Wojciech Bieluń -Targosz

umysł błądzi , szuka rozwiązań ale nie zawsze się to udaje. każdy z nas chce znać prawdę tu przysłowiowego początku. dziękuję że zajrzałaś. Pozdrawiam

dziękuję za zainteresowanie. Pozdrawiam

Dziękuję że przeczytałeś wiersz. Zostaję przy własnej wersji. Pozdrawiam

szukasz prawdy o początku coś kruchego jak woda jak bezmiar czasu spełnionego oczekiwania dosłowności wpisanej w drzew pozory zagubionej w korytarzach ulic czujesz smak pierwszego przed drugim jeszcze nie dotarłeś przed rozgoryczenie ani światło hipotez prowokujesz umysł błądzisz to znowu jesteś na prostej a według Boga na początku były tylko ziemia i niebo

dziękuję że przeczytałaś wiersz. Pozdrawiam

Piękny sen. Jesteś szczęśliwcem. Pozdrawiam

dziękuję, że przeczytałeś i jeszcze ślesz ukłon. Z wzajemnością. Pozdrawiam

a miałem go nie pokazywać, chciałem jeszcze poprawiać. Dziękuję że przeczytałaś ten wiersz, myślę że też mi chodziło o bezradność w momencie dokonania czegoś wielkiego/ np. zdobycie szczytu. Pozdrawiam

pierwszy raz czytam twój wiersz, zmusza do zastanowienia się nad naszą naturą. Pozdrawiam

przyznam ,że nigdy nie chodziłem po skałach.Tak sobie wyobraziłem sukces i zastanowienia jak to możliwe, że zdobyłem szczyt. Dziękuję za przeczytanie mojego wiersza. Pozdrawiam

dziękuję, że zobaczyłaś w nim piękno i zwątpienie w dokonanie. Pozdrawiam

do duszka - masz rację, poprawiłem lepiej brzmi.Wyobraź sobie stoisz wysoko, bardzo wysoko. Niebo i ty i przerażenie, że się dokonało. Pozdrawiam

dzięki, że przeczytałaś i masz przyjemne odczucia. Pozdrawiam

a jakby to był zdobywca korony świata, to jakie będą skojarzenia. Pozdrawiam

wypatrujesz przestrzeni przyczepiony liną do szczegółów widzisz kształty chwili łączące brzegi ciała i skały zamykasz oczy bezmiaru biała płachta rozpostarta pod powiekami dumny z czynu przerażony efektem stoisz na progu nieba i ziemi obok demony niespokojne ptaki wszystko co zrobić możesz jeszcze to milczeć

podoba mi się, że wypatrujesz przestrzeni dla marzeń. Pozdrawiam

dziękuje

nie myślałem, ze tym wierszem zrobię takie zamieszanie.Pozdrawiam

ciekawy wywód, ale tabu to też sacrum. Pozdrawiam

witam - dziękuje za komentarz, pytania są i będą ale odpowiedzi, to już inna sprawa. Pozdrawiam

dziękuję za komentarz.Bardzo trafny. Pozdrawiam

może stawiałeś złe pytania gubiąc w odpowiedziach niebo oceanu jawiło się fantazją - rzecz w tym że było zwykłością ukrytą w słowie tabu krążyło tak szybko a wydawało się wprost nieruchome nie przesuwając nawet o centymetr ciszy co kazała wciąż wierzyć na nowo stałeś wpatrzony w linię horyzontu którego nie było

wiersz zagadka. Ciekawy. Pozdrawiam

jestem w okresie pewnych rozliczeń, refleksji czego dokonałem a czego nie. To przychodzi z wiekiem. Pozdrawiam. Dziękuję za komentarz

dziękuję za komentarz. 20km od Zamościa i 20km od Krasnegostawu. Pozdrawiam