingu dziewczyny o mysich włosach wędrują po nienamalowanym niebie na brzegu dnia oddycha słońce wiatr zimny drań szaleje po mieście i znowu minęliśmy się o kilka chwil kilka ulic dalej w desperackiej tęsknocie za wczoraj czytamy się ze zrozumieniem

a kiedy odnaleźliśmy klucz Chrystus stał przed drzwiami słońce wyczekiwało po drugiej stronie cień naszych ciał błądził w oddali i tylko dzwon w katedrze uśpiony recytował zagubione wiersze Picasso malował wiatr w kolorze bugenwilli ukryłem się w twoich marzeniach w smaku parzonej kawy dotyku błękitu morza w oddechu piaszczystej plaży

tej nocy wędrujemy nieobecni na uliczkach błyszczą pomarańcze w kompozycji snu flamenco kolory mijają się wzajemnie smak wina całuje nasze usta zza księżycem jest most tam kochają się niezameldowani spójrz na to z innej perspektywy za chwilę przytulę cię wierszem i nie patrz kotom w oczy bo będą ślepe

pierwsza strona miasta jeszcze niezapisana ugruntowane ulice oddycha noc tylko o Bogu wers krótki przemieszczamy się między neonami myśli rozchodzą się we wszystkie strony w oczach błądzą kolory i każdy z nas zapisałem się na murze czekam na ranek przez profil zaufany turla się moja głowa

trzeszczący łańcuch i dwa gumowe pedały Bonjour Paris jazz na na początek z przepoconym shirtem po obłokach oniemienia w tęczowym koszyku chat noir i wiadomość dobre wino kup kotku co nie drapiesz w francuskie noce przeciwnie do tego rudego spryciarza i koniecznie teraz musi padać deszcz velib zostaw przy stacji Blanche twoja płochliwa- Ryża cnotka wieczorem z ulic grzechu uciekniemy do konfesjonału nocnych wyznań gardząc niesmakiem pa -Ryża

w bezsenne noce nie wstydzę się nagości moich słów mój nieseksualny uśmiech zdradza wszystko po raz kolejny jestem bezwiednie rozebrany pierwszym wersem

przyszedłem ze swoim snem w pustym łóżku spało nasze ego noc zbliżyła się do pustych okien zmrużyłaś oczy czekałem aż odnajdziesz mnie w swoich źrenicach tutaj jesteśmy bezpieczni

piąta nad ranem zroszony poranek tli się jeszcze noc ulice wygaszone czekają na zaspany tramwaj w zrekonstruowanej bieli błądzą kartki wierszy nie chce mi się nic dziś jestem wypalony jak ostatni papieros

za oknem kolejny Vivaldi w papierowej bieli bądź las sarny spłoszone niedomalowane zlizują z pędzla szron dziś marszczmy się mrozem w palecie zimnych barw dobierasz ciepłe słowa na zaśnieżonej pięciolinii rzeczywistość kłamie jak z nut

zima jest zazdrosna o ciepło twoich rąk może jeszcze coś ale tego po niej nie widać

z każdej strony jest noc w zestawie kilku wierszy koty wymykają się po ulicy szylkretowa sierść oczy mruczą w odcieniu nieba dobry sekret ma ogon kocie łapki wędrują we śnie rozetkowy rudzielec włóczy się po księżycu na mlecznej drodze chlipią różowe języczki

karmisz mnie piersią anielico z ułamanym skrzydłem kolejny raz ulegasz ograbionym wygłodniałym wędrowcom to takie nieestetyczne kiedy ktoś gubi twarz i duszę szczególnie w pędzącym metrze na pierwszej stacji latający talerz z powszednim chlebem głodni odfrunęli w nieznane w porannym orędziu malujesz słowa litość zapomni o naszej bluźnierczej nocy jak niewidoma bogini klękasz przed obrazem kto zamyka oczy aniołku zostaje okradziony z własnego sumienia

nierozpoznawalna twarz dusza pozornie nieskomplikowana jeszcze nie pora ale poniedziałek ostatni tramwaj wypluwa ludzi trzymam w ręku puste okno klamka milczy w drzwiach pojawiły się pierwsze gwiazdy zaczęliśmy marzyć

zaakceptuj wszystko i kliknij wieczorem teraz nie potrafię odpowiedzieć po moich kartkach biegają krokodyle ile słów tyle łez piszę spóźnione życzenia netto i brutto aż palce bolą czasem wolę ten dziecięcy świat z gumką myszką i Miki

nigdy nie prosiłeś napisałem cię rano zaraz po księżycu po pierwszym łyku słońca twoje zimne wersy owijam w grube szale czytam bez pośpiechu każdy dotyk to słowo mruczymy razem kici kici wołam uciekasz

jest noc i kolejna strona księżyca zima włóczy się między opłotkami w stare walonki sypie śnieg w pożółkłym pamiętniku tyle ciepłych wspomnień wybudzone chwile przysiadły między nami i nie powróci chleb z zapachem dziecięcych marzeń czasem łza wytrącona zabłyśnie na opuszczonym stole czytasz zapomniane wersy słowa rwą się nagle za progiem

@Nata_Kruk bingo

błękit jest wzruszająco przyjemny nagi biustonosz nie rozbiera mojej wyobraźni zieleń jest po drugiej stronie wiersza czytam uliczka po uliczce między wersami błądzi kot i zapach zduszonych marcepanów czas układa puzzle w muzeum El Greco niebo błysnęło w świetle migawki

Boże Narodzenie stąpa po niebie pełnym gwiazd ta jedyna przybędzie jutro zanim pojawi się słowo w nierozbudzonej ciszy nocy przytulimy świat na nowo nie pytaj o przestrzeń w kruchym istnieniu wystarczy wszystkim

tulę się do snu przebieram bajki w porno piżamce dobra noc gmera bądź błogosławiony w ciszy psy ujadają na rzeczywistość sen tłumaczka tłumaczy w tłumie dookoła moknie plac Zamkowy

zaplątałaś mnie w czerwień życia niewinność bieli czerń zagubionej duszy potem przybyły fale pierwsza po drugiej kolejne nieme chłodne dzikie nad krawędzią morza ciało kobiety złożone w otchłań i krzyk urwanego zdania

spacer na zimno las kwitnie szyszkami zimowe wiersze układam pod choinką ciepły szal leży w samochodzie wtulony w siebie kot mruczy w telefonie

Gdy wieczorem staję na szachownicy chwili pokutnej skruchy znajduję mozaikę pól jasnych i ciemnych w moim wieczornym rachunku sumienia nie potrafię samotnie oddzielić blasku od cienia ciepła od chłodu ta jedna myśl wciąż się czuję bezradnym żałuję przepraszam i obejmuje mnie skrzydłami Anioł Przebaczenia

ledwie zarys niebo na sznurku bóg wychodzi z fabryki o szóstej rano za choinką świeżą zieloną nagi karp rozdaje łuski grudzień grzęźnie w śniegu to nie ten adres kolejna klatka piersiowa pod koszem szczekają bezpańskie wiersze iskrzy się niedopalona noc i cytrynowożółte siki

zaplątałaś mnie w czerwień życia niewinność bieli czerń kobiecej duszy potem przybyły fale pierwsza po drugiej kolejne nieme chłodne dzikie nad krawędzią morza ciało ladacznicy złożone w otchłań i krzyk urwanego zdania