Anastazja Sokołowska

Coś w tym jest, spróbuję wrócić za jakiś czas do tego i spojrzeć z innej perspektywy. Dziękuję za obecność i cenne spostrzeżenia. Pozdrawiam! :)

Końcówka ma zadanie sprowokować czytelnika do zastanowienia, co tak naprawdę trzyma go przed "wolnością" (ukłon w stronę Gombrowicza) i skontrastować prostotę buntu rozproszonych kosmyków włosów na wietrze z trudniejszym jego aspektem w okolicznościach codziennego życia :)

Dziękuję pięknie, podoba mi się to "majsterkowanie" przy utworze :) Tym bardziej wiem, że nie pozostał on obojętny :) Pozdrawiam cieplutko

Myślę, że to nie do końca jest ten obrazek, który starałam się wymalować u odbiorcy. Cieszę się, że zaglądnęłaś :) Mam nadzieję, że uda Ci się wyłapać ostateczny kontekst. Pozdrawiam serdecznie :)

Serdecznie dziękuję za ciepłe słowa :)) Pozdrawiam gorąco! :)

Miło mi, że zaglądnęłaś, Deonix. Dziękuję za uwagi, pozostanę przy korzeniach :) Pozdrawiam jesiennie!

jesienne słońce leniwie spływa po zżółkniętych kartkach gdzieś z oddali dochodzi szum pełzających po jezdni samochodów ostatni warkot kosiarek śpiew ptaków i cichy szept wiatru trącającego gałązki buntującego kosmyki włosów występujące z ciasno upiętych myśli które dyktują gdzie iść co robić co powiedzieć czy na pewno myśli a może to konsekwencje a może to obyczaje morały i takie by się tak zbuntować gdy jesienne liście tańczą wesoło jak kosmyki włosów na wietrze

Podoba mi się. Życiowe, idealnie opisujące spadek poziomu relacji międzyludzkich w dzisiejszym świecie. Myślę, że wiersz dotyka każdego z nas. Pozdrawiam, Marcinie :)

Nie wiem czy zamierzone, ale odczytuję w tym wierszu drugie dno i to dlatego jeszcze bardziej mi się on podoba!

Podoba mi się delikatność i subtelność tego wiersza, który, nie będąc wcale erotykiem, zahacza o granicę głębokiej intymności.

Piękne!

Podoba mi się :) Bardzo pozytywny i pełen nadziei utwór.

Myślę, że każdy może się utożsamić z Twoim wierszem... :)

Jest i wielki urok w widoku zakochanych par, jak i w Twoim wierszu, Waldemarze :) Pozdrawiam!

Tak pięknie malujesz słowami, że aż się rozmarzyłam :) Bardzo lubię takie obrazowanie w utworach. Pozdrawiam :)

Podoba mi się lekkość wiersza i jego przekaz. Czasami wystarczy odrobina zainteresowania, by poczuć się blisko i mieć świadomość, że druga osoba jest dla nas ważna, a my dla niej. Jak dobrze jednak, że nie czytamy w swoich myślach, bo gdzie podziałaby się ta tajemnica, która potęguje siłę uczucia i rozbudza emocje? Jedyny fragment, które mi przeszkadza, to małe powtórzenie może w drugim wersie dobrze byłoby zamienić "potem" na "później"? Oczywiście to tylko taka moja mała sugestia :) Pozdrawiam :))

Dobry, ironiczny utwór komentujący rzeczywistość dzisiejszego, jednocześnie bardzo smutnego świata!

Dziękuję, Marku! :)

Jeśli idąc za przykładem Bonda! :D Dziękuję, Annie_M i pozdrawiam serdecznie :)

Oczywiście w ramach zdrowego rozsądku ;) Dziękuję za obecność i miłe słowa :)

Kalendarzowe się jeszcze nie skończyło... :)) Cieszę się, że zaglądnęłaś, Deonix_ :) Dziękuję i pozdrawiam!

Dziękuję serdecznie :)

jesień zaczęłam od martini słodki posmak lata rozpływał się na podniebieniu a kwaśna nuta cytrynowej baśni łaskotała czerwone policzki i nie mogło zabraknąć trochę lodu jak to bywa w bajkach pełnych wzruszeń i uniesień a lato lato skończyłam na białym wytrawnym z cierpkim posmakiem na sercu

Perełka! Dołączam się do życzeń :)

Podoba mi się ta lekkość bytu :)