Polman

Pokażę teraz jak wygodnie przeczytać na komputerze te wiersze. I czy nie jest to wygodne?

To jest nas czterech :-)

Witam @AnDante miło, że jesteś. Ale narozrabiałem tymi rameczkami. Za pokutę, będę musiał mieć stoisko na takim odpuście jaki widziałem będąc w Serbii. To mnie wyleczy z tych rameczek :-) Ostatecznie. Ja nie mówię, że jak autor uzna wiersz za dobry, to on taki musi być. Czy mi musi się podobać żona sąsiada? :-) Wystarczy, że podoba się jemu (tak się domyślam:-)) Ale autor zwraca się z sugestią, by zapoznać się z jego utworem. Bo on go ceni. Tu analogii z żoną sąsiada, nie będę już kontynuował:-) Stawiam taki problem: Zauważyłem na forum autora @AnDante. Jestem typowym użytkownikiem forum. Mam jakąś chwilę na popatrzenie na forum. Klikam przypadkowo na jakąś pozycje na liście jego utworów. Coś tam poczytam. Chwila przeznaczona na autora mija. Klikam na innych autorów. Czy ja potrafię ocenić choć jednego autora, który ma kilka lub kilkanaście stron w dorobku na liście utworów. Nie ma najmniejszych szans. A gdyby ziścił się taki pomysł o jakim mówię, to podchodzę do wirtualnej półki , otwieram coś w rodzaju wirtualnego tomiku autora. I widzę co autor ma mi do zaoferowania. W szybkiej, łatwej do odbioru postaci. A ja jako odbiorca, mogę to propozycję uznać jako interesującą albo nie. I to tyle. I PRECZ WSZYSTKIM RAMKOM!!! :-)

Jako się rzekło, kobyłka u płota:-) Gość w dom, Bóg w dom! :-) Zastaw się, a postaw się:-)

To było by nas już trzech:-) W końcu w tym poście jestem gospodarzem:-) Pozdrawiam.

Bardzo proszę :-)

Dla Ciebie Alu ;-)

Puk, puk... Szanowna Alu ;-) Chciałem przeprosić Twoje poczucie estetyki, które doznało uszczerbku w wyniku ekscesu z dnia wczorajszego. Gdybyś znalazła odrobinę niezbędnej ku temu odwagi, to zerknij dziś na Warsztat :-) Jest choć ciut, ciut lepiej?

To ja wkleiłem z własnej nieprzymuszonej woli :-) Nie musiałem, ale chciałem. Zobaczyłem na jakiejś stronie darmowe ramki w formacje png i fantazja mnie poniosła :-) Leonardo też swoje obrazy oprawiał w ramki :-) Więc było takich więcej :-) Ważne co w ramce, a tego się nie wstydzę. A moim zamiarem było pokazanie tymi ramkami, że te wiersze to nie tekst tylko grafika. I był jeszcze jeden, dość ważny powód. Gdy mamy otwarty post i wiersze są na liście jeden pod drugim, ramka pokazuje obszar na którym trzeba kliknąć, aby ten wybrany wiersz otworzyć w przeglądarce plików graficznych. To był główny powód. Ale czasami grafika wspiera wiersz. Tło w Litanii obrazuje o czym traktuje tekst. Bez niej trudno byłoby zrozumieć idee tego tekstu. Więc grafika nie zawsze jest be. Dzięki Janie za rozmowę. Miłego spanka:-)

Myślę, że to miejsce (portal) należy właściwie odbierać. Nie jest to miejsce dla prawdy i tylko prawdy. Jest to także miejsce, dla "a mnie się wydaje". Bez takiego podejścia bycie na poważnie w miejscu gdzie się pisze "bóg skurwysyn" wydaje się niemożliwe. A ta sprawa kokardek, to element folkloru na forum. Ja nie o tym pisałem. To nie była moja główna intencja. To wyszło tak przy okazji, ponieważ w forum zabudowana jest przeglądarka plików graficznych i w tej postaci trzeba pokazać wiersze aby skorzystać z tego narzędzia. I mnie fantazja poniosła i rameczki się pojawiły:-) A takie były ładne, takie amerykańskie :-) Aż spotkała je Ala :-) Ale rozmawiajmy o tym co jest w rameczkach ;-) Pozdrawiam.

Widziałaś to wszystko w moim ostatnim poście? Jest tam jakaś kokardka?

@jan_komułzykant bardzo serdecznie dziękuje za Twoją opinię. Miło mi, że zabrałeś głos. Co ja mam do dodania w kwestiach, które Ty poruszyłeś. Pozwolisz, że pokaże to na Twoim przykładzie. Twoja twórczość zgromadzona jest na 18 stronach! To jest piękny wynik, gratuluję szczerze :-) Przejrzenie tego dorobku z należytą uwagą, wybacz to jest poważne zadanie. I niewielu je wykona, tak myślę. Ale Ty jako Autor wiesz co w Twojej twórczości jest dla Ciebie szczególnie wartościowe. Pokazując mi to, zrobiłbyś mi miły gest. I ten cenny dla Ciebie utwór nie zginąłby przysypany wiórami zapomnienia. Niech przykładowo ten folder, który proponuję utworzyć nazywa się Nasze wiersze -TOP 10. W tym folderze, autorzy tego godni w oczach Admina mogliby w pliku, który w nazwie ma jego nick, prezentować 10 najlepszych ich zdaniem wierszy w swoim dorobku. A teraz przykład na moim przypadku, żeby było sprawiedliwie :-) Mój dorobek jest znacznie mniejszy, to tylko 4 strony. Można go łatwo przejrzeć. Mam swój tekst, który cenię i myślę, że wart jest pamiętania o nim. To jest on: Jak na moje możliwości. jest niegłupi. Chciałbym, żeby ktoś go przeczytał. Czy przeglądałeś moje teksty i czy ten tekst zauważyłeś? Szanse są niewielkie :-) A ja bym ten wiersz umieścił w folderze Nasze wiersze - TOP 10 w utworze Polman. I w ten sposób każdy, kto by chciał zapoznać się z tym co najlepszego mam do pokazania, "podszedłby" do półki, wziął skoroszyt Polman i ma wszystko podane na talerzu :-) I tak ten wiersz by ocalał od zapomnienia. Bo jest tego warty. Jeszcze raz serdecznie Ci dziękuję za Twoją opinię.

OK. Bardzo dziękuje za Twoja opinię. Pozdrawiam :-)

Mam prośbę, spróbuj tak jak pisałem. I wybacz moje marudzenie. Bardzo przepraszam :-) Jestem ciekawy wrażeń z takiego czytania.

W tym pomyśle Mateusz i ktokolwiek inny byłby najmniej odciążony w stosunku do innych pomysłów. To tylko założenie jednego pliku i przekazanie jego prawa edycji autorowi.

Przeglądałaś w ten sposób?

A na jakim sprzęcie to czytałaś? Wiersza, nie czyta się na tej liście, gdy są jeden pod drugim na stronie po otwarciu Poczytaj Polmana. Jeśli na komputerze, to najeżdżasz wskaźnikiem myszy na obrazek wiersza i na nim klikasz, to otworzy okno przeglądarki zdjęć. Czyli jak otworzysz Pocztaj Polmana, to w otwartym oknie kliknij na jednym z obrazków wierszy które są jeden pod drugim. I wtedy otworzy się przeglądarka tam jest lupka po najechaniu na obrazek i ona powiększa. Zauważ, że jeśli użyłaś lupki, to powiększony obraz powstaje w nowym oknie przeglądarki (Popatrz na najwyższy fragment ekranu). Po przeczytaniu to okno zamykamy na górnym pasku przyciskiem "X", co zamyka to nowe okno i wracamy do podstawowego (głównego) okna przeglądarki zdjęć, w którym mamy strzałki w prawo i lewo do przełączenia na nowy wiersz. Na telefonie też trzeba wybrać obrazek wiersza i wtedy będzie duży format, jak telefon ustawisz w poziomie. Jest dobra czytelność wtedy.

Szanowna Alicjo. Widziałem, że po moim ostatnim komentarzu weszłaś na Poczytaj Polmana i troszku tam byłaś. Czy było to wygodne i komfortowe czytanie? To tak jakbyś trzymała ręku tomik moich tekstów? I czy dzięki takiej formie po raz pierwszy tak szeroko i przekrojowo popatrzyłaś na moje teksty? Pozdrawiam i czekam na Twoje wrażenia :-)

Ale nie ma takiego komfortu czytania. Tam musisz wszytko otwierać, masz komentarze. Wszystko jest wymieszane, to co lepsze i to co słabsze. I jest tego tyle, w większości do pominięcia. A w tym moim pomyśle masz jakby tomik w ręku, obarczasz strony, w wszystko masz jakbyś czytała prawdziwą książkę. I masz to co dany autor uznał za najlepsze, godne pokazania. To jest zupełnie coś innego. Przynajmniej dla mnie. Gdy oglądasz Poczytaj Polman, to czy nie jest to wygodne i komfortowe w tej postaci. Abstrahując od tego czy jest to wartościowe i jak pokazane. Może trochę odpustowo:-) To tak dla pokazania pomysłu i różnorodnych możliwości prezentacji utworu.

Miło mi Alicjo że jesteś. Mam wrażenie, że nie do końca to co piszesz jest tym o czym ja tu pisałem. Pozwolisz, ze wyjaśnię to jeszcze dokładniej. Tu nie ma konieczności czytania, oceniania tego co autorzy publikują. Idea jest zupełnie inna. Przyjmijmy, że publikowanie utworu na forum to włożenie kartki z wierszem do skoroszytu. Wszyscy wkładamy swoje wiersze do jednego skoroszytu. I to jest to co nazywam poetyckim puree. Wszystko jest razem. Mój pomysł polega na tym, ze zawiesimy na ścianie czytelni półkę, na której będą stały skoroszyty poszczególnych autorów. Dzięki temu czytelnicy mogą podejść do półki, wziąć do ręki skoroszyt Alicji_Wysockiej, , Lighta_2019, Polmana czy kogoś jeszcze innego. Autor, który chciałby mieć swój skoroszyt na tej półce, musiałby poprosić o jego wydanie Mateusza. Mateusz wydaje skoroszyt i opisuje go nazwą autora np. Alicja Wysocka. Mając taki wydany, pusty skoroszyt, Ty i tylko Ty wkładasz tam swoje utwory, te najlepsze, ukończone, które Ty uznasz, że warto pokazać. To jest tylko Twoja decyzja. Tak możemy poznać przekrojowo twórczość autora. Szybko, wygodnie. Autorzy pokazują sami to co ich zdaniem mają najlepszego. Tak to miałoby wyglądać. Serdecznie Ciebie pozdrawiam i dziękuję za Twój głos w dyskusji :-)

POCZYTAJ POLMANA – o co tu chodzi? Im dłużej śledzę nasze forum, to dochodzę do wniosku, że to co tu jest nam serwowane ma postać poezji puree, takiej poetyckiej papki. Bardzo brak mi czegoś, co pozwoliłoby mi spojrzeć przekrojowo w przyjaznej, łatwej, czytelnej postaci na twórczość poszczególnych autorów. Pomysły tworzenia wirtualnych tomików autorskich czy tomiku utworu miesiąca – po prostu ich nie ma i nie będzie. Dlatego mam najprostszy z pomysłów. Pokazałem go w Warsztacie dla wierszy w poście POCZYTAJ POLMANA. ( trzeba przejść do Warsztat - gdy utwór nie całkiem gotowy i tam otworzyć POCZYTAJ POLMANA ) Szczegóły: Na portalu można by było stworzyć nowy folder, np. o nazwie NASZE WIERSZE. W tym folderze nie byłoby aktywnego narzędzia Dodaj nowy utwór. Nowy utwór dodawałby jedynie Admin. Po prostu, autor publikujący na portalu musiałby się zwrócić z prośbą do Mateusza o stworzenie utworu z jego nickiem w tytule we wspomnianym folderze. Jeśli wszechwładny w tej kwestii Admin :-) uznałby autora za godnego, spełniłby tą prośbę i utworzyłby taki pusty w środku utwór. Gdybym to był ja, to Mateusz wyrażając swoją zgodę stworzyłby utwór o tytule Polman. I wtedy autor mający prawo edycji tego utworu mógłby zapisywać w tym pliku swoje wybrane, gotowe, najlepsze utwory. Najlepsza jest forma graficzna nie tekstowa, bo narzędzia które są już teraz na portalu, pozwalają na elegancką i sprawną prezentacje przekroju twórczości autora. To tak na szybko tyle w tej sprawie. Pozdrawiam. I liczę na Twój głos w dyskusji.

Coś mi się wydaje, że wyrok dożywocia wydany przez TSUE byłby wyrokiem łagodnym:-) Jeszcze mam kilka słów Ciebie szanowna Tetu. Wywołałem dyskusję. Aby nie było to tylko bezproduktywne strzępienie języka, chcę na koniec pokazać to, co było istotą mojej do Ciebie uwagi. To oryginalny tekst: wchodzisz w mój cień jakbyś chciał zostać na dłużej pozwolimy sobie za jakieś sto lat teraz mamy tylko chwilę i oczy zwrócone w naszą stronę zobacz jacy oni mali A tak po wspomnianych zmianach: wchodzisz w mój cień jakbyś chciał zostać na dłużej… pozwolimy sobie za jakieś sto lat teraz mamy tylko chwilę a oczy zwrócone w naszą stronę zobacz jacy oni mali albo wchodzisz w mój cień jakbyś chciał zostać na dłużej… pozwolimy sobie za jakieś sto lat teraz mamy tylko chwilę ich oczy zwrócone w naszą stronę zobacz jacy oni mali Są to dwie formy, moim zdaniem równoznaczne. Zmieniłem układ tekstu, a także w miejsce spójnika „i” dałem „a” bądź „ich”. Jak taki tekst rozumiem? Ona wierzy, że ich uczucie jest wielkie, że pragną być ze sobą, teraz los im nie pozwala na bycie razem. Teraz mają dla siebie tylko chwilę. Ona jest pewna, że uczucie przetrwa, będą na siebie czekać, choćby to miało trwać nawet sto lat. Ludzie, którzy na nich patrzą, nie wierzą w takie uczucie. On nie wierzą, bo oni zniszczyli już swoje. Temu teraz są tacy mali. I to by było na tyle. Pozdrawiam.

A na koniec mojej rozmowy z Tobą zacyttuj ten mój wpis w którym pisałem że tetu czegoś nie rozumie. I to jest koniec mojej rozmowy z Tobą.

Robisz błędy i piszesz nieprawdę. A nalewkę piłem tylko wirtualną, bo to robi miła atmosferę. Ta Twoja nie jest miła. A szkoda.