Tomasz Kucina

Łobuzice ;) Dobre! Daje do myślenia ;) Pozdrawiam Przemku.

Witam Grzegorz. Dobrego dnia życzę. Sam czuję się zaskoczony, bo ten wiersz jakby proromantyczny, w natłoku życia szybkiego- jednorazowego chce się człowiekowi odreagować - i wyszło dość ideowo. Pozdrawiam, trzymaj się.

Cześć ;) Tak, to kwintesencja, czasem proste sytuacje wymagają od nas większej estetyki. Napisałem w życiu wiele takich wierszy, no ale po prostu jakoś mnie ciągnie do treści intelektualnych, nigdy nie negowałem przystępnej poezji, wręcz przeciwnie, natomiast - no nie chcę się zmuszać do czegoś, czego obecnie nie czuję, no przecież jakakolwiek sztuka niższych czy wyższych lotów - każda - powinna być autokreatywna. Może mi przejdzie, kto wie, na razie wolę intelektualnie. Dzięks Somalija, supraśnie pozdrawiam ;)

O Herberta nawet we mnie zobaczyłeś i jego „Pana Cogito”. Jest to urocze, no ale na pewno nie zasłużyłem. Niektórzy widzą we mnie Tuwima (bo takie porównania miałem i na tym portalu – można odnaleźć w komentarzach), a inni już nawet Herberta? Hmmm. A ja po ludzku zaczynam się wstydzić, bo nie należą mi się takie porównania. Z Tuwimem mam mniejszy problem, bo on nie leży w mojej mentalnej naturze. Szanuję lubię oczywiście poetę, → ale Herbert jest rzeczywiście --> moim największym mentorem – ideałem poety. Więc nie wypada. Ten akurat mój wiersz → z Herbertem nie ma nic wspólnego, jest to dość rytmiczny i dokładnie zrymowany tekst. Wiersze Herberta z cyklu „Pan Cogito” - to poezja intelektu, pisana głównie białym wierszem, Herbert był mistrzem niezrymowanych układów. „Pan Cogito” jest napisany w takim uporządkowaniu. To poezja antyczna, ze wskazaniem celowym na myśl, retorykę. Rym u Herberta zaburzałby przekaz, „zjadał” antyczny i batalistyczny oraz panegiryczny i heroiczny przekaz. Więc mistrz tego unikał, choć są wiersze z rymem Herberta. „Pan Cogito” raczej stroni od takich zastosowań. Więc ten akurat mój tekst nie ma nic wspólnego z Herbertem. Natomiast ja uwielbiam Herberta, odnosiłem się też we własnych tekstach do maestro, → ale → i tu uwaga → jeżeli to robię, to BEZPOŚREDNIO, i o tym informuję. Zobacz może mój wiersz tu na portalu pod tytułem: „Wycofani klasycy” to bezpośrednie odwołanie do Herberta i ku niemu szacunek. Tu masz link ==> jeżeli miałbyś ochotę na zobaczenie mojej młodzieńczej pierwotnej fascynacji Herbertem to zajrzyj na portalu do utworu pt: „Z rozmyślań o EBE”, tutaj link ==> https://poezja.org/utwor/164461-z-rozmy%C5%9Bla%C5%84-o-ebe/ i w tym akurat utworze odkryjesz bardziej futurystyczną – formę mojej miłości do Herberta i opis fascynacji dla samej charakterystyki jego poezji. Ten akurat ciąg 30 wierszy tworzy kompozycje w zachwycie nad poetą, ale to treść młodzieńcza choć mega intelektualna i jest trochę w niej mankamentów, na pewno przydałby się tam jakiś → korektor. No ale do „Rozmyślań o EBE” bardzo zachęcam. Dzięki za komentarz. Również pozdrawiam serdecznie. Niezmiernie miło przeczytać taki komentarz, bo to tak jakby ktoś napisał, że moje wiersze żyją. --> Wędrówka, zaprawiony piechur i pewnie fascynat gór. Dziękuję ślicznie. Bardzo szczególnie również pozdrawiam.

Jaką odpowiedź? Przecież o nic nie pytałem? :) To porównanie do Ateny jest istotne dla treści utworu. Do Grecji się nie wybieram ;D

graphics CC0 O górach wysokich o morzach szerokich marzymy Na szczytach pozory w dnie mórz potwory wierzymy Że wszystko jest nasze i nic nie jest ważne prócz zysku Znów ciała niepokój marzenia do lochów to wszystko Zarazki – kartele tu biali tam erem za dużo Już nie chce cię budzić kitary swej trudzić twa Muza A po co się wspinać? i grać manekina to nonsens Znów w duszy prostocie roztropnej tęsknocie was proszę O litość nad światem zwierzęciem i kwiatem potokiem Dziś nie gaś sumienia choć twierdzą że nie ma chciej z Bogiem Ty górę – w dolinę ocean w pustynie chcesz zmienić Wciąż pragniesz fasolko swą normę zaborczą rozplenić Pozostań uroczo dostojną istotą rozumną I pilnuj prawd – granic ceń normy i pamięć choć trudno Idź z chmurą – z kamratem myślami leć z ptakiem ceń ludzi Niech słońce z malatur i trel młodych ptaków cię budzi -- *bez umoralnień, nostalgicznie

Wiedziałem. Normalnie wiedziałem. To ty w takim razie to jesteś jak ta Atena z tego mojego wiersza. Wychowana na greckich oliwkach i mądra jak sowa. To atrybuty Ateny ;P

Dobre ciasteczko ;) Tak, dancing, hehs ;D ... a córka rybaka, jacht na silniku volvo penta, klima, webasto, kokpit z drewna tekowego ;P Zabawny jest ów tekst, figlarny. Pzdr. Radosławie

Nie wiem czy mam w ogóle apetyt? W tym wierszu nie ma dobrych kucharek, chimera z porodówki zjadała w zasadzie wszystko, stąd w treści wiersza ten lew i koza i wąż, bo to taka potworzyca była - anatomicznie zmutowana, tego też nie zjesz ;) A Echidna była jej matką, od góry kobieta ale na dole była wężem i żywiła się tylko ludzkim mięsem, Tyfon był jej mężem to chyba kuchnie mieli wspólną? ;) Tak, że w tym towarzystwie się nie pożywisz ;D

Śniadania drugiego nie jadłem i nie mam siły na dalszą stronę komentarzy --> przejść --> tylko na twoje komentarze odpowiadam do Iwony. Nie no. oczywiście - moja nieuwaga, ewidentny brak koncentracji mam dziś ;)

Nie jestem przygnębiony. Raczej zdegustowany. Nigdy nie miałem problemu z uznawaniem mniejszości w naszej Ojczyźnie. Zresztą w moim otoczeniu osobistym nawet nie spotykam mniejszości -w ogóle . Nie znam osobiście żadnego Żyda. Lecz gdybym znał z pewnością – nawet do głowy by mi nie przyszło, przez myśl nie przebiegło --> by w ogóle pomyśleć o kimś takim w kategoriach dyskryminacyjnych, czy próbować budować dystanse między ludźmi --> ze względu na pochodzenie czy tym bardziej religię. Ich religia jest monoteistyczna - uznana – legalna – wyznajemy tego samego Boga Starotestamentowego, a to nie wróżenie z fusów które prezentujesz ty sama. Nie wiem dlaczego Żydzi się bujają. To chyba jakiś ich rytualny obowiązek. Albo zwyczaj. Mi to nie przeszkadza. Znowu ktoś ci nakładł bajek do głowy ;))) -- @valeria Piepsz..sz już tak od rzeczy Valerio, że drugi raz wysłałem odpowiedź do @iwonaroma i musiałem kasować, bo jej komentarz jest na pierwszej stronie --> i zapominam przerzucić na następną, i pod zacytowane błędnie zaznaczenie do jej komentarza odpowiadam na twój. Ta Iwona pomyśli, co ten Thomas kurde ode mnie chce? :) LOL :D

Nie, no... dla mnie jesteś człowiekiem a nie aniołem. Wiesz, chyba chcę na jakiś czas odpocząć od tego miejsca. Za dużo to dla mnie. Zamiast o tekstach dyskutujemy o twoich stanach wyobrażeniowych.

@valeria W zakresie nocy w Ogrodzie Oliwnym to szatan odwodził Jezusa od decyzji pójścia Zbawiciela na Krzyż. A Jezus modlił się usilnie do Boga Ojca, nawet prosił Go o to --> by pozwolił Mu odstąpić od cierpienia (odezwała się --> ludzka ułomna natura), ale Bóg wszechmogący utwierdził Syna w swojej decyzji. To zasługa Boga --> że Jezus zdecydował się na wybawienie nasze od grzechu. A już na drugi dzień była Droga Krzyżowa i podróż Zbawiciela na górę czaszki, na Golgotę. To ty czytasz Biblię co dzień a ja mam ciebie o tym uczyć? Tu masz mój dawny tekst, który napisałem --> ostatni fragment (wytłuszczony) dotyczy Ogrodu Oliwnego --> i tego co tam się wydarzyło. Nie potraktuj tylko tego utworu jako jakiś wzorzec religijny. Przestrzegam przed tym! To tylko refleksja literacka. Tomasz Kucina Podróż mentalna do Ziemi Świętej- ——————– Owoc Ziemi Świętej- Ziarno w języku aramejskim oznacza SYNA i rzekł sam PAN BÓG WSZECHMOGĄCY: zarodek ziarna musi obumrzeć aby mógł przynieść plony obfite i zesłał nam TEGO KTÓRY PRZED WSZYSTKIMI WIEKAMI Z OJCA BYŁ ZRODZONY by przez śmierć swoją odkupił nasze winy pierworodne oto tajemnica która się dokonała z niepodważalnej woli PANA ZASTĘPÓW od czasu tego – aż do nieskończoności do ludzkiej istoty dostęp uzyskała MOC DUCHA ŚWIĘTEGO przybliżyła ją ku NIEŚMIERTELNOŚCI SANKTUARIUM NARODZIN PAŃSKICH jest TAM TA GWIAZDA jako Wenus czternastoramienna wiecznie żywa alegoria do świata wiary tam wróży w locie do cudu – w cudzie ZWIASTOWANIA ustanowiona ślubem dobrowolnego dziewictwa poczet skrzydlatego ANIOŁA w zapachu siana BETLEJEMSKIEJ STAJENKI budzi się radosne oczekiwanie posąg ZBAWIENIA staje na postumencie zacne Sanktuarium uczłowieczonego świadectwa mistyczny dowód że ciała profanum nawiedza SAKRALNA DUSZA tajemnicza idea Stworzenia ofiarowana od godnej RODZICIELKI z BOSKEGO połogu żywa nadzieja oswobodzenia gatunku z sideł grzechu spoglądamy w Tę gwiazdę w SAKRALNE CIAŁO galaktyk w twórcze uniwersum – oczekujemy nadziei BÓG daje nam MOC DZIĘKCZYNNĄ nad własnym losem przesiąkamy mirrą – złotem – i kadzidłem wdzięcząc do OSOBLIWEJ DOBRODUSZNOŚCI i nagle ni stąd ni zowąd – stajemy się królami uświęconego porządku ofiarując w modlitwie dary swego życia w GROCIE NARODZENIA PAŃSKIEGO poświęcamy jedynie banalną jałmużnę doświadczając prawdziwej Wolności Góra Światła na GÓRZE TEJ dokonało się JEGO przemienienie na poczesnej drodze z kamieni prowadził nas za rękę ku szczytom uwikłanym w chmury Gdy PAN i OJCIEC spoglądali w dół JEZUS miał wszystko na dłoni – przysłaniając Swe Czcigodne Oczy dotykał promieni słońca sięgał błogosławiącym wzrokiem ku uprawnym polom do zbóż i winorośli a z NIM nieliczni uczniowie – im – droga wydawała się pozorną i bezcelową jak podróż ku panicznej ciszy szczytu to ŚWIATŁO to kompendium Duszy ostateczne dowartościowanie w Świętości – umiłowanego NAUCZYCIELA a oczy ich wreszcie doświadczają INNOŚCI SZATA Z POŚWIATY – ustanowiona z przeźroczystości intensywnym wcieleniem nieskazitelnej Czystości splendor szedł PROSTO z OJCA w NATCHNIONE SAKRUM SYNA w zenicie GÓRY TABOR BÓG okazał swój gigantyczny MAJESTAT Dom w Kafarnaum Droga do KAFARNAUM jest drogą niezwykłą lecz jest to ścieżka wyboru na której możesz doświadczyć BOGA w uniżoności swojej a JEGO łasce paralitykom zatem – dane będzie chodzić niewidomym widzieć – a głuchym słyszeć niezbadane są JEGO wyroki a w Domu Piotrowym doświadczycie tego MIŁOSIERDZIA – jakie idzie jedynie od OJCA i do SAMEGO SYNA i tylko tak – i nigdy inaczej – by Dobro w nas pomnażać i udoskonalać i uczył sumiennie JEZUS – że miłość jest zadana i talent a nawet sama Wiara i Nadzieja dlatego należy prosić o wzrok i węch – A BĘDZIE WAM DANE kiedy wpuszczano przez otwór w dachu sparaliżowanego człowieka – nikt nie wierzył jednak stało się według woli JEGO bez wiary nie ma cudu bez KAFARNAUM nie ma świadectwa – a człowiek pozostaje naznaczony ludzką bezsilnością Moc która dzierży ruiny tamtego Domu jest mocą WSPÓŁISTOTNĄ – obfituje w BOGA i w SYNA a przez SYNA wszystko się stało bo tak chciał OJCIEC objawione ruiny odkopano to ŚWIĘTE MIEJSCE w którym odpoczął JEZUS – DOM w przezacnym KAFARNAUM Magia Wieczernika ten czas; gdy przeleje się czara goryczy krew chłepcząc ze ŚWIĘTEGO GRALLA i znów gorzko zapłaczemy my ród pogański – ludzki szczep obłudny smuci się BÓG lecz wdraża projekt zadanego Cierpienia Judaszowa zdrada – sygnał klucznika – samorodek z koguta wspominając ŚWIĘTĄ WIECZERZĘ pierwotną tajemną moc CIAŁA PRZEMIENIONEGO W CHLEB składamy pamiątkę z JEGO krwi pod postacią wina żyłami zapożyczamy z WIECZERNIKA z klasztoru Franciszka – tego co w płomień chciał wejść by zmiękczyć serce Sułtana ogłosić BOGA Saracenom z cudem ogniotrwałości sięgamy sercem do NIEBA poprzez kamienne korytarze toczy się nasza WIARA i prosto na postument OŁTARZA POD POSTACIĄ CHLEBA choć – sam pewnie tego nie rozumiem bo jestem grzesznym stworzeniem a w życiu rzadko zaglądałem do Przybytków Świętości i wstydzę swojej niedoskonałości w obliczu TWEGO GENIUSZU lecz – na to nie zasłużyłem TY – który nas nakarmiłeś nie tylko chlebem a nadzieją nas nigdy nieubranych w habity i ornaty szykujesz już do drogi tak chcemy pić TWOJĄ ŚWIĘTĄ KREW bo jest źródłem Zbawienia i Prawdy balsamem WIECZNOŚCI – pojednaniem z OJCEM kosztujemy TWOJE ŚWIĘTE CIAŁO bo jesteśmy zjednoczeni z nadludzkim Imperatywem przybliżasz nas ku TWOJEJ Doskonałości i proszę spoglądaj czasem z WIECZERNIKA na TWOJĄ Planetę Miłości Ogród Getsemani – Góra czaszki w koszarach OGRÓJCA na kanwie przemyśleń ISTOTY ŚWIĘTEJ krwawy pot wysiedleńczy odbił człowieka z posad grzechu pazerny cud modlitwy z wnikliwej kontemplacji godnie dowiódł PRAWDY dziś osiem zostało tam drzew – świadków nadzwyczaj bolesnej unifikacji NIEBA z OGRODEM GETSEMANI zredlone kanefory poskręcane macki konarów otrute bólem drzewa oliwne nasączone cierpieniem usłyszały o tej zdradzie po której przepełznął wąż pokusy potęgą jest hart JEZUSA ogromne jest JEGO SERCE – oddane i miłosierne zapamiętać! ON i ty stąpacie zawsze drogą POD CIĘŻAREM i prosto na GÓRĘ CZASZKI i tam jest takie miejsce – gdzie w korzeń zatknięto KRUCYFIKS a niżej był grób ADAMA KOPIEC pod którym żył EDEN a kiedy BÓG umierał – grom rozwarł postument GÓRY i stał się CUD korytem podziemnych szczelin spłynęła BOSKA CZCIGODNA KREW na czoło pierwszego człowieka i ADAM znów się przebudził i CZŁOWIEK wreszcie zmartwychwstał ——–

Ja ciebie prześladuję - żartujesz. Opisuję raptem jak ciebie rozumiem - twoją mitologię. Ty i ja twierdzisz - umacnialiśmy Jezusa? hehs. Siebie nie przypominam sobie? ;) W Ogrodzie Getsemani - w Ogrodzie Oliwnym Jezus był kuszony przez szatana, nie uległ. Te duchy to zło! Nie mam nic wspólnego ze --> złymi duchami. Nie wiem jak ty? ;) Jeżeli zaś dociekasz, dlaczego Jezus pozostał wierny postanowieniu wytrwania i nieulegania szatanowi --> to tłumaczę ci, że gorliwie się modlił do Boga Ojca i po modlitwie nie uległ wpływom złego. Dlatego to --> Bóg Wszechmogący umocnił Jezusa w postanowieniu pójścia na Krzyż - a nie ty czy ja. Ochłoń Valerio. Co się z tobą dzieje - zły ci podpowiada takie komentarze, czy co?

Ciało nie umrze ciało zmartwychwstanie, mówisz o tym w Składzie Apostolskim:” Wierzę w Ducha Świetego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny Amen. No chyba, że pacierza też już nie odmawiasz – i żyjesz swoją energią i nowonarodzeniem. Dla mnie nowonarodzenie to będzie zmartwychwstaniem po Ostatecznym przyjściu Zbawiciela – do nas. Nie wiem natomiast, czy to ciało z nami pozostanie już na zawsze – czy może samo zbawienie będzie realizować się w innych stanach NADŚWIADOMOŚCI, tak jak napisałem nie dociekam o tym. Bóg wie co dla nas najlepsze. Ten wiersz jeszcze raz tłumaczę → dotyczy naszego życia doczesnego i nie dotyka tematycznie teologicznych kwestii. Odrzucenie przez ciebie przyjmowania Sakramentów → jest dla mnie wystarczającym powodem → by twoje rozumienie wiary potraktować jako fantastykę. Kto wie czy Kościół Katolicki nie potraktowałby ciebie → EKSKOMUNIKĄ. Dla mnie z punktu katolickiego jesteś wywrotowcem. Z punktu moralności, etyki społecznej – jesteś dla mnie całkiem do przyjęcia. Nigdy te dwa systemy mojej oceny ciebie nie znajdą punktu wspólnego. Ten tekst opowiada o błędach w normach cywilizacji --> o żle --> ty w ogóle rozpoznajesz zło? Widzisz różnice, czy tylko czujesz się nowonarodzona? Do czego? Do postaw konformistycznych w zakresie wiary i tolerancji dla zła? NIE.

Ja nie mam nic przeciwko takiej podstawie moralności którą reprezentujesz. Bo tylko w takim charakterze traktuje twój światopogląd. A dlatego, bo człowiek racjonalny → musi być tolerancyjny wobec postaw innych ludzi, którzy mówią o pojednaniu, miłości, fascynacji każdym drugim człowiekiem – A TY WIERZYSZ W TAKIE IDEAŁY. Choć uważam, że twoja postawa to coś w rodzaju hipisowskich falansterów. Ale ogólnie wszelakie postawy propojednawcze --> budzą u mnie szacunek. Natomiast nigdy takich poglądów jakie proponujesz nie uznam za wiarę czy religię. W tej perspektywie to mitologia. Chrześcijaństwo nie jest mało radosne – bo niesie RADOŚĆ ZBAWIENIA. WIĘCEJ CI NIE POTRZEBA. Ten wiersz jest perspektywą życia doczesnego – więc tu możemy dokonywać poprawek. Albo rachunków sumienia – zależy jak kto woli i jakie światopoglądy prezentuje – tzn. z Bogiem, czy bez Boga.

Skoro Bóg się o mnie troszczy to dobrze. A dla ciebie czy treść tego wiersza niesie jakąś refleksję w podstawach potrzeby społecznego pomiarkowania? Czy ludzie powinni się bardziej szanować, i dbać o tradycje i normy wypracowane przez stulecia? Czy wręcz przeciwnie – to znaczy ważna jest tylko ta twoja wyimaginowania energia ducha, potrzeba bliskości? I fantastyka ludzkiego Eldorado. A to co widzimy w świecie jakby zaprzeczało twojemu witalizmowi, jedni lubują się w destrukcjach a inni żyją w iluzji pojednania. Nie widzisz, że świat staje się kabaretem? Trochę o tym jest ten wiersz.

Podoba mi się w twoim wierszu „zainstalowanie” → motyla. Wiersz jesienny, listopadowy, więc trochę sobie wyobrażam, że dotyczy tematów psychologii duszy, a dokładniej relacji Peel'ki z sekretnym imperatywem wspomnienia. To jakby opis tej relacji, bardzo subiektywnej. KTOŚ kto odszedł, KTOŚ WAŻNY, zawłaszcza ten „prostokąt ziemi” po którym porusza się Peel'ka - mniemam że Ty – autorka wiersza, KTOŚ „zagarnia te ślady” jej stóp - może opadającymi liśćmi?, może podmuchem wiatru?, może ulewnym deszczem? – zaciera pamięć. A w zasadzie to nie zaciera, ale zawiadamia inwazyjnie – subiektywnym życiem kobiety. Ten „motyl najwątlejszy” - (o którym wspominam na początku komentarza) --> jest więc dla mnie jako czytelnika – SUBSTYTUTEM tej wrażliwości pamięciowej, motyl to ulotność, kruchość, sezonowość, więc przemijalność, duchowość, potrzeba pamięci, → tym bardziej motyl usytuowany w obiektywnej jesieni, jakby znalazł się w innym wymiarze bytu, bo jesień dla motyla to → to już jakby czyściec jego systemu orientacji i życia. Ten motyl mentalnie staje się → symbolicznym dreszczem tej Osoby która odeszła → która żyje w pamięci autorki → twojej pamięci Nata. I tak ja sobie subiektywnie czytam twój wiersz. Super. Pozdrawiam Nata.

Rozumiem własną zawiłość. Tak, przyznaje, moje treści wymagają pewnej wprawy i czasem polaryzują w kierunkach wymagających doszperania. Nie mam wielkiej wiedzy, na szczęście nie jest aż tak źle ze mną ;)) Oczywiście. Dobrze czytasz, → wiersz ma wyraźne odniesienia do współczesności, odnosi się do kondycji naszej cywilizacji, do relacji oraz mód i trendów obyczajowo-społecznych, nie ma w nim jednak → personalnych smaczków. To znaczy pisząc ten tekst na serio nie myślałem o ==> konkretnych osobach, miejscach czy zdarzeniach. Zresztą podkreśliłem to w didaskaliach. Natomiast mamy tu ewidentnie opis zaburzeń współczesnego ładu cywilizacyjnego, czyli zasad, które wypracowywaliśmy sobie przez stulecia, i które były fundamentem naszej jakości społecznej. Obserwuję sobie to wszystko wokół mnie ==> i zastanawiam się często dokąd zmierzamy jako społeczeństwa wysoko-rozwinięte, i czy oby w dobrym kierunku? Tekst ma charakter jednak prokatolicki, więc naturalnie tych norm tu nie krytykuję, wszak sam tytuł na to wskazuje → to rachunek sumienia. Więc w zasadzie to nawet nie jest wiersz w kontrze do kogokolwiek, bo rachunek sumienia --> zawsze jest autokreatywny., autorozliczeniowy. Dziękuję Nata, za słówko, ty zawsze potrafisz sumiennie wniknąć w merytorykę utworu. O to przecież chodzi na portalu poetyckim. Więc jesteś tutaj bardzo wartościowa. Każdy czytelnik ma prawo i przywilej rozumienia dowolnego tekstu → subiektywnie. Jako autor czasem tłumaczę co miałem na myśli, bo czytelnicy dopytują → lecz najważniejsza jest subiektywna wrażliwość i rozumienie czytającego, to dla każdego autora jest nauka i mega przyjemne zdarzenie – gdy autor może poczuć jak czytelnik ustawia się w autora treści. A ty do tego przeważnie masz podobne do mnie te interpretacje. Zatem, wszystko się u nas ZGADZA. Pozdrawiam.

Valerio o czym ty piszesz? Dlaczegóż to ja miałbym ci żałować twoich pieniędzy a tym bardziej jeżeli wydajesz je - INWESTUJESZ - w swoje umiejętności. Posłuchaj? Zaczynam się obawiać o to, że ty żyjesz w jakimś własnym alternatywnym świecie, w subiektywnej iluzji czy nie wiem jak już to określić? Wytłumacz mi jak można dojść do wniosku, że ktoś z kim wymieniam komentarze w internecie, i ktoś kogo nie znam, nie wiem kim jest - MOŻE ŻAŁOWAĆ MI PIENIĘDZY? A TYM BARDZIEJ WYMYŚLEĆ, ŻE TA WIRTUALNA OSOBA LICZY NA MÓJ HAJS? Napisałem, w poprzednim komentarzu i zaraz na wstępie, mniej więcej, że inwestowanie w wykształcenie jest najlepszą decyzją zainteresowanego - CZYTAJ TWOJĄ. Nie wiem czym dokładnie jest to WHT, zorientowałem się pobieżnie, teraz, że chodzi o podatki u źródła. Zrozum mnie sprawy podatkowe mnie nie interesują i w ogóle ten kierunek ekonomiczny. Już raz pisałaś o „transfer pricing” czyli transferze cenowym, teraz to WHT. W końcu dojdzie do tego, że ja z twojego studiowania załapię więcej niż ty, a tobie podpiszą indeks i dadzą licencjata podatkowego czy inny tytuł. Ogólnie, mogę skonkludować, že kierunek twoich studiów jest w obecnych czasach bardzo pożyteczny, tylko jest jedna kwestia. W jakim trybie ktoś po takich studiach będzie pracował. Czy dla pilnowania poprawności podatkowej czy na rzecz cwaniaków. Mnie to mało szczerze mówiąc interesuje, nie widzę się w ekonomii podatkowej. Ale ludzie którzy osiągają sukces w tym zawodzie są niezwykle inteligentni, analityczni i asertywni. Cenię takie osoby. Co do Chrystusa - piszesz, że Chrystus nie złagodził ale wziął na siebie grzech. Ok. Można tak uznać. Zgadzam się. No ale, faktem jest, że dalej jesteśmy pod działaniem grzechu - bo czynimy zło - w zasadzie na każdym kroku. Wojny, głód, gwałty, przemoc, kradzieże, zdrady, cudzołóstwo, twoje klimaty --> łamanie prawa podatkowego, etc. etc. etc. No nie jest to świat idealny --> czyli ciągle podlegamy działaniu grzechu. W takim kontekście znaczeniowym można uznać --> że Chrystus złagodził piętno grzechu i dał nadzieję na ZBAWIENIE CZŁOWIEKA wykluczonego z Raju. Lecz nie ciągnijmy tego tematu. Bo ty napiszesz sobie jedno - dwa zdania --> a ja muszę budować referaty by wyciągnąć ciebie z absurdów subiektywnego rozumienia wiary. Nie jeden na teologii zaliczyłby z tego kolokwium. Nie pozjadałem wszystkich rozumów, więc nie będę tu moderował i kształtował twojego sumienia. Ono należy do ciebie i jesteś dorosła. Pewnie starsza ode mnie. Więc nawet nie wypada mi uczyć ciebie Boga. Poza tym nie mam wykształcenia teologicznego ani seminaryjnego, do Kościoła nie uczęszczam regularnie, a Jezus powiedział - PO OWOCACH ICH POZNACIE. Moje owoce nie są obfite, więc nie mam prawa rozpisywać się o sprawach Wiary. Nie chcę tego robić - ale ty mnie zmuszasz - ZMUSZASZ BO ATAKUJESZ INSTYTUCJĘ KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO, a jako katolik nie mogę się z tym pogodzić. No zrozum wreszcie! Zejdźmy z RELIGII! Wykreowałaś w sobie subiektywną mitologię i wydaje ci się że to Wiara. Ja nie mogę w tym uczestniczyć i nie chcę! Piszmy o tekstach, o wierszach --> tego się trzymajmy.

Rozumiem, wolisz się uczyć o swoich finansach. I bardzo dobrze, wiedzy nigdy za wiele. Co do zabrania człowiekowi (piszesz że mnie) rachunku sumienia przez Jezusa ==> to chyba znowu mamy inne punkty widzenia. Jezus nie zabrał mi rachunku sumienia. Jezus złagodził oddziaływanie na człowieku grzechu ciężkiego → głównie pierworodnego. Ponieważ eksmisja z Raju Adama i Ewy → na skutek działań szatana, nieuchronnie wiązała się z koniecznością przyjęcia modelu życia w śmiertelności przez istotę ludzką. Człowiek miał nadzieje na powrót do Raju, ale w zasadzie nie potrafił sobie wyobrazić jak przedostać się przez opokę śmierci a Raju nie było już --> i nie ma. Raj – Eden został po prostu zabrany ze świadomości człowieka. On jest → i ja jako człowiek nie dopytuję o Rajskie perspektywy, ani też o praktykę .→ czyli o to - jak będzie przebiegać i wyglądać życie w Raju. Nie dopytuję – ponieważ jako człowiek zgrzeszyłem przeciw Bogu dziełem grzechu Adama i Ewy, więc nie mogę doświadczyć na razie Rajskiej eudajmonii. Natomiast mam obowiązek zaufać Bogu → i wierzyć, że jest to dla mnie jako człowieka najwspanialsza perspektywa jestestwa – istnienia. Dlatego ta praktyka zbawienna o którą ty tak się martwisz i o której deliberujesz nie musi być w ogóle istotna. BO BÓG JEST IDEALNY → idealne są więc dla mnie wszystkie propozycje Boskie. Myślę sobie – jako katolik –-> że zbędne są mi wszelkie obciążenia intelektualne → w temacie [czym jest Niebo – czytaj Raj, gdzie ono jest i jak wygląda] dla mnie jest i zawsze będzie perspektywą IDEALISTYCZNEJ NADŚWIADOMOŚCI. Twoje rozumienie szczęśliwości realizuje się w jakiś wyimaginowanych perspektywach dolin, gór, mórz, energii między ludźmi, → dla mnie energia między ludźmi powinna być → TU I TERAZ DOCZEŚNIE, potem w życiu poza doczesnym relacja przebiegać będzie już tylko w kontekście → ja i Bóg, jeżeli to ja będzie zbiorowe → przyjmę to, bo przecież nie wiem czym jest ŻYCIE W TEJ NADŚWIADOMOŚCI ZBAWIENIA i odczuwanie szczęśliwości w TYM ZBAWIENIU. Ty o to wszystko się martwisz – i jest to twoja wielka ułomność, bo do doczesności a zatem i ułomności szukasz porównań z Bogiem, Rajem, ZBAWIENIEM, może to są zupełnie niekompatybilne wymiary, więc próby niejako ucieleśnienia i wytłumaczenia sobie aspektów życia po śmierci nie mają żadnego uzasadnienia. Jezus więc nie zabrał mi rachunku sumienia – jak sugerujesz – Jezus dał mi nadzieję, bo umarł ale ZMARTWYCHWSTAŁ, a do największego żałującego za grzechy łotra – powiedział: JESZCZE DZIŚ BĘDZIESZ ZE MNĄ W NIEBIE. I to był RACHUNEK SUMIENIA tego łotra, ja chce być dobrym łotrem, a nie tym złym→ RACHUNEK SUMIENIA - który ty uważasz za zbędny, albo zabrany mi przez Chrystusa – on nie jest zabrany – masz obowiązek przeprowadzania go na sobie – nie jesteś przybytkiem świętości – ale możesz nim być. To twoja sprawa. I twoja wiara. Nie moja. Moją wiarę → opowiedział mi Kościół Katolicki – powszechny i apostolski. Tyle, więcej nie potrafię. Co do wiersza, on nie jest wcale głupi, a dotyczy bardziej spraw społecznych niż tych duchowych --> duchowy jest tytuł. I to spróbuj ocenić, Valerio.

Dziękuję Iwon. W rzeczy samej, trochę ta treść jest zbyt pikantna. Teraz z perspektywy kilku godzin to zauważam. No ale na szczęście, że taka właśnie jest ta treść to lepiej widać --> że przebiega w perspektywach tylko i wyłącznie abstrakcyjnych. Dziękuję za ślad. Pozdrawiam szczególnie.

No tak. hehes! ;D Stare "babskie" numery. Na kakao wilka chcesz teraz przywabić ;P Kakao lubię (tylko tu --> bez podtekstów ;D), na koncentracje --> idealne, natomiast w sferze twojej części wypowiedzi dotyczącej profanum jestem --> milczący, nie znam się nie wypowiadam nie krytykuje i nie oceniam ;), zaś sferze sacrum (w tematach wyższego i teologicznego "apetytu") --> czyli dokarmiania DUCHOWEGO, to chyba Kościół Katolicki potrafi to robić precyzyjnie i głodny DUCHOWO --> nikt tam nie chodzi. Chyba, że nie rozumie wiary. O skuteczność praktyk przekonywania Katolickiego Kościoła - to musisz dopytać już gdzieś u źródeł, u jakiegoś kapłana czy teologa --> ja jestem świeckim parafianinem, ale na lekcjach religii byłem pilnym uczniem ;)

To o czym piszesz ma dla mnie charakter całkiem ludzki, poza religijny. Może ty potrzebujesz po prostu partnera w życiu, a niekoniecznie trzeba to wszystko i twoją potrzebę naturalną → ubierać w system wiary i - w Majestat Boga? W moim wymiarze i w dedukcji nad Bogiem → nie ma żadnej potrzeby implikować samej Wiary do sfery cielesnej. Mój Bóg katolicki – nie neguje ciała – ale traktuje ciało jako produkt ułomny – Wiara ma przebiegać bez motywów seksualności, seksualność może być bowiem świadomością zorganizowaną przez zło (w kontekście sumowania jej z Wiarą) - a prawdopodobnie miała początek w Edenie. Ale niekoniecznie musi tak być. Grzeszność o której teraz piszę nie musi wynikać z takiej tylko perspektywy. Ja tego nie wiem. Dowiemy się o tym kiedyś – w trybie poza doczesnością. Jeżeli zaś rozmawiamy o energii w kontekście czysto ludzkim doczesnym i o cieple między człowiekiem a człowiekiem, elektryzowaniem się wzajemnym ludzi (o czym napisałaś), czyli generalnie → fascynacją, miłością, cielesnością, → to tu w ludzkiej perspektywie doskonale to rozumiem. Natomiast, chyba nie mogę spełnić oczekiwań, nie znamy się, poza tym → mamy swoje światy i organizacje życia, zresztą nigdy nie przekładam wirtualnych znajomości na realne życie. To byłoby totalnym absurdem. Skoro lubisz moje teksty → w tej perspektywie czuję z tobą więź, to jest wielka więź humanistyczna, i to mega doceniam, Valerio. Sam tekst--> ten utwór- jest dość destrukcyjny w samym docelowym klimacie, więc chociażby w tego powodu trudno tu mówić o dość przyziemnych wrażeniach. To lepiej rzeczywiście już o wierze dywagować, bo tytuł wiersza --> wdrożony jest w perspektywę -rachunku sumienia.

Prosiłbym o doprecyzowanie, bo nie za bardzo wiem do czego odnieść komentarz. Jeżeli zaś chodziłoby o tytułowy "rachunek sumienia" --> to tak, zgadzam się, każdy ma własne sumienie, więc powinien dokonywać rachunku we własnym sumieniu. Treść wiersza można śmiało potraktować subiektywnie, nie mam nic przeciw temu, ale także jako opis ogólny ;) Dziękuję za słowo, pozdrawiam.