WarszawiAnka

I jeszcze raz... :)

:)

@karenka : Dziękuję za Twój głos. :)

@Kobra : Dziękuję za Twój głos. :)

@Maria_M : Dziękuję za Twój głos. :)

A ja lubię, jak jest tak równo, równiutko, co ja na to poradzę... :))) Pozdrawiam nawzajem :)

@Bączek_Bączyński : Dziękuję za Twój głos. :)

Nie tylko artysty...

Wiersz mi się podoba, rozdwojenie Peelki rozumiem. Dopracowałabym tylko rymy w pierwszej zwrotce, bo warto zadbać o dokładność dla płynnej całości. Pozdrawiam

A mnie się wiersz podoba. Nie jest ani lekki, ani łatwy w odbiorze, wymaga wysiłku intelektualnego. Ale przecież to wiersz o intelekcie...:) Zgadzam się jednak z @Justyna Adamczewska , że trzeba go troszkę wypolerować. Pozdrawiam

Ciekawy wiersz - baśniowość i dramat... Uregulowałabym jednak ostatnią zwrotkę - dla pełnej płynności. Pozdrawiam

Fantastyczny! Lubimy takie klimaty... :)

Bardzo sugestywne obrazowanie. Myślę, że każdy miewa takie dni, więc łatwo się z Peelem utożsamić. A jeśli to nie jest niedziela, wtedy trudniej się zaszyć pod kocem... Pozdrawiam

Dziękuję i pozdrawiam. :)

Myślę, że wszyscy wciąż pracujemy nad wieloma rzeczami... :))) Pozdrawiam

Zatrzymać dzień tak bardzo chcę, gdy mrok ogarnia świat; o każdą łzę rozpocząć grę: uchronić się od strat. Zatrzymać dzień, by jeszcze trwał, choć noc już niesie sen; tak by się dał powstrzymać szał zgłodniałych nocnych hien. Zatrzymać dzień w granicach dnia; rozciągnąć każdą z chwil, pić ją do dna; niech moment da przemierzyć setki mil. Zatrzymać dzień, ocalić „dziś”, gdy jutra słychać krok; w ostatnią kiść sekund się wgryźć, okiełznać zdarzeń tok. Zatrzymać dzień i w nim się skryć, zbudować wokół mur; w pamięć go wryć nim pęknie nić i nim zapieje kur.

Wiersz wprawdzie ładny i kiedyś bym się z Peelką zgodziła - ale teraz już nie. Kolejny dzień nie wystarczy. Piękny zachód słońca nie wystarczy. Uśmiech nieznajomego nie wystarczy. I wszyscy to wiemy. Pozdrawiam

Wiersz ciekawy, powiedziałabym: uniwersalny, pozwalający na wiele interpretacji. Przypomniał mi (luźno) z dawnych lat fragment z poematu Wyspiańskiego: "Idą posępni a grają im dzwony ze wszystkich kościołów a grają im dzwony żałobne. Idą posępni a niosą korony ozdobne, misterne a dla nich ciążące jak ołów, korony sczerniałe, pogrobne." Zgadzam się jednak z @Maria_M - wiersz wymaga dopracowania w kwestiach technicznych. Pozdrawiam

:)

Piękny, uduchowiony sonet, chociaż również można go nazwać psalmem. Podmiot liryczny głęboko przeżywa swoją więź z Bogiem, wyraża ufność. Malutka uwaga: ostatni wers zmieniłabym tak: "Niechaj na całą Ziemię spadną Twe hizopy!" Pozdrawiam

Bardzo ładny, kosmiczno-baśniowy. Doskonały na dobranoc w zimową noc. :) Pozdrawiam P.S. Czy to miał być sonet? Tak mi się wydaje, ale trochę się pogubiłam w rymach dwóch ostatnich zwrotek. Niemniej, i tak i się podoba. :)

Bardzo mi się podoba. Refleksyjno-relaksacyjny. :) A przy tym - jak zwykle bardzo plastyczny. Zdjęcia też ładne, ale wiersz sam w sobie wystarcza. :) Malutka uwaga: pierwszy wers drugiej zwrotki jest trochę za krótki. :) Pozdrawiam

@8fun : Dziękuję za głos. :)

@Luule : Dziękuję. :)

@karenka : Dziękuję. :)