Joachim Burbank

Dokąd zabierzesz? :))

Dzięki!

Bardzo mi miło, dziękuję!

zdrapuję z twarzy szron melancholii próbuję wyłączyć resztki naiwnego snu o przyszłości pięknej gładkiej jak twoje dłonie zamykam się w sobie bo tylko tam czuję się jak w domu igram z ogniem jak mieczem tnę zarośla gniewu co dnia padam z nóg wprost w objęcia złego gdzieś w oddali jaskrawe słońce rozświetla mrok schodzi do mnie by podać rękę pomaga wstać i ruszyć w nowy dzień

@evicca dziękuję!

@Nata_Kruk dziękuję!!!

Dzięki! Pozdrawiam również:-)

Dziękuję za interesującą opinię:-)

Dzięki za szczerość!

dzień przydługi zgarbiony nie trzymasz tonacji ani metrum krok zagubiony za rękę chwytasz panią Mądrość dłoń wyślizguje się mróz obiekcji szczypie w oczy nie możesz iść sam mylisz drogę mapy brak jesteś tu gdzie twoje miejsce przypadkiem znalezione to wszystko dla ciebie ale chyba nie skorzystasz wracaj

Dzięki!

Co racja, to racja:) Pozdrowionka!

@Alicja_Wysocka dziękuję!

Dziękuję bardzo:))

moje życie umorusane jak niesforny trzylatek tupie nogą stroi fochy

Zerknąłem;-) dziękuję za sugestie:)

Dzięki:))

Bardzo ciekawie:)

Dziękuję za Twoją opinię:)

Ale co nie?

A w inne dni?

A co może być?

Bardzo dziękuję! Miło mi:)

siedem minut postoju na stacji twoich oczu wysiąść czy jechać donikąd przed siebie po jakiejś pustyni jak obłąkany miotam się próbując sklecić najlepszy scenopis konduktor sumienia gwiżdże do ucha a ja niewzruszony w katatonii serca niepasujący jak śnieg w lipcu widzę przez szybę rozmyty krajobraz złudzeń zapowiedź odjazdu milknie w mglistej kakofonii

boję się że gdy dorosnę świat będzie zbyt obszerny