WarszawiAnka

W upalny dzień wiatr jest mile widziany. :) A być wśród ludzi można na różne sposoby. Czasem te mniej konwencjonalne są lepsze. :) Pozdrawiam P.S. W drugim wersie powinno być: "koców".

Ja również dziękuję. :)

@Bartosz : Dziękuję za Twój głos. :)

To ciekawy wiersz - krótki, ale pełen treści. Świadkami czasu jesteśmy wszyscy - w bardziej lub mniej świadomy sposób. Najbardziej podobają mi się te wersy: "Ale człowiek jest mały I wywyższa niewiele większych". To głęboka myśl. Pozdrawiam P.S. Trzeba rozdzielić światła miłości. :)

@Justyna Adamczewska : Pisząc o kołowrotku, znów przypomniałaś mi o Annie Marii Jopek:

:)

Bardzo poważnie zabrzmiał Twój komentarz, bo przyznam, że o teorii względności nie myślałam... Jednak ten krótki tekst może być jej okruchem, kroplą w której się odbija... Niepewność tutaj zdecydowanie występuje - i to w dużej dawce. Muszę przyznać, że na cały proces patrzyłam raczej linearnie, ale "kołowrotek" to doskonałe słowo w tym kontekście. Co do GPSa, to osobiście nie używam, ale mnóstwo osób dookoła korzysta. Wspominając o nim, miałam na myśli to, że technika nie pomoże... Bardzo dziękuję i pozdrawiam. :)

Rzuciłaś dwie krótkie, ale pojemne myśli. Zastanawiam się, czy można je pogodzić - być w czasie i na czas - czy to się wzajemnie nie wyklucza? Zazwyczaj gdy jestem w czasie, mam problemy z byciem na czas... Dziękuję i pozdrawiam :)

Dziękuję - miło mi, że odnalazłeś się nie tylko w temacie, ale i w rytmie tego wiersza. :) Efekt wizualny nie był zamierzony - po prostu lubię wiersze wolne umieszczać centralnie. Cieszę się jednak, że dopatrzyłeś się tu klepsydry - to wzmacnia wymowę. Dodam też, że poezja wizualna bardzo mnie pociąga - i na pewno będę szła także w tym kierunku. Jak znajdę CZAS...:) Pozdrawiam

To prawda - bo na nadmiar czasu nikt nie narzeka. :) Czasem wydaje mi się, że to Ziemia coraz szybciej się kręci...

Cieszę się, że znów Cię widzę. :) Obawiam się, że Twoje wrażenie jest słuszne... :( O zgubnym wpływie pośpiechu dużo by mówić. Osobiście strasznie go nie lubię - chciałabym móc spowolnić bieg czasu, smakować chwile, zanurzać się w nich... Ja też w czerwcu mam sporo na głowie, nawet nie trochę... Mam pomysły na kilka wierszy, wokoło wszystko zielenieje, kwitnie i pachnie, ale nie ma kiedy, nie ma kiedy... Dziękuję i pozdrawiam

@iwonaroma : Dziękuję za Twój głos. :)

@Tom Tom : Dziękuję za Twój głos. :)

Przypomniał mi się "Zegarmistrz światła purpurowy": "Na wszystko jeszcze raz popatrzę i pójdę nie wiem gdzie na zawsze."

Bardzo nostalgiczny, ale też liryczny i łagodny. Do kogo zwraca się podmiot liryczny? Pozdrawiam P.S. Emocjonalne wersy wymagają wyrównania dla płynności rytmu.

Myślę, że ludzie, którzy bez żalu wyrzucają "stare" przedmioty (bo są "stare"), mogą nie mieć też serca dla innych ludzi. Przedmioty to często historia - zapis minionych zdarzeń, przeżyć, spotkań i rozstań. Zgromadzone w muzeach są nieraz bezcenne. Zgromadzone w domach przypominają o bliskich osobach i budzą wspomnienia.... Pozdrawiam

@Wędrowiec.1984 : Dziękuję za Twój głos. :)

Wiersz ten rzeczywiście zawiera ironiczne nuty, ale nie powiedziałabym, że to "gruby żart". Widać może być różnie odbierany. :) Pozdrawiam

@Roklin : Dziękuję. :)

@Roklin : Dziękuję. :)

@Alicja_Wysocka : Dziękuję. :)

szukam czasu utajonego w labiryncie ulic złowionego w sieć komunikacji zamkniętego w czterech ścianach wciąż nie daje się pochwycić czasem jedynie mignie zakapturzona postać za rogiem mglista sylwetka na balkonie cień w metrze rzucam się w pogoń biegnę przed sobą słyszę tykanie za sobą czy ja ścigam czy jestem ścigana nie wiem nie wskaże drogi mapa nie namierzy gps

Wiersz ciekawy, obszerny, pełen myśli i refleksji, czasem budzący różne żywe skojarzenia, czasem niejasny. Treść zajmująca, ale mam problem z formą, zwłaszcza z liczbą sylab w wersach i dopasowaniem rymów. Forma wymaga dopracowania. Najbardziej podoba mi się ten wers: "bo twórca w dość skrajnych emocjach się mieści". Pozdrawiam :)

@Alicja_Wysocka : Dziękuję. :)

Właśnie tak - ale dlaczego? Pozdrawiam