Gaźnik

Kiedyś mi ktoś powiedział, że się przejęzyczył, ale miesiąc wcześniej pożyczyłem koleżance słownik, który dostałem od dziadka. :(

na śląsku kartofle nie rosną, mamy glebę w gorszym stanie niż Prypeć

Dawno nie byłem tak zadowolony ze swojego tekstu. W 4 wersach zawarłem dłuższą myśl filozoficzną. A powstało to spontanicznie po usłyszeniu tylko i wyłącznie jednego wersu z dłuższej rozmowy braci górników na łaźni. Nawet bym nie pomyślał, że na golasa można w ciągu sekundy wiersz stworzyć. :D Myślałem nawet nad rozwinięciem, ale nie miałoby żadnego sensu.

W takim miejscu leć na wygnanie z nim. Na zieloną trawkę gdzie nie ma ludzi, którymi gardzisz i żyjcie sobie w swojej utopii geniuszy intelektu poetyckiego.

Ja się na tym serwisie jeszcze nie spotkałem z atakiem trolli, ale tam gdzie wcześniej publikowałem pajace potrafiły cały serwis zniszczyć z powodu ignorancji właścicieli stron...

Dziwne figle język płatagdy przestają ludzie myślećjej to koło chuja lataa on mówi: mam to w piździe.

Pani pamięć jest nie zawodna. :) Wojtuś tylko raz płakał w nocy w trakcie mieszkania u mnie. Nie znam drugiego takiego przypadku. A mnie nikt nie zawiódł. Okazuje się, że można pokochać w równym stopniu w dwóch osobach. Ja się wycofalem, a rywal twardo postawił na swoim. I skończyłem jako dożywotni przyjaciel - platonicznie zakochany :)

Na moje oko całe konto do usunięcia. Dwie tak patologiczne wypowiedzi w jednym komentarzu... Mam nadzieję, na szybką reakcję admina

Jeszcze gorsze jest chyba letnie dokarmianie dzikich ptaków. Kiedy odzwyczają się od zdobywania pożywienia ludzie przestają chodzić nad stawy, a zaczyna się najcięższy okres dla tych, które nie odlatują do ciepłych krajów... W dodatku te karmienie chlebem, który w ogóle nie nadaję się dla ich układu pokarmowego (dodatkowo często jest już zepsuty lub pleśnieje na tafli wody...). Rok temu zatruto w tak bezmyślny sposób pięknego łabędzia, z parki którą podziwialiśmy codziennie z Wojtusiem. Nawet nie wiem czy wykluły się ich dzieci, nie miałem siły wrócić w to miejsce tego samego sezonu. Zanotowaliśmy za to takie dziwne zjawisko. Po śmierci w/w łabędzia w gnieździe pojawił się... kaczor. Pewien starszy Pan, który z nami postanowił porozmawiać o tej sytuacji nie umiał się nadziwić tej sytuacji. Do teraz nie wiem dlaczego ten kaczor postanowił tam wstąpił, a łabądek, który samotnie próbował dochować się potomstwa go nie wygonił. Ludziom często brakuje wyobraźni. A na naszych stawach jest wiele tabliczek opisujących dokładnie dietę występujących u nas ptaków oraz wprost przestrzegających przed karmieniem chlebem, a zwłaszcza w okresie letnim...

Dopiero po odpisaniu dojrzałem ten wpis. Jak na tak świeży początek jest bardzo dobrze. Chociaż moja opinia nic nie znaczy w świecie poezji, myślę że nikt nie zaprzeczy. Pozdrawiam

Piękny opisy problemów emocjonalnych. Nie wiem czy autorka jest peelką, ale jeżeli tak to życzę odnalezienia się w świecie. Z mojej perspektywy wszystkie elementy (?) wiersza (główny wątek oraz odpowiedzi) wskazują dość znany problem przejścia z życia nastoletniego do pełnoletniego. Czasami nasza ambicja ściera się z wysokim murem, który trudno przeskoczyć - obejść niestety się nie da. Ciekawe wersy, czytałem z wielkim zaciekawieniem. Polecam zapoznanie się z moim starym tekstem.

Kocia "dziewczynka z zapałkami". Moja sąsiadka co roku na zimę sprowadzala że swojej działki kotka do naszego bloku. To nie był jej kotek, nie wiadomo czy w ogóle miał kiedykolwiek właściciela.

Jak kiedyś usłyszałem w piosence gościa, po którym bym się tego nigdy nie spodziewał... "lekkie trumny niesie się najciężej" oraz "żywi zamykają oczy zmarłym/zmarli otwierają żywym/cisza ostatnim tchnieniem się karmi/a potem milczy zgiełk przeraźliwy"

Nie wiem czemu, ale dyskusja przypomniała mi taki utwór z lat młodości

Wiersz rozbijający psychikę wrażliwej osoby :( Jednak napisany bardzo dobrze. Zostawiam serduszko oraz sporą przeręble w własnej duszy...

wiem o tym doskonale :)

Jako facet powiem tak - to co inny gość mówi często nie jest prawdo. W naszym kraju wciąż jest kultywowana postawa macho, a wielu facetom łatwo przychodzi struganie hojraka wszędzie poza domem, w którym są słabsi od swoich malutkich dzieci... Nie oceniam osoby z wiersza Pani Iwony, ale warto wziąć pod uwagę, że on jako "twardziel" nie ma prawa przyznać się do swoich przywar. Z drugiej strony wychowuje swoje dzieci. W tym kraju nie jest łatwo wygrać sprawę z byłą żoną nawet jeśli jest nałogową narkomanką. Widocznie jego ex olała własne pociechy (znam takie sytuacje). Masz rację, że kobiety potrzebują twardziela. Dlatego trochę mnie ubawiły komentarze pod niedawnym wierszu o wrażliwcu, który się pojawił na orgu. Wiele moich przyjaciółek mi powtarzało, że jestem ideałem na męża. Jednak nie dla nich. Na szczęście żadna nie potrafiła mi wprost powiedzieć, że frajer może mieć tysiące pozytywnych cech, ale bycie mięczakiem sprowadza go do wyłącznej roli przyjaciela, ewentualnie tymczasowego kochanka. Pozdrawiam wszystkich :)

Nie twierdzę, że sam byłbym idealnym ojcem. Wręcz obawiam się, że powieliłbym błąd mojego ojca. Był świetny w wychowywaniu dzieci (swoich pierwszych dwóch, młodszy brat przyszedł na świat zbyt późno :( ). Tata zupełnie sobie nie poradził z buntem mojej siostry oraz później moim w wieku nastoletnim... Wybudował sobie mur jak Roger Waters i troszkę się zdystansował. Nigdy nie chciałbym powtórzyć tego błędu, ale mi to nie grozi. Moim oczkiem w głowie jest mój najmłodszy chrześniak. Czyli mój 20 lat młodszy braciszek. Rodzice poszli "na swoje" gdy Wojtuś miał 3 lata (wiem jak to niewiarygodnie brzmi, ale tak było). Przez pierwszy rok to ja najwięcej z nim czasu spędzałem, udało mi się poświęcać mu więcej czasu niż naszej mamie. Jak dostałem pracę trochę się zmieniło jednak. Pracowałem wtedy jeszcze na 6:00 rano. Po pracy jadłem obiad, zajmowałem się Wojtusiem do wieczora, a wieczorem gdy już spał wychodziłem posiedzieć w knajpach ze znajomymi (nie mogłem pić alkoholu żeby wejść rano na teren kopalni), ale sypiałem wtedy po 2-3 godziny dziennie. Wydaję mi się, że w dłuższej perspektywie padłbym zwyczajnie z wykończenia, ale nie przekonałem się o tym... Pani Iwono na prawdę nie grozi mi ojcostwo. Miłość mojego życia dała dzieci innemu mężczyźnie (zresztą lepszemu ode mnie). Nie mógłbym się kochać z inną kobietą. Tak samo nie byłbym w stanie ugodzić w tę rodzinę. Życie to nie je bajka. Musiałem się odnaleźć w takich warunkach i prawie mi się udało. :) Pani wiersze prowadzą często do wspaniałych dyskusji. :) Winszuje tego daru :)

@Młoda @Justyna Adamczewska dziękuje Paniom za serduszko :) W końcu nauczyłem się to robić :D

Wyrwałem się z uścisku śmierci nie wiem jaki był w tym sens życie po życiu nie śmierdzi jeżeli jakiekolwiek jest Chcę wrócić do tamtego roku i ujrzeć się w wieku lat trzech powiedzieć "doktorze daj spokój niech umrze, to zwyczajny pech" Tej czystości niewinnej duszy nie skala przyziemny grzech odpuśćmy mu cierpień, katuszy niech leci do niebiańskich strzech

Powiem tak. Wśród moich znajomych z pracy większość jest rozwodnikami. Nawet jeśli lubię chłopaków to zwykle rozumiem ich byłe żony. A nawet się dziwię, że w ogóle rodziny założyli. Teraz jest popularny taki układ rodzinny - on i ona mają po jednym dziecku z poprzedniego związku i dokładają sobie trzecie wspólne. Ogrom znajomych żyję w takiej rodzinie, przyzwyczaiłem się... Często słyszę też teksty w stylu "kurwa stary nie wypisał mnie na sobotę do roboty, moja każe mi się zajmować dziećmi... To już lepiej latać z żelazem na plecach". Sam nie mam dzieci, ale większość wolne czasu spędzam z chrześniakami. W mojej wyobraźni spędzanie czasu z własnymi dziećmi wydaję się czymś najlepszym na świecie. Może dlatego, że tego nigdy nie przeżyję... Przepraszam za lekkie nadużycie Pani Iwono.

Ostatnio wrzuciłem tu tekst swojej piosenki, którą miałem rok temu nagrać. Po kilkunastu minutach skasowałem, bo uznałem za zbyt prostą. Bardzo fajny tekst, chociaż podobną prostotą uderza co w/w piosenka mojego autorstwa. Z tym, że u mnie się więcej wydarzyło :D Jemy tartę z rabarbarem, popijamy wino przy tym. Słucham jej utarte żale i myślę o jej słodyczy. Słucham jej utarte żale, ona moje także znosi. Humor żartem jej poprawię, ciasto pomogę wypocić. Moja dłoń pomocna dla niej, odgarniam z jej twarzy włosy. Zaraz rozpoczniemy taniec patrząc prosto w swoje oczy. Nie będziemy myśleć wcale o swych życiowych problemach. Znikną te utarte żale gdy miłość będziemy wcierać. Obraz ten zapadnie w pamięć: Ciało jak cięciwę pręży. Super palec mam jak kamień, ale zaraz będzie miękki. Słyszę w tym rozkosznym szale jej donośne, ostre jęki. Wnet eksploduję z zapałem... po czym robimy się senni.

Super podkład muzyczny. Rymy proste, ale przy tej muzyce bardzo dobrze się czyta. Uwielbiam covery Simoniego, często mama go słuchała jak byłem dzieckiem. Polacy nie stworzyli popowych hitów na skalę międzynarodową, ale w wielu niszowych gatunkach mamy swoich reprezentantów na czele i tutaj jest tego dobitny przykład :) Pozdrawiam

Satyra też potrafi być piękna. Masz świetny styl pisania, bardzo lubię czytać twoje wiersze :)

pięknie Justyno :)