Budzik dzwoni, wstaję, nie śpieszę się dzisiaj,
piję małą czarną, wiersz się do mnie przysiadł.
Taki mały grzeszek, czarna bez śniadania
spodnie czy sukienka, co nałożyć z rana?
Tablet, telefony do torebki wrzucam,
tu buty, tam grzebień, ale gdzie są klucze?
Torba na zakupy, gołąbki dla syna
żeby nie zapomnieć, kot mi przypomina.
W srebrniutką enginę naciskam codziennie,
a muzyka z radia jazdę uprzyjemnia,
RMF podaje, że Zbyszek z Bydgoszczy
wygrał ładną sumkę, zaprasza nas w gości.
Nim sprawy załatwię, dobiega piętnasta,
loguję, zaglądam, co dzieje się w postach?
Dziesięć powiadomień mam nieprzeczytanych,
od @iwonaroma i dwóch nowych panów.
Szybko odpowiadam, piszę komentarze,
czasem zjem literę, bo z myślami łażę,
tu i tam jak żaba skaczę po kałużach,
nagle przyszedł pomysł, w strofy go zanurzam.
Jeszcze jedna kawa z koleżanką Krysią,
która mi się zwierza, jak ją kocha Zdzisio,
a synalek Jędruś wyjechał do Niemiec,
zacny z niego pracuś, cud, miód ach! Szaleniec.
Z takich opowieści wiersze nie powstają,
więc czym prędzej żegnam i kłaniam się gajom,
głębokie spojrzenia w zieleni zanurzę,
by ze szczęściem wrócić na własne podwórze.
28.10.2018r.