Wędrowiec.1984

@Alicja_Wysocka Znam to doskonale. :)

@Alicja_Wysocka Dlatego mam zainstalowany notatnik w telefonie. Życie jednakowoż pokazuje, iż pomysł na wiersz, pojawia się w najbardziej nieoczekiwanych okolicznościach, np. podczas jazdy samochodem. Szukam wtedy miejsca do zatrzymania się, by szybko pomysł zapisać, we wspomnianej aplikacji.

Prosty wierszyk Popatrz na wszechświat, dumny człowieku; Ileż tam odkryć jeszcze zostało? Podejdź do okna, nie wstydź się, proszę, Usłysz, jak gwiazdy pięknie śpiewają. Zobacz, jak tańczą, na tle kosmosu, Komet warkocze z galaktykami. Dwieście lat temu, ludzie przy świecach, O nich zaledwie w baśniach czytali. Dzisiaj już nawet dotknąć ich możesz; Czemu wciąż nie chcesz i się upierasz? Wolisz wojować, krwawić bagnety, Dzieciom gorliwie życie odbierać? Iluż odkrywców, przez twe decyzje, Cudów wszechświata już nie zobaczy? Pomyśl choć trochę i się zastanów, Nim całkowicie w tym się zatracisz. ---

@aniat. Wygląda na to, że Twój wiersz, to cała prawda.

Popieram. I to właśnie jest bardzo smutne, ponieważ taka osoba, częstokroć pewnie pod wpływem emocji, pogarsza komfort życia, nie tylko sobie, ale również potencjalnemu potomstwu.

@Naram-sin Dziękuję, ale z tego, co widzę, np. w Twoim najnowszym utworze, mamy podobne wyznaczniki twórcze.

@Naram-sin Piękne. Rymów delikatniejszych być już zapewne nie mogło. Jest tutaj wszystko, co lubię.

@Naram-sin Dziękuję. Jak pisałem wyżej, lubię uporządkowane formy i harmonię. Dobrze się w nich czuję i sprawiają mi mnóstwo przyjemności. A dwa, że lubię również tworzyć opowieści, podobne do tej z Odrodzenia brzasku.

@aniat. Bardzo fajnie poskładany utwór. Mógłby być również piosenką. Na kłopoty podmiotu lirycznego, pomocny będzie, najzwyklejszy w świecie, rozsądek. Lubię emocje, które tutaj się przelewają. W ogóle lubię wiersze o emocjach, zresztą... Emocje są podstawą poezji.

Też. Byłeś blisko. Uwielbiam uporządkowanie, a toniczność w utworach takim porządkiem właśnie jest. Mam szereg zasad, których się trzymam. Bardzo dziękuję i naturalnie nawzajem :-) Oj tak. Nawet po długiej nieobecności, dobrze jest tutaj wrócić.

@FaLcorN Dziękuję. Ze mną tak już jest, że wszystko kieruję do wewnątrz, stąd pewnie uczucie implozji. Co do premiery, wróciłem po kilku miesiącach nieobecności i bardzo się cieszę, ponieważ lubię to miejsce.

@Rafael Marius Dziękuję. Tak, wiersz jest o emocjach i jest bardzo osobisty, jak pisałem wcześniej. Nie będę wchodził w szczegóły, ponieważ lubię, kiedy utwór posiada otoczkę tajemnicy.

@Wiesław J.K. Dziękuję. :)

No tak, pod względem osobistości utworu, owszem.

@[email protected] Rozumiem, jednakowoż lubię pisać w ten sposób. @Leszczym Dziękuję.

@janofor Uwielbiam toniczność i uporządkowanie w utworach. Takie wiersze świetnie się czyta.

@Alicja_Wysocka Dokładnie. Patrz, komentarz wyżej.

@Wiesław J.K. Ciekawa interpretacja, ale jednak zupełnie nietrafiona. Wiersz jest dość osobisty, choć pewnie tego nie widać, co w sumie było efektem zamierzonym. Bardzo dziękuję za serduszko.

@lena2_ Dziękuję. Jesteś bardzo blisko mojej interpretacji.

@Dagna @Waldemar_Talar_Talar @sisy89 Dziękuję. Lubię trzymać się takiej właśnie uporządkowanej stylistyki. Daje mi to mnóstwo radości. :)

@Marek.zak1 @Alicja_Wysocka Dziękuję za cudowne komplementy. :-) PS: Wiersz nie jest o ghostingu. Chciałem tutaj napisać więcej, ale nie zrobię tego, ponieważ odarłbym utwór z otoczki tajemnicy. Niech każdy czytelnik zinterpretuje treść po swojemu.

Odrodzenie brzasku Wędrowcze, zabłądziłeś? Bliżej, popatrz proszę; Rozglądasz się nerwowo: Cóż to jest za echo? Nie przejmuj się, zaufaj. Chodź, pokażę drogę. Spokojnie, już niedługo dowiesz się wszystkiego. Na razie… Tak się cieszę, że cię odnalazłam! Codziennie, miesiącami, tutaj przychodziłam, W nadziei, że istnieje mała choćby szansa… Nareszcie, mój kochany! Bardzo się stęskniłam. Odszedłeś tak po prostu, ot, bez pożegnania; Dlaczego? Chciałam rychło zmienić się w marzenie, Najgłębsze, jak najszczersze. Popatrz! Oto rana, Przez którą jestem martwym dzisiaj już kamieniem. A przecież wciąż tak wiele łączy nas ze sobą, I chociaż zapomniałeś, chociaż nie pamiętasz... Nieważne. Zaraz przy mnie zbudzisz się na nowo, Gdyż przyszłość od przeszłości zawsze jest silniejsza. Bo widzisz, między snami kryła się nadzieja. Niedługo ją zobaczysz, tam, nad horyzontem, Gdzie kończy się nieboskłon a zaczyna Ziemia, Tam nowej opowieści stanie się początek. Niedługo, gdy znów Słońce wzejdzie nad tą Ziemią, I stworzy krajobrazy światłem malowane, Śród cudów wnet umieści swych promieni dzieło, Sprawiając, że ożywić będzie mógł się kamień. ---

Nie dziwię Ci się. Naprawdę bardzo szybko się przyzwyczaiłem. 3M-y owszem, są duże, ale Honeywelle już nie, a przy okazji fajniej wyglądają.

@Alicja_Wysocka Oczywiście, że da się w nich spac i to nawet na boku. Jeśli chodzi o stopery, nie cierpię mieć czegokolwiek w uszach, więc z miejsca odpadają. A słuchawki są właśnie takie mięciutkie i naprawdę przyjemnie ściskają głowę. W ogóle. Potrafię położyć się tak, że nie czuję słuchawek i zasypiam od razu.

@Alicja_Wysocka Uwierz mi, da się. Uwielbiam swoje słuchawki. Wszędzie je ze sobą noszę, tak jak Ty nosisz stopery. Zresztą, mój osobisty zestaw to obowiązkowa czapka z daszkiem, okulary z fotochromem i właśnie te słuchawki. Moim oczom i uszom dosyć mocno dostaje się na co dzień. :)