WarszawiAnka

Smutny, ale poruszający.

Skąd obawy? Gratuluję publikacji! :) Życzę dalszych sukcesów!

Bezcenne impresje codzienne... :)

Ładny, malarski. Nietrudno sobie wyobrazić tę scenę. Bardzo mi się podoba "makijaż prawdziwości". Bardzo. :) Pozdrawiam

Jak zwykle ładnie i refleksyjnie. Zamieniłabym jednak "cię" na "ciebie", bo wydaje mi się, że jest tu w pozycji akcentowanej. Pozdrawiam

Dziękuję i pozdrawiam. :)

Ja nie sugerowałam zmian. Podzieliłam się tylko odczuciami. Z zasady nie wtrącam się do treści wierszy, ani sposobu ich wyrażania, bo w końcu Peel / Peelka wie najlepiej, co i jak czuje... :) Ograniczam się zwykle do uwag językowych i metrycznych. Uważam, że jeśli różne naukowo-uczuciowe dwuznaczności do Ciebie przemawiają, to jak najbardziej powinnaś je wykorzystywać, bo mogą stanowić niepowtarzalny element Twoich wierszy... Tak jak ta "para". Co do "zjadania", chodziło mi o to, że niezależnie od tego, czy jest się w związku, czy nie, można się czuć po trochu "zjadanym". Tylko każdy to inaczej interpretuje... Pozdrawiam

Chodzi o chłód uczuciowy, brak prawdziwej relacji mimo ciągłych starań jednej ze stron. Jednak, jak napisałam powyżej, odczytywanie wiersza w kontekście śmierci jest też możliwe. Jestem zaskoczona, bo gdy go pisałam, taki kontekst nawet nie przyszedł mi do głowy, a jednak spotkałam osoby, które go tak odczytały.... Pozdrawiam

Jak się rozpędzić, powiedz jak, gdy góra czubek ma? Gdy to lodowej góry czub, a wokół pływa kra? Oczywiście żartuję.:) Bardzo mi się podoba Twój wiersz i Twój zdrowy, racjonalny optymizm. Też bym chciała "skoczyć z góry smutnych wspomnień / w szczęścia otchłań"... Pozdrawiam

Podoba mi się "bezbolesny zastrzyk" :)

Ciekawy wiersz, choć dość melancholijny... Cóż - samo życie. Przyznam, że oczywista przecież gra słów zaskoczyła mnie - nigdy o "parze" tak nie myślałam... Zastanowił mnie również wers "gdy z reszty ciało stałe stało się parą". Można by się pokusić o stwierdzenie, że przed byciem "w parze" jest się ciałem stałym... Chciałam jeszcze dodać, że nie tylko w parze "zjada na śniadanie / dzień cząstkę jej"... Pozdrawiam

Masz rację. Pozdrawiam.

Bardzo Ci dziękuję za ten komentarz! Jestem pod wrażeniem: odczytałaś ten wiersz dokładnie tak, jak został napisany. Wszystkie Twoje uwagi są trafne. Brak pocieszenia również - bo w tym wierszu nie ma pociechy ani nadziei. Jak słusznie zauważasz, nie chodzi tu o śmierć - ale taka interpretacja jest możliwa. Pozdrawiam i zapraszam do czytania :)

Pogodny i trochę przekorny... :) Zainspirowałaś mnie tytułem - muszę też spróbować pocieszyć się rymowanką... Do tej pory tego nie robiłam - wlewałam w swoje wiersze gotowe emocje: pozytywne lub negatywne. Nie próbowałam jednak za pomocą wiersza wywoływać własnych emocji... A nuż się uda...? :))) Pozdrawiam

Przychodzi ten moment, kiedy trzeba pozostawić za sobą "zwiędłe myśli i słowa" - tak jak trzeba wreszcie wyrzucić pokryty kurzem bukiet zasuszonych róż - i pójść "za życiem". Jednak czasem tak kurczowo trzymamy się tego suszu, że krok naprzód jest niemożliwy. Właśnie jestem w takim momencie. Pozdrawiam

Mocny. Bardzo do mnie przemawia - pewnie dlatego, że mam właśnie "oczy okaleczone prawdą" i używam obecnie już nie tylko firanek, ale nawet zasłon... Można też dopatrywać się pewnej przewrotności - firanki mogą być narzędziem służącym owijaniu w bawełnę. Muszę jeszcze dodać, że wiersz mnie zaskoczył, bo gdy przeczytałam tytuł, pomyślałam, że chodzi o... ślub... :) Pozdrawiam

Moje sekundy, minuty i godziny są wychudzone, zagłodzone... Dlatego mijają tak szybko, że ledwie dają się zauważyć... :(

Ciekawy wiersz, chociaż środek jest dla mnie niejasny... Bardzo mi się podoba "zamknięcie się w nocy". Dodam jeszcze, że chciałabym, aby moje sekundy, minuty i godziny były otyłe... :) Pozdrawiam

Tak się śmieje małe szczęście...

Ciepły, trochę sentymentalny wiersz... Pozdrawiam

Po części się z Tobą zgadzam. Są jednak pary i pary. Niektóre swoje przywiązanie okazują w sposób ciepły, bezpretensjonalny i dyskretny, inne demonstracyjnie się obściskują czy obcałowują narzucając się innym. Obie pary w wierszu są jednak subtelne i dyskretne. :)

Poruszający. Pozdrawiam

Podziwiam czerpanie pozytywnego natchnienia z jesieni, bo dla mnie jesień jest tylko przykrym końcem lata i zapowiedzią nadciągającej nieuchronnie zimy... Mimo wszystko - bardzo przyjemna lektura... Pozdrawiam

@Joachim Burbank : Dziękuję za Twój głos. :)

Rozdzierający... Ale rozumiem te uczucia. Pozdrawiam