iwonaroma

W tytule zarówno "puls" jak i "pomiędzy brzegami" jest wg mnie bardzo na miejscu natomiast "puls" fajnie koreluje z "plusk" w związku z tym optuję za pierwszą wersją :) treść wiersza - sedno pozdrowienia pozdrowienia z łodzi, rzecz jasna :)

ponieważ jeszcze drżą

Chyba, że się jest pilotem Lotu, to lata się ciut wyżej ;) Ale jak Ciebie chwila porwała to też już nie jesteś przyziemiony ;)

ha, ha :) dobre :)

Ostrym językiem niekiedy więcej się zdziała, przynajmniej w stosunku do tych bardziej opornych ;)

Tematyka - godna polecenia każdemu :) Mnie się bardzo podobała ta poetycka wizualizacja, a Peelka jak się zwraca do rozsądku - to znaczy, że dobrze wie, iż on istnieje ... :) Pozdrowienia

nie wymagają złych rekomendacji

:)

Nie trzeba być artystą by docenić życie :) choć artysta przybliża, kto chce, niech korzysta :)

Z odpowiednią osobą nigdy nie ma lęku i to jest piękne. Pozdrowienia dla Was :) (i dla pieska :))

Nie tylko dla dzieci :) młodzież i dorośli też skorzystają... :) pozdrowienia

dzięki Marku :)

długo ;) dzięki Trafnie Aniu. Dzięki i również pozdrawiam. :)

wierzę w nią rozsypując słowa zsuwają się z palców piach pył pył podnosi się wiatr fale zaszumiały potem ciszej ciszej dawno nie płakałam łzy jak kryształki lodu dzwonią mi po policzkach w łódkach dłoni szaleją w moich włosach zamykam oczy słońce i tak mnie przeniknie nie muszę patrzeć by widzieć ciało wyprężam łuk elastyczny elektryczny ekstatyczny wróciłam "Zważ podróżniku, bo nie znajdziesz drogi a jedynie ślady wiatru na morzu" Antonio Machado

;)

Można byłoby pomyśleć, że to wiersz soft, ale zwymiotowanie duszy określa jednak ciężar gatunkowy wiersza. Nuda kojarzy mi się też ze schematem, wdrukiem (od poczęcia), wciąż powtarzającym i powtarzającym się - kiedy istnieje wielka potrzeba, by się z twego wyzwolić. Pozdrowienia

miewa piękną twarz i to jest właśnie największa jej brzydota

No tak, w sumie tak. Choć wydawało mi się, że ukazanie paradoksem może tu coś wyjaśnić. jest, jest :) ouh yes... 8fun, mam problem ze słowem musi... ;) Natomiast ze słowem wie już nie :) " Prawdziwy mistrz to taki który wie, kiedy opuścić ucznia. " - dokładnie zdrówka też ;)

Dzięki Aniu za wsparcie, bo już mogłabym pomyśleć, że coś ze mną jest nie halo ;) Zdaję sobie sprawę, że nie jestem jakąś super uzdolnioną poetką jednak uważam, że mam coś do przekazania (zresztą jak wszyscy tu wklejający). Nie aspiruję do uznania jednak do słuchania - tak. Kto ma uszy niechaj słucha ;) Oj... żeby to znowu nie było źle odebrane ;) zdrówka

Tak, to prawda, bo przecież nie chodzi o to, by być w chory sposób nakręconym lub tkwić w maraźmie ale cieszyć się zarówno aktywnością jak i pasywnością - ale jednak - bez obsesji :), która jest po prostu niszcząca.

;)

Trudno, również pozdrawiam. P.S. Jednak dodam gwoli wyjaśnienia. Nie chodzi mi o to, że mistrz nie powinien istnieć. Prawdziwy mistrz zostawia ucznia, kiedy on staje się dojrzały. W tym sensie "przestaje istnieć". Wieczne przywiązanie do mistrza nie pozwala uczniowi samodzielnie stanąć na nogi.

Oh, Bożeno, jakie wielkie słowa... pogrążenie, dobitnie, brak szacunku...a może to Ty nie masz szacunku dla piszących inaczej niż w tradycyjny, rymowany sposób? Przecież to tylko (a może aż) zabawa... Masz coś przeciwko zabawie? Nie lubisz, kiedy inni się cieszą? Jeśli przekroczę jakieś normy, które tu obowiązują admin mnie po prostu wyrzuci :) (Gdybyś Ty była tu adminem już dawno by mnie tu nie było...;))

;) dzięki

:) Mozaikę jednak lepiej się czyta :) zdecydowanie :) Co do treści, to tak, wieczny dylemat między aktywnością a pasywnością...