bajaga1

Nie mogę - nie mieszam się do polityków, a w twoim lesie tak jakoś z Wiejska mnie trąci. Świetny, uszczypiliwy - dlatego puściłam serducho.;-)

Bardzo trafny wiersz Podoba mi się. Pozdrawiam

:-)

To jest tak okrutne jak sam człowiek. Wszyscy wiemy na czym polega tresura dzikich zwierząt jednak się na nią pozwala....

Człowiek- jakże dumni jesteśmy z naszego człowieczeństwa równocześnie potrafimy być najokrutniejszymi bestiami. Justyno ładnie to napisałaś .mocne trafne Pozdrawiam

Ładny refleksyjne... Zawsze piszę o wierszach pod własnym kątem, mianowicie czy jest tam coś co mnie się spodobało. Nie można wymazywać pamięci tu masz rację by zostać sobą trzeba pamiętać i iść dalej. Czasem muszę popłakać pewnie nie tylko ja, ale ja się do tego przyznaję. Tak to też, kasując pamięć zapomina się i piękne dni dlatego po raz wtórny piszę pamiętajmy. Pozdrawiam bajaga

Też pięknie zostaw tak jak jest , bo druga wersja źle mi się kojarzy. Pozdrawiam.

Tak piękne... Już mi się tam podoba mogę tam mieszkać. Pozdrawiam

Dziękuję pięknie. Też myślę, że nie można marnować tych chwil. Pozdrawiam

Miłość to motor, rozrusznik bez niej nie ma nas. Ta strofa przemawia do mnie najbardziej. Pozdrawiam

Tak też tak myślę.

Te słowa są magiczne.

Tak darowane dni muszą być piękne. Pieknych dni wielu :-)

Już wszystko jasne, wiem dlaczego mama nie pozwalała mi łazić samej po lesie.;-), a zganiała na oczy, że niby przewrócę się. Tomaszu Tomaszu czemu Twoje wiersze są takie z zimnym deszczem albo zmuszają mnie np.do szukania po necie co jest co. Dochodzę do wniosku, że jakaś niedouczona jestem.

Namaluję ptaki do gniazd swych lecące. Szelest liści w gałęziach i w kałuży słońce. Namaluję myśli te niepomyślane. Znów spać się kładziesz dopiero nad ranem. W Krainie Może sen utuli wszystkie myśli zszarpane. ;-)

Tak Justyno odnajdź marzenia... Pamiętaj lecz rozpocznij nową drogę. Pozdrawiam.

Tomaszu Marzy ci się Afrodyta? No cóż Ty mężczyzna z krwi i kości chcesz w sercu boginię rozgościć.;-)

Już się spakowałam Justynko. W Krainie Może Nie byłam jeszcze. Kufry pakuję, patrzę co zamieszczę. Wskoczyły farby i pędzli parę . Do tego płótno, może być szare. Będę malować, wiersze rymować i szukać ciszy by las usłyszeć. Pozdrawiam.

Od psów moglibyśmy nauczyć się pokory i bezinteresownej przyjaźni. Pięknie to ujęłaś w wersy MaksMaro.

Cóż by tu napisać, to tylko słowa, Justyno kto serce ma to bezbronnych dba. Lecz niestety nie wszyscy są tacy, taki świat... Ładny wiersz, kochasz tego kota:-) Też mam kota. Ten mój to dopiero niecnota. Cały dzień na fotelu kima, a gdy nocka się zaczyna, wtedy bestia mała pazurkiem znać daje, że już się wyspała. Mruczy mi do ucha wstawaj, czas na trawnik -szybko, dawaj... I nic nie pomaga gadanie, noc ciemna- jeszcze coś ci się stanie...

Dziękuję bardzo. Pozdrawiam.

Dziękuję bardzo. Pozdrawiam

Podoba mi się sama myśl by słyszeć wzrost, Tomaszu zaciekawiłeś mnie. Muszę poczytać te baje. :-)

Tak dokładnie jak nie patrzeć źle jest tak i inaczej. Więc marudzą i gderają źle by było nawet w raju. Podoba się. Pozdrawiam

Dzięki MaksMaro