WarszawiAnka

Pewien rolnik ze wsi Konarzewo raz do lasu się wybrał po drzewo. Chociaż las znał i lubił, to ze szczętem się zgubił, bo gdy w prawo miał iść – skręcał w lewo.

:(

Wiersz jest oryginalny i wzruszający. Pozdrawiam :)

Przydałaby się szczęściokopiarka... :)

Niestety, nie we wszystkich przypadkach to działa. :(

@8fun : Dziękuję. :)

Zgadzam się, ale to tylko przykład. Miałam na myśli to, że kiedy jakieś zjawisko (również negatywne) powtarza się często, wielu ludzi (większość?) się do niego przyzwyczaja. Pozdrawiam

...ale jednocześnie pojawia się ryzyko, że wraz ze wzrostem tolerancji zmaleje znaczenie ostrzegawcze (np. żona bita przez męża uzna, że to doświadczenie to norma). Czas spać, bo jutro dopadnie mnie ból głowy... :) Dobranoc. :)

Fizyczny, psychiczny, duchowy...

Wśród aktorskiej braci bywają furiaci; ale czy szaleniec może dostać... wieniec? Pozdrawiam

Zastanawiam się wobec tego, czy silniejszy jest ból przeżywany po raz pierwszy, czy taki sam ból - po raz czwarty? Pierwsze doświadczenie jest szokiem, wstrząsem -- ale czwarte ma w sobie ciężar wszystkich poprzednich trzech... Pozdrawiam

Pozdrawiam

Wyjątkowy. :) Pozdrawiam

Bardzo liryczny i refleksyjny utwór - przyjemnie się czyta. Forma precyzyjnie zaprojektowana. :) Nie zgodzę się jednak, że "nie spotkasz nigdy takiej samej..." W życiu zdarza się zaskakująco wiele powtórzeń: sytuacji, zachowań, przeżyć, nastrojów, błędów... Deja vu... Pozdrawiam

Jako zdecydowana przeciwniczka jesieni i zimy - popieram ten pomysł! :) Słońce w butelce na zimowe chłody i ciemne, ponure wieczory - to przednia myśl! :) Pozdrawiam

Pewien mąż, co był wielce stłamszony wciąż uciekał gdzieś od swojej żony; ona go szukała, zdalnie namierzała a on w szopie składał swoje klony.

:)

...a świat dostrzec można nawet w ziarenku piasku: "Zobaczyć świat w ziarenku piasku,Niebiosa w jednym kwiecie z lasu.W ściśniętej dłoni zamknąć bezmiar,W godzinie – nieskończoność czasu." (William Blake)

Bardzo ładny i filozoficzny wiersz...:) Niedawno również zajmowałam się tym tematem ("Kropelka wody"), ale z trochę innej perspektywy. Pozdrawiam

Takie są limeryki... :)

Mariola vel Marion z rodziny Orvillów uciekła, bo gonił ją pies Baskervillów; wpierw przez trzęsawiska, potem wrzosowiska... przepłynęła Kanał w najlepszym ze stylów.

@iwonaroma : Dziękuję za Twój głos. :)

Cieszę się! :) Pozdrawiam

@Maria_M : Dziękuję za Twój głos. :)

Mariolu, Mariolu, nie snuj się po polu, nie zanoś się płaczem za tamtym tułaczem! Natomiast w te pędy odwiedzaj urzędy i sprawdź to dokładnie komu grunt przypadnie. :)